Η δεύτερη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη και ο “εχθροπαθής” Ερντογάν: Τι τραγική ειρωνεία! Τη σημαία στα Ίμια πριν από 27 χρόνια ”την πήρε ο αέρας” και δεν τοποθετήθηκε ξανά…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εκκλησιάστηκαν στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας: Ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του παρακολούθησαν την ακολουθία και περιφορά του Επιταφίου στην Τήνο

Το περιοδικό TIME υμνεί τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Ο Μητσοτάκης θέλει η χώρα του να γίνει το “στόρι της επιστροφής” της δεκαετίας, είναι έντονα φιλοδυτικός και φιλονατοϊκός…

Στη Μητρόπολη σήμερα για την ακολουθία των Παθών ο πρωθυπουργός

ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ της ΚΡΙΝΙΩΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ

Δεν ξέρω αν η γενεσιουργός αιτία της εκδήλωσης πολλαπλών αδυναμιών στους πρώτους μήνες της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η αλαζονεία, για την οποία προειδοποίησε έγκαιρα ο Πρωθυπουργός τους δικούς του με φόντο τον γαλάζιο χάρτη της ελληνικής επικράτειας την ημέρα της εκλογικής νίκης του.

Αν συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να ξεκινήσει τον έλεγχο πρώτα από τον εαυτό του, γιατί τον πήρε η κατηφόρα των… αναπάντητων χτυπημάτων, με αποτέλεσμα — από το ”άντεξε ο Έβρος” (βλ. υβριδική επίθεση Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά σύνορα δια της αναχαίτισης του μεταναστευτικού στρατού του, Μάρτιος ’20) να φτάσουμε σήμερα σε μια άνευ προηγουμένου περιβαλλοντική τραγωδία (1.726.260 στρέμματα αγροδασικών εκτάσεων έγιναν στάχτη, Αύγουστος ’23)

Τραγωδία γιατί ο Έβρος που άντεξε ”χθες”, σήμερα κάηκε ως φλεγόμενη βάτος. Ως Ιφιγένεια στον βωμό της κυβερνητικής απρονοησίας, που κατέστρεψε περιουσίες ανθρώπων και πήρε στον λαιμό της την χλωρίδα και την πανίδα του τόπου, καθιστώντας παράλληλα την αμυντική μας διάταξη στα ελληνοτουρκικά σύνορα (Δ’ Σώμα Στρατού) γυμνή, με έκθετα σε δημόσια θέα τα απόκρυφα μυστικά της.

• Γυμνή στο σεληνιακό τοπίο που διαμορφώθηκε με βιτσιές αγριότητας της κλιματικής αλλαγής υπό τη θέα των τουρκικών και ρωσικών δορυφόρων.

Τι τραγική ειρωνεία! Τη σημαία στα Ίμια πριν από 27 χρόνια ”την πήρε ο αέρας” και σήμερα επανήλθε μπαρουτιασμένος για να πάρει και να σηκώσει τον ”αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας” για τον οποίον καμάρωνε ο Κ. Μητσοτάκης στην πρώτη θητεία του.

Ρόλο που πνίγηκε 16 μέρες στους καπνούς της Δαδιάς και των δασωμένων εκτάσεων Έβρου-Ροδόπης, γιατί στελέχη της κυβέρνησής του και ντόπιοι αυτοδιοικητικοί ενήργησαν ανέμελα και επιπόλαια. Δεν προνόησαν και δεν σήκωσαν έγκαιρα τα μανίκια (όπως τους είχε ζητήσει), για να προλάβουν το κακό, με αποτέλεσμα να επέλθει ως πυρπολητής αυτό και να κάψει το παρόν και το μέλλον της Θράκης …

Το ξόρκι, προφανώς, του πρωθυπουργού περί αλαζονείας και έπαρσης πήγε άπατο μετά την νίκη του, όπως και οι δικαιολογίες για ”υβριδική επίθεση”, ”ανθρωπογενή πυρκαγιά” και ”παράνομους μετανάστες” που επικαλέστηκε στο βήμα της Βουλής αγνοώντας πως έχουν χάσει όλα αυτά το νόημά τους απ’ τη στιγμή που — ενώ μπορούσε να τα προλάβει — δεν τα πρόλαβε.

Δεν κινητοποίησε από τις αρχές του καλοκαιριού — δια των ιθυνόντων του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης (σ.σ: οι ευθύνες για το έλλειμμα δασοπροστασίας βαρύνουν εξίσου πρώην και νυν επικεφαλής του υπουργείου, Στυλιανίδη-Κικίλια) — τις υπηρεσίες πυροπροστασίας και τον κρατικό μηχανισμό στην ακριτική Περιφέρεια.

Στον Έβρο ειδικά και τη Ροδόπη, όπου αναμενόταν από καιρό να πέσει η οργή της κλιματικής αλλαγής, η κυβέρνηση δεν πήρε προληπτικά μέτρα προστασίας και φύλαξης (όπως και αυτοδιοίκηση, φυσικά).

• Ούτε καν για την Αλεξανδρούπολη, κι ας ήξερε ο πρωθυπουργός πως η γεωπολιτικά αναβαθμισμένη λόγω των αμερικανικών βάσεων πρωτεύουσα του Έβρου ήταν στόχος οπτικών ινών ρωσικών και τουρκικών δορυφόρων λόγω των στρατιωτικών (ελληνικών και αμερικανικών) εγκαταστάσεων…

Ας ήξερε ότι ο Τούρκος απέναντι, επί του εδάφους, είχε μόνιμα καρφωμένο το άγρυπνο το μάτι του στη Θράκη, έτοιμος να επωφεληθεί από τυχόν λάθη μας και κλιματικές συγκυρίες, ώστε να στείλει λάθρα στα ελληνικά σύνορα τους ”αγγελιοφόρους” του με τη ”προβιά” μεταναστών και προσφύγων…

Προφανώς, τα παθήματα της τετραετίας, αλλά και του πρόσφατου κυβερνητικού παρελθόντος δεν έγιναν μάθημα από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς των πρώτων τη τάξει υπουργείων (ΥΠΕΞ-ΥΠΕΘΑ).

Το λέω αυτό γιατί, όσον αφορά την Τουρκία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να έχει αδύνατη μνήμη για εθνικής ευαισθησίας θέματα, αφού — μετά τη συνάντηση του Ιουλίου με τον Ερντογάν, που είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα — έκλεισε ήδη συνάντηση διαλόγου στις ΗΠΑ μαζί του για τις 18-20 Σεπτεμβρίου (περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη) δείχνοντας κάτι αποκαρδιωτικό.

Δείχνοντας πως πέρασε και δεν τον άγγιξε η προ έτους περιφρονητική στάση του Τούρκου Προέδρου απέναντι στην Ελλάδα (”Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ισότιμος συνομιλητή μας σε πολιτικό, οικονομικό ή στρατιωτικό επίπεδο”).

Πέρασε και δεν τον άγγιξαν οι ανιστόρητες, όλο έπαρση και πρόκληση τωρινές αναφορές του (με αφορμή την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής των Ελλήνων) ότι ”οι Έλληνες κατέστρεψαν και έκαψαν τη Σμύρνη”, ότι ήταν ”ποταποί” και ”πιόνι εχθρικών δυνάμεων” και ότι ”Ο Αύγουστος είναι ιδιαίτερος μήνας για τους Τούρκους, γιατί νίκησαν σε Ματζικέρτ (1071), Σμύρνη (1922) και Κύπρο (1974)”…

• Δηλώσεις βαριές, βαρύτατες, που τις χαρακτήρισε ο ΥΠΕΞ μας Γιώργος Γεραπετρίτης απλώς… ”εχθροπαθείς” (λέξη-καραμέλα που χρησιμοποιεί προς κάθε χρήση). Ούτε καταδίκη για τα ανιστόρητα του ”σουλτάνου” ούτε τίποτα. Το πνεύμα κατευνασμού πνέει κυρίαρχο στην Εξωτερική πολιτική μας ταυτιζόμενο με τον πολιτικό παχυδερμισμό και την απουσία εθνικής ευαισθησίας.

Έτσι εξηγείται, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης — χωρίς να υπάρχει ίχνος ένδειξης για υποχώρηση του Ταγίπ Ερντογάν — σπεύδει ασμένως να ξεκινήσει διάλογο μαζί του εντός του μηνός, με εμπροσθοφυλακή τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών ο οποίος έδειξε εξ αρχής διάθεση κατευναστικότερη του κατευναστικού Δένδια δίνοντας δείγματα επισπεύδοντος να επικοινωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό του (Χακάν Φιντάν), με τη συνέργεια του οποίου προλειαίνεται το έδαφος (συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, 5 Σεπτεμβρίου) για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις ΗΠΑ (τέλη Σεπτεμβρίου).

Επισπεύδοντος για εθνικές υποχωρήσεις άραγε; Θα δείξει. Προς ώρας πάντως οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί για βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφού τις υπονομεύει προκαταβολικά η τουρκική πλευρά κι εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε καταπίνοντας καντάρια προσβολές και υποτιμήσεις.

Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε λόγω της πολύχρονης εμμονής μας στην πολιτική του κατευνασμού, παρόλο που ο πρώτος διδάξας (Κώστας Σημίτης) έδρεψε πικρούς και αιματηρούς καρπούς απ’ αυτήν το ’96 (απώλεια τριών αξιωματικών του ΠΝ και της ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια), ενώ τώρα — νέα υποχωρητικότητα εκ μέρους μας — θα οδηγήσει πολύ πιθανόν στην αποσταθεροποίησή μας.

Μιλάω για νέα, με βάση την κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων, γιατί ήδη προηγήθηκε η σιωπηλή συγκατάβασή μας στο αίτημα της Τουρκίας για μη επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ, αν και δικαιούμαστε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων προς ανατολάς με βάση τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας την οποία υπογράψαμε το ’82, αλλά δεν συνυπέγραψε σκόπιμα εκείνη (όπως αποδείχθηκε).

Με δεδομένα αυτά, είναι για το θεαθήναι η διδακτική δήλωση Δένδια ότι ”Η αμυντική μας διπλωματία πρέπει να προσαρμόζεται διαρκώς και να εξελίσσεται”, αφού και επί των ημερών του ήταν οπισθοδρομούσα (ημιτελής ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία το ’20, που αφήνει ”ακάλυπτη” — εκτός ελληνικής κυριαρχίας, δηλαδή — τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου μεσημβρινού, όπου βρίσκονται η Ρόδος και το Καστελόριζο).

• Για το θεαθήναι αποδείχθηκε ότι ήταν και η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε διακομματικά περί αντικατάστασης της πολιτικής του κατευνασμού με αυτήν της αποτροπής, αφού — όπως αποδείχθηκε — ήταν παραπλανητική γιατί εξαντλούνταν στην εξοπλιστική μας αναβάθμιση, χωρίς διάθεση να υπερασπιστούμε (ως κόκκινη γραμμή) είτε το δικαίωμά μας για επέκταση των συνόρων μας στα 12 νμ είτε για εφαρμογή του ΔΕΑΧ προς διασφάλιση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου στον άξονα: Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος.

Για να μη θυμηθώ και την τελευταία απόφαση του ΥΠΕΘΑ που προβλημάτισε και ήδη προκαλεί αντιδράσεις. Να κλείσουν, δηλαδή, τα κέντρα νεοσυλλέκτων σε Ρόδο και Κω. Κάτι που κινεί υποψίες για σιωπηρή αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων και όχι μόνο…

Το λέω αυτό γιατί ήδη υπάρχουν νησιά μας κατά μήκος της ελληνοτουρκικής μεθορίου του Αιγαίου που έχουν απογυμνωθεί καιρό τώρα εξοπλιστικά, μετά την απόσυρση των αμφίβιων ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης σοβιετικής κατασκευής BMP-1 που στείλαμε στην Ουκρανία και των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, τα οποία δεν αντικαταστάθηκαν ακόμα, ενώ μας είχαν υποσχεθεί οι ιθύνοντες ότι ”ένα BMP-1 θα φεύγει και ένα Marder θα έρχεται”!!!

Τώρα θα μου πείτε, πρώτη φορά ακούγονται παρόμοια ψέματα ή ”καλύπτεται” δημοσιογραφικά η κραυγαλέα υποχωρητικότητά μας; Όχι, δυστυχώς. Ο κ. Δένδιας, για παράδειγμα, μας κορόιδεψε υποσχόμενος ψευδώς προ τριετίας– υπό την πίεση της κοινής γνώμης και ΜΜΕ — ότι θα κάνει το γρηγορότερο ”πλήρη” την ”μερική” ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, ώστε να ”καλυφθούν” κυριαρχικά τα ανατολικότερα του 28ου Μεσημβρινού ”ακάλυπτα” από την ελληνική επήρεια νησιά μας Ρόδος και Καστελόριζο.

Είδατε να έκανε κάτι επ’ αυτού όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών ή μήπως σκέφτηκαν να διορθώσουν το λάθος του τότε ΥΠΕΞ οι Γεραπετρίτης-Μητσοτάκης στις αρχές του Αυγούστου κατά το ταξίδι τους στην Αίγυπτο; Τίποτα τέτοιο.

Πήγαν και ήρθαν με άδεια χέρια μιλώντας μόνο για εμπορικές συμφωνίες και λησμονώντας το ύψιστο χρέος τους: να προστατέψουν κυριαρχικά τα ως άνω ”γκριζαρισμένα” από τους Τούρκους νησιά μας.

Και ύστερα αναρωτιόμαστε, γιατί αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοί μας ως ανύπαρκτο μέγεθος την Ελλάδα. Γιατί έστειλαν συγχαρητήρια στην Τουρκία για την νίκη της επί των Ελλήνων στην Μικρασιατική Καταστροφή το ΝΑΤΟ και αυτή ακόμα η Αίγυπτος που θεωρούσαμε φίλη μας…

 Η Βούλα Ηλιάδου (Κρινιώ Καλογερίδου) γεννήθηκε στο Κιλκίς και έζησε τα πρώτα χρόνια της στο χωριό ”Αντώνιος Καμπάνης”, όπου υπηρετούσαν ως δάσκαλοι οι γονείς της. Μετά τη μετάθεση και μόνιμη εγκατάστασή τους στη Θεσσαλονίκη, ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές εκεί και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ [τμήμα Βυζαντινών & Νεοελληνικών Σπουδών (ΒΝΕΣ)] με πανεπιστημιακούς δασκάλους τους Γ. Σαββίδη, Δ. Μαρωνίτη, Μαν. Ανδρόνικο, Ιω. Καραγιαννόπουλο και Απ. Σαχίνη.

Εργάστηκε για λίγα χρόνια ως καθηγήτρια σε σχολεία της συμπρωτεύουσας και το 1990 μετατέθηκε στην Αθήνα, όπου υπηρέτησε σε Λύκεια κυρίως της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συγγράφοντας παράλληλα μικρά και μεγάλα αφηγήματα, ενασχόληση που τη συντρόφευε από τα μαθητικά και φοιτητικά της χρόνια.

Το 1997 γνωρίστηκε με τον Αντώνη Σαμαράκη, η προτροπή του οποίου την ώθησε να εκδώσει αργότερα αυτά που έγραφε. Η είσοδός της στην πεζογραφία έγινε το 2006 με το”Βαθύ κόκκινο σε γαλάζιο φόντο (εκδ. Μ. Σιδέρης). Ακολούθησαν το ”Μην ξεχάσεις τη φωνή μου (2007) και η συλλογή για παιδιά (με αλληγορικές ιστορίες και παραμύθια) ”Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό” (2008). Το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο ιστορικό μυθιστόρημά της ”Ματωμένη πορφύρα (εκδ. Γκοβόστης). Πέντε χρόνια αργότερα, το 2013, κυκλοφόρησε το δεύτερο ιστορικό ”Καλπάζοντας στον άνεμο” (εκδ. Λιβάνης), ενώ το 2021 το κοινωνικό μυθιστόρημα ”Ο Πλανήτης των ψυχών” (εκδ. Βακχικόν) και το ιστορικό ”Φλογισμένος ουρανός” (εκδ. Ινφογνώμων).

Από το 2018 και εντεύθεν η Βούλα Ηλιάδου γράφει άρθρα και επιφυλλίδες για ιστοσελίδες του ελληνικού ηλεκτρονικού Τύπου με το φιλολογικό ψευδώνυμο ”Κρινιώ Καλογερίδου” (όνομα μιας εκ των ηρωίδων της).

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Χαμένες ευκαιρίες του Ελληνισμού εν μέσω αλυτρωτικών εξάρσεων και αναθεωρητικών διεκδικήσεων: Να μην λογαριάζουμε σαν επικίνδυνους αυτούς που μας περιβάλλουν ζηλόφθονα…