Αυτή είναι μία εξαιρετική ερώτηση, αλλά ακολουθεί μία πολύ δύσκολη απάντηση: Γίνεται να “λυθούν” τα ελληνοτουρκικά και να “ξεχαστεί” το πρόβλημα της Κύπρου;

Στιγμιότυπο από την επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες κατά την τουρκική εισβολή του 1974, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας. Λευκωσία, Κύπρος. Φωτογραφία ΓΤΠ, PIO




Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ
Διευθυντή της eKathimerini

Τη στιγμή που διαφαίνεται η πρόθεση να γίνουν βήματα στα ελληνοτουρκικά και οι δύο πρωταγωνιστές, αλλά και οι διεθνείς παράγοντες στο παρασκήνιο, εκπέμπουν συγκρατημένη αισιοδοξία ότι μπορεί να επιτευχθεί ουσιαστική πρόοδος προς την ομαλοποίηση των σχέσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, στη ρητορική αλλά και στις ουσιαστικές εξελίξεις φαίνεται να έχει «ξεχαστεί» η Κύπρος.

Κάποια στελέχη, ακόμη και κορυφαία -όλων των κομμάτων, δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο η στάση- δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερη ευαισθησία για την κατάσταση στη Μεγαλόνησο.

Ωστόσο, είναι πολλοί αυτοί που δεν ξεχνούν. Οχι ρητορικά, αλλά ουσιαστικά. Και δεν είναι μόνον η αναμενόμενη κριτική που ακούγεται από στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι και οι αντιδράσεις που ήδη καταγράφονται στους κόλπους της κυβερνητικής παράταξης, τις οποίες καλείται να διαχειριστεί ο πρωθυπουργός.

  • Υπό αυτό το πρίσμα, καλό θα ήταν να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις με αναφορές στο Κυπριακό, το οποίο φυσικά αποτελεί διεθνές πρόβλημα που απαιτεί λύση η οποία δεν μπορεί να προκύψει χωρίς τις αναγκαίες παρεμβάσεις και πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα.

Ταυτόχρονα, φαντάζει παράλογο να επιδιώκει ο Ταγίπ Ερντογάν την εμβάθυνση της σχέσης της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), την ώρα που η Αγκυρα συνεχίζει να διατηρεί δυνάμεις κατοχής στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και η Λευκωσία παραμένει η τελευταία διαιρεμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Δεν είναι δυνατόν στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη ο πόλεμος στην Ουκρανία, να δρομολογούνται εξελίξεις στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα, χωρίς να αναδεικνύεται επιτακτικά η αναγκαιότητα επίλυσης του Κυπριακού.

Με τη σημερινή επέτειο της τουρκικής εισβολής του ’74 εισερχόμαστε στην 50ή χρονιά από την εισβολή και η παρουσία έως και 40.000 Τούρκων στρατιωτών συνεχίζει να μας υπενθυμίζει ότι πρόκειται για ζήτημα εισβολής και κατοχής.

Είναι τουλάχιστον οξύμωρο, όταν Αμερική και Ευρώπη επιδεικνύουν –και σωστά– τόση ευαισθησία για τη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, με τη Μόσχα να ισχυρίζεται μεταξύ άλλων ότι εισέβαλε για να στηρίξει τον ρωσόφωνο πληθυσμό της Ουκρανίας, να επικρατεί εκκωφαντική σιωπή για την εισβολή της Τουρκίας με τον ανάλογο ισχυρισμό της προστασίας των Τουρκοκυπρίων.

  • Η «ειδική» στρατιωτική επιχείρηση του 2022 είχε βαπτισθεί «ειρηνική» το 1974

Πολλοί καταβάλλουν ειλικρινείς προσπάθειες για να γίνει το Αιγαίο «θάλασσα ειρήνης». Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η συνέχιση της σημερινής κατάστασης στη Μεγαλόνησο ή -ακόμη χειρότερα- μία άδικη, μη λειτουργική και τελικά μη βιώσιμη λύση του Κυπριακού, θα επηρεάσει αρνητικά και τις όποιες προσπάθειες γίνονται στο πεδίο των ελληνοτουρκικών.

Η εξίσωση είναι σύνθετη. Οι διμερείς σχέσεις Αθήνας και Αγκυρας μπορεί να βελτιωθούν μερικώς, αλλά δεν πρόκειται να ομαλοποιηθούν πλήρως αν δεν κλείσει η πληγή που άνοιξε πριν από μισό αιώνα στην Κύπρο.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Για την κυπριακή τραγωδία φταίνε οι …εξωγήινοι: Αλλάζοντας σκοπίμως την ιστορία και εξισώνοντας το θύμα και τον θύτη, την μικρή Κύπρο με την κατοχική Τουρκία

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: