FILE PHOTO: Υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας πανηγυρίζουν για τη νίκη τους έξω από τα γραφεία του κόμματος, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, Αθήνα, Κυριακή 25 Ιουνίου 2023. ΑΠΕ-ΜΠΕ, AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – Λευκωσία
Τρομάζει, σοκάρει, προκαλεί έντονη ανησυχία η συνεχιζόμενη αύξηση της ακροδεξιάς. Μέχρι, όμως, εκεί. Γιατί από τη στιγμή, που τίποτα δεν γίνεται για να αποτραπεί αυτή η φασιστική «προέλαση», τότε το φαινόμενο αυτό θα ενισχύεται συνεχώς.
Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Ελλάδα, η ακροδεξιά, μέσα από διάφορα σχήματα, που εισήλθαν στη Βουλή, συγκεντρώνει ένα ποσοστό γύρω στο 13%. Το δε μεγαλύτερο κόμμα από τα ακροδεξιά, οι «Σπαρτιάτες», έχουν ως αρχηγό τον υπόδικο Κασιαδιάρη.
Ο τελευταίος είναι στο κοινοβούλιο διά αντιπροσώπων και κάποια στιγμή ενδεχομένως-φευ- θα είναι και κανονικά. «Εάν δεν υπήρχε η ρύθμιση Βορίδη, σήμερα στη Βουλή θα ήταν ο Ηλίας Κασιδιάρης. Σήμερα στη Βουλή δεν είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης», είπε τηλεοπτικά ο κ. Άδωνης Γεωργιάδης, υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και είναι να απορεί κανείς πόσο μπορεί ο εμπαιγμός να πολιτεύεται ανερυθρίαστα. Δεν είναι ο Κασιδιάρης στη Βουλή διά των Σπαρτιατών; Ή δεν είχε υποτίτλους όταν ο τύποις αρχηγός του κόμματος αυτού ευχαριστούσε τον Κασιδιάρη για τη βοήθεια;
Η αύξηση της ακροδεξιάς είναι αποτέλεσμα των πολιτικών, οικονομικών επιλογών των κυβερνήσεων. Είναι αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, των δράσεων που διαμορφώνονται από το ιερατείο των Βρυξελλών, οι οποίες διευρύνουν, εδραιώνουν τις κοινωνικές ανισότητες.
Είναι πολιτικές, που ενισχύουν τη φτωχοποίηση, διευρύνουν το χάσμα μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω». Και επειδή τα συστημικά κόμματα δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από αυτές τις πολιτικές, ενισχύεται η ακροδεξιά. Δυστυχώς. Το φαινόμενο αυτό μεγαλώνει και αυξάνεται επειδή, αν και δημιούργημα από τα σπλάχνα του συστήματος και λειτουργεί ως ο ακραίος βραχίονας του, παρουσιάζεται να είναι ο αντι-συστημικός φορέας.
Αξιοποιεί το κενό που υπάρχει και επιχειρεί να το καλύψει. Η ακροδεξιά παρουσιάζεται να υπερασπίζεται τους φτωχούς και μη προνομιούχους. Ένα ρόλο που έπαιζε διαχρονικά η αριστερά, αλλά δεν το πράττει σήμερα. Εκείνη βέβαια η αριστερά, που έχει ταυτιστεί με τις πιο πάνω πολιτικές.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της αβεβαιότητας, αναπτύσσεται η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός. Αυτά δημιουργούν φοβίες στην κοινωνία και ράβουν κοστούμι για τους «σωτήρες» του νεοφασιστικού κινήματος, που βρήκαν χώρο για να ενισχύονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Η παρατεταμένη κρίση, μπορεί να αντιμετωπισθεί με κοινωνικά ισορροπημένα μέτρα. Δεν γίνεται τούτο. Η εμμονή σε μια πολιτική επαναλαμβανόμενων κρίσεων ευνοεί τους λίγους και λειτουργεί σε βάρος των πολλών. Το σκηνικό που διαμορφώνεται από τα κατεστημένα, η εφαρμογή των πολιτικών, είναι δρόμος στρωμένος για τους νεοφασίστες. Κι αυτό γιατί αναπτύσσεται και βιώνεται μια κοινωνική ανασφάλεια. Ανασφάλεια, που έχει να κάνει με τον αγώνα επιβίωσης των πολιτών.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως η βαθιά οικονομική κρίση ενισχύει συνεχώς κι όλο και περισσότερο τα ακροδεξιά μορφώματα. Υποβαθμίστηκε; Βόλευε η παρουσία τους και εντός Βουλής; Το αυγό του φιδιού δυστυχώς επωάστηκε χρόνια τώρα, αφέθηκε και γέννησε πια φασισμό.
Τις δυο προηγούμενες φορές η μη εκλογή Ελαμίτη στην ευρωβουλή αποτράπηκε καθώς λειτούργησαν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, των πολιτών. Θα το αποτρέψουν οι πολίτες κι αυτή τη φορά; Αυτό θα φανεί στη συνέχεια, φτάνει να υπάρχει και συγκροτημένη διέξοδος. Θα πρέπει, όμως, να παλέψουμε ταυτόχρονα και με ένα άλλο φαινόμενο.
Της αποϊδεολογικοποίησης και του μειωμένου ενδιαφέροντος των πολιτών για τα κοινά, για την πολιτική. Τάση, η οποία εξυπηρετεί τα ακροδεξιά «αντι-συστημικά» κόμματα.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE