Ο Γιώργος Φλωρίδης νέος υπουργός Δικαιοσύνης: Ποιος είναι, γιατί δέχθηκε την πρόσκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη
File Photo O Γιώργος Φλωρίδης στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ, Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015. Με τον Γιώργο Φλωρίδη συναντήθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και ανακοίνωσε ότι θα είναι ο επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Κινήματος. ΑΠΕ-ΜΠΕ / Παντελής Σαίτας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Γιώργος Φλώριδης, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις του είναι ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης στη νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ακολουθεί μια σειρά στελεχών όπως ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Κυριάκος Πιερακάκης που ενάσσονται στη Νέα Δημοκρατία.
Μια εξέλιξη που έρχεται με μάλλον φυσιολογικό τρόπο καθώς ο πολιτικός από το Κιλκίς έχει απομακρυνθεί από το ΠΑΣΟΚ εδώ και πολλά χρόνια, παρά το γεγονός ότι συμπαρατάχθηκε μαζί του στις εκλογές του 2015, ενώ με την αρθρογραφία του έχει αντιπαρατεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενδεικτικό είναι το άρθρο του, πριν λίγες ημέρες στον ιστότοπο iefimerida.gr στο οποίο σημείωνε χαρακτηριστικά:
«Η παραδοσιακή πολιτική ανάλυση κυριαρχείται, εγχώρια και διεθνώς, από την γνωστή θεωρία των διαιρετικών γραμμών της Δεξιάς-Κεντρώας-Αριστερής κομματικής γεωγραφίας. Αυτή η θεωρία, μάλιστα, υποστηρίζεται προνομιακά από την Αριστερά διότι, ανάμεσα στ’ άλλα, δικαιολογεί μέσα από αυτήν και την πολιτική αντιστοίχηση των ταξικών διαχωρισμών, που αποτελούν το θεμέλιό της.
Αυτό το σχήμα ταυτοτήτων και διαιρέσεων, καθίσταται όλο και περισσότερο ερμηνευτικά και πολιτικά ανεπαρκές. Στην διεθνή συζήτηση, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ο προβληματισμός για την κρίση και ανανέωση των δυτικών πολιτικών συστημάτων, ενώ φαίνεται να εξαντλείται σταδιακά η τριπλή κομματική κατάταξη.
Στην Ελλάδα, όμως, η επικρατούσα ανάλυση συνεχίζει να θέλει το πολιτικό σύστημα να ορίζεται από τις βασικές γραμμές ενός Δεξιού, Κεντρώου και Αριστερού κομματικού τοπίου, το οποίο αναπαράγεται εύκολα όταν η κάθε παράταξη, βελτιώνει την πολιτική της θέση έναντι της άλλης.
Μετεκλογικά, αυτή ακριβώς η ανάλυση καθοδηγεί και τον δημόσιο διάλογο, στρέφοντάς τον σε συμπεράσματα του τύπου «περί δεξιάς στροφής», «περί συντηρητικοποίησης της κοινωνίας» ή ερμηνεύοντας την κατάρρευση της αριστερής αντιπολίτευσης ως αυθύπαρκτο και μοναδικό αποτέλεσμα της δικής της αδυναμίας.
Δεν υποστηρίζω ότι στοιχεία αυτών των συμπερασμάτων είναι αβάσιμα. Όμως πιστεύω, ότι μόνο η ρηξικέλευθη και ανατρεπτική θεώρηση της κομματικής γεωγραφίας, αποτελεί το κλειδί της εξήγησης για το πώς επιτυγχάνεται η κυριαρχία στην σύγχρονη πολιτική αναμέτρηση.
Έτσι μπορεί να ερμηνευθεί, κατά την άποψή μου, η υπερέχουσα στρατηγική Μητσοτάκη σε όλη της διάρκεια της τετραετίας, που επιβραβεύτηκε με την πλήρη επικράτησή της στις πρόσφατες εκλογές.
Η χρήση παλιών ερμηνευτικών σχημάτων και εργαλείων, οδηγεί σε μια θολή πολιτική ανάλυση για το τι έγινε σ’ αυτές τις εκλογές. Νίκησε ο Μητσοτάκης ή έχασε η αντιπολίτευση; Η προφανής απάντηση ότι ισχύουν και τα δύο, μπορεί να φαίνεται λογική, δεν βοηθά όμως στην βαθύτερη κατανόηση του εκλογικού αποτελέσματος, να δούμε, δηλαδή, αν υπάρχει θετικό πολιτικό πνεύμα στο λαϊκό μήνυμα ή αν, τελικά, ο κόσμος ψήφισε το λιγότερο κακό.
Η δυσκολία να ερμηνευτούν τα εκλογικά αποτελέσματα με το παραδοσιακό σχήμα Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, οφείλεται στο μείγμα της πολιτικής που άσκησε όλα αυτά τα χρόνια ο Κ. Μητσοτάκης.
Συγκεκριμένα, ο Κ. Μητσοτάκης απάντησε στην κρίση του Δεξιού-Κεντρώου- Αριστερού κομματικού τοπίου, μ’ ένα πολιτικό σχέδιο διείσδυσης, σύνθεσης και αξιοποίησης των θετικών κατακτήσεων του κάθε χώρου. Μετεξέλιξε την ΝΔ, από μια Δεξιά με ολίγο Κέντρο, σε μια όντως Κεντροδεξιά παράταξη, με ταυτόχρονη μάλιστα ένταξη πολλών στοιχείων του Κεντροαριστερού χώρου, με πιο εμβληματική την αποτελεσματική ενσωμάτωση του μέχρι τότε κοινωνικού μονοπωλίου της Αριστεράς. Το σχέδιο αυτό δημιούργησε την πατριωτική, προοδευτική και λαϊκή ΝΔ, όχι μόνο διακηρυκτικά, αλλά ως ευρεία πολιτικοκοινωνική συμπόρευση. Έτσι, οι παλιότερες γενιές που αναγνωρίζονται πολιτικά μέσα από τις Δεξιές, Κεντρώες και Αριστερές ταυτότητες, αλλά ταυτόχρονα κατανοούν την κρίση και τα όρια αυτών των σχημάτων, μετατοπίστηκαν σε μεγάλη έκταση και βρήκαν διέξοδο σ’ ένα συνασπισμό «Σταθερότητας και Προόδου» για την ανάταξη και προοπτική της χώρας.
Στην υπέρβαση των αρνητικών χαρακτηριστικών του κομματικού τοπίου Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, ο Κ. Μητσοτάκης απαντά με ένα τετράπτυχο ιδεολογικής και πολιτικής καινοτομίας: α) Πολιτική είναι το συγκεκριμένο και η λύση του β) Αλλάζουμε το παρόν με το βλέμμα στο μέλλον γ) Αντιδιχαστικό πνεύμα απέναντι πολιτικό και ταξικό διαιρετισμό. δ) Αυτοκριτική και έμπρακτη διόρθωση λαθών.
Συνολικά, η κατεύθυνση της υπέρβασης συνοψίζεται στο μεγάλο δίλημμα «Μπροστά ή Πίσω» και συναντά τον αναδυόμενο κόσμο και τις νέες γενιές, που έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα καταλαβαίνουν τις παλιές διαιρέσεις.
Διαμορφώνεται έτσι και υλοποιείται μια πατριωτική, προοδευτική και λαϊκή στρατηγική, που συνάντησε την πλειοψηφική θέληση της κοινωνίας να κλείσει την εποχή των εύκολων απαντήσεων και λύσεων και να μπει στο δρόμο της συστηματικής και επίμονης ανάταξης, αλλά και των προκλήσεων του μέλλοντος.
Αυτή η πολιτική, κατέστησε θετικά επικυρίαρχο τον Κ. Μητσοτάκη και άφησε πίσω της τον πολιτικό παρελθοντισμό μιας βιωμένης αποτυχίας. Σημασία, τέλος, έχει, εκτός της αποτίμησης μιας επιτυχημένης πολιτικής στρατηγικής, η μελέτη σύλληψης και εφαρμογής της, διότι κατά την γνώμη μας, καθίσταται πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα και πέραν του εθνικού περιβάλλοντος.»
Ποιός είναι ο Γιώργος Φλωρίδης
Ο Γιώργος Φλωρίδης (4 Ιουνίου 1956) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος νομάρχης Κιλκίς και στη συνέχεια διετέλεσε βουλευτής Κιλκίς και υπουργός με το ΠΑΣΟΚ.
Αδελφός του είναι ο γνωστός εισαγγελέας Βασίλης Φλωρίδης, που έχει υπηρετήσει σε σημαντικές θέσεις.
Γεννήθηκε το 1956 στο Σταυροχώρι Κιλκίς. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου συνυπήρξε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον οποίο ανέλαβαν από κοινού την πτυχιακή τους εργασία υπό την επίβλεψη του καθηγητή Δημήτρη Τσάτσου: «ο αντιμονοπωλιακός νόμος 703/77 σε συνδυασμό με το άρθρο 116 του Συντάγματος περί εξαγοράς επιχειρήσεων από το κράτος». Ωστόσο από τότε είχαν πολιτικές διαφωνίες καθώς ο Φλωρίδης ήταν οργανωμένο στέλεχος της ΠΑΣΠ, ενώ τότε ο Βενιζέλος ήταν οπαδός του Κέντρου.
Το 1993 ο Γιώργος Φλωρίδης εξελέγη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς, και το 1994 νομάρχης Κιλκίς στις πρώτες νομαρχιακές εκλογές (μέχρι τότε οι νομάρχες διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση).
Παραιτήθηκε από νομάρχης το 1996 για να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Επανεξελέγη το 2000, 2004, 2007 και 2009.
Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (30 Οκτωβρίου 1998 – 13 Απριλίου 2000), υφυπουργός Πολιτισμού αρμόδιος για τον Αθλητισμό (13 Απριλίου 2000 – 24 Οκτωβρίου 2001), υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (24 Οκτωβρίου 2001 – 7 Ιουλίου 2003) και υπουργός Δημόσιας Τάξης (7 Ιουλίου 2003 – 10 Μαρτίου 2004).
Το 2010 αποχώρησε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και παραιτήθηκε από την έδρα του, ιδρύοντας στη συνέχεια, το 2011, τον Κοινωνικό Σύνδεσμο.
Στις 7 Ιανουαρίου 2015 συμπαρατάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE