Άρθρο-κόλαφος της NY Times… Πέντε θάνατοι (πλουσίων) στη θάλασσα κατέλαβαν τον κόσμο όλο: Για εκατοντάδες άλλους (φτωχούς) νεκρούς σήκωσαν τους ώμους τους…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στον Πειραιά ο Μητσοτάκης για τις «Ημέρες Καριέρας»: Να προσφέρουμε στους νέους πιο πολλές σταθερές, καλοπληρωμένες δουλειές

Γιατί πολύτιμοι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι ζωτικής σημασίας για τον πλανήτη και τον άνθρωπο [βίντεο]

Κανονικό καλοκαιράκι τέλη Μαρτίου: Μέχρι 27 βαθμούς η θερμοκρασία το Σαββατοκύριακο * Αλλά επανέρχεται ο εφιάλτης της αφρικανικής σκόνης

Η εφημερίδα New York Times δημοσιεύει άρθρο του Richard Pérez-Peña που σημειώνει ότι πολλοί βλέπουν σκληρές πραγματικότητες σχετικά με την κοινωνική τάξη και την εθνικότητα ως προς την προσοχή που δόθηκε στο υποβρύχιο Τitan και στις απρόθυμες προσπάθειες στο πλοίο μεταναστών πριν βυθιστεί στην Μεσόγειο, σκοτώνοντας εκατοντάδες μετανάστες.

Σε ένα υποβρύχιο σκάφος, πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε μια πολύ ακριβή εκδρομή. Λίγες μέρες νωρίτερα, σε ένα άλλο σκάφος, ίσως και 500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ένα άθλιο και επικίνδυνο ταξίδι, φεύγοντας από τη φτώχεια και τη βία σε αναζήτηση μίας νέας καλύτερης ζωής.

Αφού χάθηκε η επαφή με τους πέντε που βρίσκονταν μέσα σε ένα υποβρύχιο σκάφος που κατέβαινε στο ναυάγιο του Τιτανικού, πολλές χώρες και ιδιωτικοί φορείς έστειλαν πλοία, αεροπλάνα και μη επανδρωμένα υποβρύχια και αεροσκάφη για να αδράξουν μια αμυδρή ελπίδα διάσωσης.

Αυτή ήταν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από αυτή που καταβλήθηκε για λογαριασμό των εκατοντάδων ανθρώπων που επέβαιναν σε μια επικίνδυνα υπερπλήρη, ακινητοποιημένη αλιευτική τράτα στα ανοικτά των ελληνικών ακτών, ενώ υπήρχαν ακόμη μεγάλες πιθανότητες διάσωσης.

Το χαμένο υποβρύχιο Titan τράβηξε τεράστια προσοχή από ειδησεογραφικούς οργανισμούς παγκοσμίως και το κοινό τους, πολύ περισσότερη από το σκάφος που βυθίστηκε στη Μεσόγειο και την αποτυχία του ελληνικού Λιμενικού να το βοηθήσει πριν αυτό ανατραπεί.

Το ατύχημα του υποβρύχιου σκάφους, στο σημείο ενός ναυαγίου που γοήτευσε το κοινό για περισσότερο από έναν αιώνα, θα είχε γοητεύσει τους ανθρώπους ό,τι και αν συνέβαινε.

• Αλλά συνέβη αμέσως μετά την τραγωδία στη Μεσόγειο και η αντίθεση μεταξύ των δύο καταστροφών και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν έχει τροφοδοτήσει μια συζήτηση σε όλο τον κόσμο, στην οποία κάποιοι βλέπουν σκληρές πραγματικότητες σχετικά με την τάξη και την εθνικότητα των ανθρώπων.

Στο Titan επέβαιναν τρεις πλούσιοι επιχειρηματίες. Οι επιβαίνοντες στο αλιευτικό σκάφος – έως και 750 άτομα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αξιωματούχων, με μόλις 100 επιζώντες – ήταν μετανάστες κυρίως από τη Νότια Ασία και τη Μέση Ανατολή, που προσπαθούσαν να φτάσουν στην Ευρώπη.

«Είδαμε πώς κάποιες ζωές εκτιμώνται και κάποιες όχι», δήλωσε σε συνέντευξή της η Judith Sunderland, αναπληρώτρια διευθύντρια για την Ευρώπη στην Human Rights Watch. Και εξετάζοντας τη μεταχείριση των μεταναστών, πρόσθεσε:

«Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε για ρατσισμό και ξενοφοβία». Σε ένα φόρουμ στην Αθήνα την Πέμπτη, ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα τοποθετήθηκε για το θέμα, λέγοντας ότι “το γεγονός ότι το υποβρύχιο έχει λάβει τόσο πολύ περισσότερη προσοχή από τους 700 ανθρώπους που βυθίστηκαν, είναι μια απαράδεκτη κατάσταση”.

Η ιδιότητα και η φυλή παίζουν αναμφίβολα ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος ανταποκρίνεται στις καταστροφές, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Αλλά η διαφορά στην προφανή ανησυχία που επιδεικνύεται για τους μετανάστες σε σχέση με τους επιβάτες του υποβρυχίου προκάλεσε μια ασυνήθιστα καυστική αντίδραση σε διαδικτυακά δοκίμια, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σχόλια άρθρων.

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οργή τους δεν στρέφεται κατά των πλουσίων, αλλά κατά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, των οποίων η στάση απέναντι στους μετανάστες έχει σκληρύνει, όχι μόνο κάνοντας ελάχιστα για να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα στη θάλασσα, αλλά απορρίπτοντάς τους ενεργά και αντιμετωπίζοντας ακόμη και ως εγκληματίες τους ιδιώτες που προσπαθούν να διασώσουν μετανάστες.

«Καταλαβαίνω γιατί το υποβρύχιο τράβηξε την προσοχή: Είναι συναρπαστικό, πρωτοφανές, προφανώς συνδεδεμένο με το πιο διάσημο ναυάγιο στην ιστορία», δήλωσε η κ. Sunderland, από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Δεν νομίζω ότι ήταν λάθος να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διάσωσή τους. Αυτό που θα ήθελα είναι να δω να μη υπολείπεται καμία προσπάθεια για να σωθούν οι άνθρωποι που πνίγονται στη Μεσόγειο. Αντ’ αυτού, τα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν τη διάσωση».

Το χάσμα ανάμεσα στις δύο τραγωδίες επισημάνθηκε ιδιαίτερα στο Πακιστάν, πατρίδα πολλών από αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στην αλιευτική τράτα και του πακιστανού μεγιστάνα Shahzada Dawood, που επέβαινε στο Titan.

• Υπογράμμισε το ακραίο χάσμα του Πακιστάν μεταξύ των εκατομμυρίων που ζουν στη φτώχεια και των πολύ πλούσιων, καθώς και την αποτυχία πολλών κυβερνήσεων επί σειρά ετών να αντιμετωπίσουν την ανεργία, τον πληθωρισμό και άλλα οικονομικά προβλήματα.

«Πώς μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε για την ελληνική κυβέρνηση; Η δική μας κυβέρνηση στο Πακιστάν δεν εμπόδισε τους διακινητές να παίζουν με τις ζωές των νέων μας, παρασύροντάς τους να ταξιδέψουν σε τόσο επικίνδυνες διαδρομές», δήλωσε ο Muhammad Ayub, αγρότης στο υπό πακιστανική διοίκηση Κασμίρ, ο μικρότερος αδελφός του οποίου βρισκόταν στο αλιευτικό σκάφος που ανατράπηκε και πιστεύεται ότι έχασε τη ζωή του.

Ένας παράγοντας που έκανε τις δύο θαλάσσιες καταστροφές πολύ διαφορετικές είναι ο βαθμός εξοικείωσης, αν και αυτό σε καμία περίπτωση δεν εξηγεί την έλλειψη προσπάθειας για την παροχή βοήθειας στους μετανάστες πριν από τη βύθιση του σκάφους τους.

Δεν είναι μόνο ότι κάποιοι άνθρωποι αδιαφορούν για τον πόνο των μεταναστών, είναι επίσης ότι οι πνιγμοί μεταναστών στη Μεσόγειο έχουν γίνει τραγικά συχνοί.

Η διάσωση μερικών ανθρώπων στην Τουρκία, που είχαν επιβιώσει για περισσότερο από μια εβδομάδα κάτω από τα ερείπια ενός ισχυρού σεισμού τον Φεβρουάριο, προσέλκυσε το είδος της παγκόσμιας προσοχής που σπάνια δίδεται στα εκατομμύρια των προσφύγων από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.

Το 2013, ο θάνατος άνω των 300 μεταναστών σε μια άλλη καταστροφή σκάφους στα ανοικτά του ιταλικού νησιού Λαμπεντούζα προκάλεσε έκρηξη ανησυχίας και αυξημένες περιπολίες διάσωσης.

Όταν οι Σύριοι αιτούντες άσυλο άρχισαν να προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη σε τεράστιους αριθμούς το 2015, ορισμένες κυβερνήσεις τούς παρουσίασαν ως ξένους, ανεπιθύμητους, ακόμη και επικίνδυνους, αλλά υπήρξε επίσης σημαντικό ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση. Η συγκλονιστική εικόνα ενός πνιγμένου 3χρονου παιδιού, που ξεβράστηκε σε μια παραλία, είχε ιδιαίτερα βαθιά επίδραση.

“Κανείς δεν νοιάστηκε για τους εκατοντάδες ανθρώπους” που πνίγηκαν στη Μεσόγειο, δήλωσε ο Arshad Khan, φοιτητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Καράτσι.

“Αλλά, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και όλες οι παγκόσμιες δυνάμεις είναι απασχολημένες με την αναζήτηση του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία που ξόδεψε δισεκατομμύρια ρουπίες για να δει τα συντρίμμια του Τιτανικού στη θάλασσα”, πρόσθεσε.

ΠΗΓΗ: New York Times – 5 Deaths at Sea Gripped the World. Hundreds of Others Got a Shrug

Στη φυλακή 50χρονος επιχειρηματίας για τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό αγοριού σε διαμέρισμα στου Ψυρρή