Οργισμένες αντιδράσεις για το άρθρο του Economist εναντίον του Ερντογάν: “Δεν θα επιτρέψουμε να κατευθυνθεί η εθνική βούληση”, λέει ο “Σουλτάνος”
Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν χαιρετά τον τουρκικό όχλο. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αμανές εξωτερικής πολιτικής από τον Ερντογάν ενόψει της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη: Καημός του να του αναγνωρίσουν ρόλο μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής!
7 έως 18 Μαίου εξελίσσεται η δεύτερη φάση της τουρκικής αεροναυτικής άσκησης «Θαλασσόλυκος » σε Ανατολική Μεσόγειο, Θάλασσα Μαρμαρά και Μαύρη Θάλασσα
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος κύματος οργής εξελίσσεται από εχθές στα τουρκικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) εναντίον του βρετανικού περιοδικού Economist (και επ’ ευκαιρία συνολικά όλων των δυτικών ΜΜΕ).
Και αυτό, αφότου έγινε γνωστό ότι η νέα εβδομαδιαία έκδοση του Economist αφιερώνει εξώφυλλο και κεντρικό άρθρο στις τουρκικές εκλογές υπό τον τίτλο «Οι πιο σημαντικές εκλογές του 2023» και με tags “Ο Ερντογάν πρέπει να φύγει” και “Σώστε τη Δημοκρατία” [είχε προηγηθεί ανάλογου περιεχομένου άρθρο του ίδιου περιοδικού τον Ιανουάριο, με τίτλο «Turkey could be on the brink of dictatorship»].
Η είδηση μεταδόθηκε άμεσα από αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ στην Τουρκία, με ενδεικτικούς τίτλους: «Εξώφυλλο Economist για τις 14 Μαίου: ‘Ο Ερντογάν πρέπει να φύγει’» (GazeteDuvar) και «Ο Economist ανακοίνωσε την υποστήριξή του για τον Kılıçdaroğlu» (Diken).
Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, η σύνταξη του εμβληματικού βρετανικού περιοδικού υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι:
«Η ειρηνική απομάκρυνση του Ερντογάν θα καταδείξει ότι οι δικτάτορες μπορούν να νικηθούν», πως «Αν η Τουρκία εκδιώξει τον δικτάτορά της, οι απανταχού δημοκράτες θα ενθαρρυνθούν» και ότι, αν κερδίσει στις τ/εκλογές η αντιπολίτευση, «θα είναι μια πολύ σημαντική στιγμή στον παγκόσμιο αγώνα για πραγματική δημοκρατία, στην Τουρκία και την Ευρώπη». «Υποστηρίζουμε θερμά τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου για επόμενο Πρόεδρο της Τουρκίας», συνοψίζει ο Economist.
Στην είδηση για την εν λόγω αρθρογραφία του Economist απάντησε άμεσα, με ειρωνικό τόνο, μέσω του Twitter ο εκπρόσωπος της Τ/Προεδρίας, Ιμπραϊμ καλλίν (İbrahim Kalın):
«Ενθουσιάζονται ξανά, κι ύστερα προσθέτουν: ‘Η νέα κυβέρνηση θα φτιάξει τις κατεστραμμένες σχέσεις με τη Δύση…’ Γνωρίζω αυτή τη γλώσσα, αυτόν τον λόγο, και σε ποιο πλαίσιο χρησιμοποιείται. Χαλαρώστε. Πέρασαν οι μέρες που δίνατε οδηγίες στη χώρα μου. Το έθνος θα έχει τον τελευταίο λόγο στην κάλπη». [πηγή: Hurriyet]
Ακολούθησε κύμα δηλώσεων εκ μέρους Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων:
— Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας Fahrettin Altun δήλωσε ότι «η βιαιότητα των επιθέσεων από κέντρα της Δύσης αυξάνεται καθώς η Τουρκία απελευθερώνεται από τα δεσμά» και πως λυπάται «για την παθολογική εχθρότητα των δυτικών μέσων ενημέρωσης προς τον Ερντογάν»
–Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Mevlut Çavuşoğlu δήλωσε ότι «κανείς δεν μπορεί να σφετεριστεί τη βούληση του τουρκικού λαού» και πρόσθεσε:
«Λένε ότι ο Ερντογάν πρέπει να φύγει. Παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό του τουρκικού λαού ή προσπαθούν να του δώσουν συμβουλές; Γιατί άραγε να φύγει ο Ερντογάν;», σημειώνοντας ότι απέσυρε άρθρο του για το επόμενο τεύχος του Economist και τονίζοντας πως «ο τουρκικός λαός θα απαντήσει στον Economist στις 14 Μαΐου, την ημέρα των εκλογών».
–Ο υπουργός Δικαιοσύνης Bekir Bozdağ δήλωσε ότι «δεν είναι δουλειά του περιοδικού να αποφασίσει ποιος θα κερδίσει την ψήφο του τ/έθνους» και τόνισε πως «ο Πρόεδρος (Ερντογάν) πάντα κέρδιζε μέσω της δημοκρατίας και αγκάλιαζε τη βούληση του λαού κατά τη διάρκεια κρίσεων, όπως η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου».
–Ο εκπρόσωπος του AKP Ömer Çelik τόνισε: «Τα δυτικά περιοδικά και εφημερίδες κινητοποιήθηκαν για άλλη μια φορά με στόχο να επηρεάσουν τις πολιτικές διαδικασίες στην Τουρκία. Σχολιάζουν εναντίον του Προέδρου μας. Ωστόσο, θα έπρεπε να έχουν πάρει ένα μάθημα. Ο Πρόεδρός μας βάδισε βασιζόμενος μόνο στο έθνος μας σε όλη την πολιτική του ζωή. Χάρη σε αυτή τη θέληση, πολλά σχόλια και αναλύσεις αποδείχθηκαν σκουπίδια. […] θα πάρουν και πάλι τις απαντήσεις που τους αξίζουν». — πηγές: Daily Sabah, Hurriyet
Παράλληλα, σχετικά ρεπορτάζ φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ καταλογογραφούν πρόσφατα επικριτικά για τον Τούρκο Πρόεδρο δημοσιεύματα σε έτερα δυτικά ΜΜΕ, όπως τα γαλλικά L’Express και Le Point, ενώ και η Washington Post, με δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Ο χαρισματικός δικτάτορας», εντάσσεται στην καταγγελλόμενη από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ως «μεροληπτική δυτική δημοσιογραφία που στοχοποιεί τον Πρόεδρο Ερντογάν». Η
φιλοκυβερνητική σχολιογραφία φιλοτεχνεί έτσι μια εικόνα «συντονισμένης επίθεσης στον Τούρκο Πρόεδρο ενόψει των εκλογών της 14 Μαΐου εκ μέρους της συλλογικής Δύσης», «με στόχο να επηρεαστεί η ψήφος του τ/έθνους», και απώτερο σκοπό «να αποσοβηθεί ο κίνδυνος μιας ασυμβίβαστης Τουρκίας, η οποία στηρίζεται στη δική της αμυντική θωράκιση και είναι ενεργός παίχτης στην παγκόσμια διπλωματία». Πηγές: Akşam («Ο ιμπεριαλισμός ενθουσιάζεται!»), Sabah («Πράξη ΙΙ στο σκάνδαλο Economist»), Daily sabah («Ο Economist παρεμβαίνει στις τουρκικές εκλογές»)
Η σφοδρή αντίδραση που προκαλεί το εξώφυλλο του Economist ήταν απολύτως αναμενόμενη, καθώς εντάσσεται αρμονικά και ενισχύει την ήδη σαφή επικοινωνιακή επιλογή εκ μέρους του Ερντογάν και του AKP να κλιμακώσουν περαιτέρω (στην τελική ευθεία των εκλογών της 14ης Μαΐου) την αντι-δυτική προεκλογική ρητορική τους, πλαισιώνοντας έτσι το θεμελιώδες επιχείρημα εναντίον της αντιπολίτευσης: ότι η Δύση την ευνοεί ή/και την υποστηρίζει καθότι έτσι ελπίζει να διασφαλίσει μια ενδοτική Τουρκική Κυβέρνηση, έτοιμη να προβεί σε εθνικές υποχωρήσεις.
Το στίγμα της επικοινωνιακής αυτής τακτικής έδωσε άλλωστε άλλη μια φορά και ο ίδιος ο Tayyip Erdogan στη δική του αντίδραση-απάντηση για το εξώφυλλο του Economist, με μια εκτενή ανάρτηση στον λογαριασμό του στο Twitter όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
Αυτοί που κοιτάζουν στα μάτια της Δύσης [αναφορά στην αντιπολίτευση] δεν καταφέρνουν να αποκαλούν τρομοκράτες όσους έκαναν να μαρτυρήσουν αστυνομικοί, στρατιώτες και πολίτες μας.
Τώρα, υπάρχει μια Τουρκία που έχει περιορίσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις στον κόσμο με τις πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές της κινήσεις.
Είναι η ιστορία μιας δυνατής Τουρκίας στο πεδίο και στο (διαπραγματευτικό) τραπέζι
Παρά τη γεωπολιτική θέση της, στο σημείο συνάντησης τριών ηπείρων, η χώρα μας εδώ και χρόνια ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική με έναν μόνο άξονα [σ.σ. αναφορά στον ‘Τουρκικό Άξονα΄]. […]
Με το TIKA, το YTB, το Ινστιτούτο Yunus Emre και το Maarif Vakfi, αγκαλιάζουμε τους συμπατριώτες μας και 7 εκατομμύρια ανθρώπους μας που ζουν στο εξωτερικό.
Υπερασπιζόμαστε αποφασιστικά τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, του τουρκικού κόσμου και των Evladı Fatihan στα Βαλκάνια.
Στεκόμαστε δίπλα στα αδέρφια μας με όλα τα μέσα όταν χρειάζεται, όπως στη Λιβύη, τη Συρία και το Καραμπάχ, που απελευθερώθηκε μετά από 30 χρόνια κατοχής.
Συμβάλλουμε στην επίλυση περιφερειακών κρίσεων με συμφωνίες ανταλλαγής αιχμαλώτων και τον διάδρομο των σιτηρών.
Ως κράτος του οποίου η ιστορία είναι γεμάτη ένδοξες νίκες, βρίσκουμε τη θέση που μας αξίζει στο διεθνές σύστημα.
Δεν θα επιτρέψουμε να κατευθύνεται η εσωτερική μας πολιτική και να επηρεάζεται η εθνική βούληση από εξώφυλλα των περιοδικών που αποτελούν τον επιχειρησιακό βραχίονα των παγκόσμιων δυνάμεων. […]
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ από την εβδομαδιαία έκδοση του περιοδικού Economist
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE