«Φίδια κολλημένα στο μπουκάλι»: Ο πόλεμος των φυλών για τη διαδοχή Πούτιν έχει ήδη αρχίσει: Και θα κερδίσει αυτός με το μεγαλύτερο όπλο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ουδέτερη ζώνη ο στόχος μας στο Χάρκοβο, λέει ο Πούτιν: Για να προφυλαχτεί η Ρωσία από τις επιθέσεις…

Θερμή υποδοχή Πούτιν από τον Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα: Για «αμοιβαία εμπιστοσύνη» μίλησαν οι πρόεδροι των δύο χωρών

Ξεδιάντροπος ο Πούτιν δηλώνει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να «λύσει το θέμα της Ουκρανίας ειρηνικά»… με επέλαση σε όλα τα μέτωπα

Ο «πόλεμος των φυλών» για τον θρόνο του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη ξεκινήσει.Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα τον ανατρέψουν.

Ο Πούτιν είναι 70 και κάτι χρονών. Δεν είναι νέος. Αλλά ο κύκλος του καταλαβαίνει ότι αργά ή γρήγορα είτε θα είναι βιολογικά απών είτε θα παραιτηθεί.

Με αυτά τα λόγια αναλύει την τρέχουσα κατάσταση της θρυλούμενης κούρσας διαδοχής του δικτάτορα του Κρεμλίνου, ο Ρόμαν Ανίν.

Πρόκειται για έναν Ρώσο ερευνητής δημοσιογράφος που εργάστηκε για τη Novaya gazeta και ήταν μεταξύ των ιδρυτών του ανεξάρτητου iStories το 2020. Έχει ασχοληθεί επισταμένως με την ηγεσία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB). Το 2021, οι ρωσικές αρχές τον χαρακτήρισαν «ξένο πράκτορα». Διαμένει στο εξωτερικό.

Ο Ανίν μίλησε πρόσφατα στη Γεωργιανή Ειδησεογραφική Υπηρεσία της RFE/RL σχετικά με τους κινδύνους στους οποίους έρχεται ο Πούτιν μετά την απόφασή του να εισβάλει στην Ουκρανία.

Παράλληλα, σχολίασε τους τρέχοντες ελιγμούς στην μάχη για την εξουσία από ανθρώπους όπως ο αρχηγός Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Βίκτορ Ζολότοφ.

Μιλώντας για τις ελίτ του Κρεμλίνου που περιβάλλουν τον Πούτιν, ο Ανίν αναφέρει ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως πρέπει να δουλέψουν πάνω στα διαφορετικά σενάρια μετά τον θάνατό του.

Και το πρόβλημα του κύκλου του είναι ότι είναι τόσο διχασμένα τα μέλη του, που παλεύουν συνεχώς ο ένας εναντίον του άλλου δεκάδες χρόνια τώρα, για να έχουν πρόσβαση σε αυτόν, για να έχουν μια ευκαιρία να επηρεάσουν τις αποφάσεις του, για την εξουσία.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Για παράδειγμα τον [μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και Διευθυντή της Εθνικής Φρουράς (Rosgvardiya)] Βίκτορ Ζόλοτοφ, ο οποίος είναι πολύ κοντά στον Πούτιν – ή μάλλον ήταν πολύ κοντά στον Πούτιν. Ήταν ο σωματοφύλακάς του, ένας τύπος που περνάει τον περισσότερο χρόνο μαζί με τον Πούτιν.

Ο Ζολότοφ μισεί τον [Διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB) Aleksandr] Μπορτνίκοφ και ο Μπορντνίκοφ μισεί τον Ζολότοφ. Τσακώνονται συνέχεια. Αυτό καθιστά πολύ δύσκολο το να συμφωνήσουν σε έναν πιθανό διάδοχο. Και γι’ αυτό πιστεύω ότι αυξάνονται οι πιθανότητες ένας από αυτούς, ή ένας συνασπισμός τους, να αρχίσει να ενεργεί ακόμη και πριν από το θάνατο του Πούτιν ή πριν χάσει την εξουσία — μόνο και μόνο επειδή θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν θέλουν να χάσουν χρόνο .

Θέλουν να σώσουν το τομάρι τους…

Απαντώντας στην ερώτηση «τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι: να αντικαταστήσουν τον Πούτιν ή να έρθουν πιο κοντά στον τσάρο;», ο Ανίν λέει:

• «Είναι ακόμα πιο απλό. Θέλουν να σώσουν τις ζωές τους, τα περιουσιακά τους στοιχεία, τις ζωές των συγγενών τους. Καταλαβαίνουν ότι αφού η Ρωσία χάσει τον πόλεμο -γιατί κανείς μεταξύ τους δεν πιστεύει πια στη νίκη- αυτό θα είναι η αφετηρία αυτής της μάχης για τον θρόνο. Και αυτός που χάνει τη μάχη θα χάσει τα πάντα: δύναμη, περιουσιακά στοιχεία…»

Φανταστείτε για παράδειγμα ότι ο επόμενος πρόεδρος της Ρωσίας θα είναι κάποιος από τη φατρία του Νικολάι Πατρούσεφ, του επικεφαλής δηλαδή του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Ρωσίας, ενός από τα μεγαλύτερα κυβερνητικά όργανα της χώρας.

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που πολεμούσαν εναντίον του όλα αυτά τα χρόνια δεν θα μπορέσουν να σώσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ακόμα και τη ζωή [τους] ή ίσως την ελευθερία τους, και το καταλαβαίνουν αυτό. Και αυτό πιστεύω ότι θα προκαλέσει έναν πραγματικό πόλεο. Θα παλέψουν για τη ζωή τους.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι έχουν κολλήσει στο σκάφος  του Πούτιν -λόγω των κυρώσεων, λόγω της εμπλοκής τους σε διάφορα εγκλήματα. Δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα. Δεν μπορούν απλώς να πουν: «Εντάξει, ας προδώσουμε τον Πούτιν και ας πάμε κάπου αλλού».

• Έχουν κολλήσει εκεί. Φανταστείτε το: Φίδια κολλημένα στο ίδιο μπουκάλι που απλά μισούν το ένα το άλλο.

Διαίρει και βασίλευε;

Σχολιάζοντας αυτό που ορισμένοι παρατηρητές λένε, ότι δηλαδή ο Πούτιν αρέσκεται να βάζει τους υφιστάμενούς του να μάχονται μεταξύ τους, ώστε να παραμείνει ο ίδιος δυνατός, ο Ανίν λέει:

«Πριν από τον πόλεμο, αυτό ήταν πραγματικά μέρος της στρατηγικής του. Του αρέσει να συμπεριφέρεται ως κριτής σε αυτές τις μάχες του στενού του κύκλου.

Σήμερα, προφανώς αυτό δεν ισχύει, καθώς οι δημόσιες συγκρούσεις μεταξύ του πρώην σωματοφύλακα και ιδρυτή του Ομίλου Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν και του υπουργού Άμυνας Σεργκέι  Σόιγκου αλλά και μεταξύ του Πριγκόζιν και του αρχηγού της ‘Δημοκρατίας’ της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ, σίγουρα δεν καθιστούν την εξουσία του Πούτιν ισχυρότερη. Είναι το αντίστροφο, την καθιστούν πιο αδύναμη.

• Το πρόβλημα του Πούτιν είναι ότι είναι ένας πολιτικός που φοβάται συνεχώς να πάρει αποφάσεις, που προτιμά να κάθεται και να μην κάνει τίποτα και να περιμένει μέχρι να λυθεί με κάποιον τρόπο το πρόβλημα….

Πώς μπορεί να το πει αυτό κανείς για έναν άνθρωπο που πήρε την σοβαρότατη απόφαση να εισβάλει στην Ουκρανία;, ερωτάται ο Ανίν.

«Μα ο Πούτιν, όταν πήρε αυτή την απόφαση, πίστευε ότι θα ήταν ένας πολύ εύκολος πόλεμος. Πίστευαν ότι θα κατακτούσαν την Ουκρανία σε τρεις μέρες. Οπότε, στην πραγματικότητα δεν διακινδύνευε τίποτα…»

Γιατί δεν βρίσκει διάδοχο ο ίδιος ο Πούτιν;

Ο Πούτιν ξέρει ότι οι φυλές του κύκλου του είναι διχασμένες και είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος που θα υπηρετεί όλες τις φυλές. Και ταυτόχρονα πραγματικά φοβάται για την ελευθερία και τη ζωή του. Φοβάται μήπως χάσει την εξουσία.

• Η  μεγαλύτερη στεναχώρια που πρέπει να έχει αυτές τις μέρες είναι ότι δεν έχει έναν γιο που θα μπορούσε να γίνει φυσικός διάδοχος…., λέει ο Ανίν.

Πριν από πέντε χρόνια, ο Ανίν έκανε ένα ρεπορτάζ  για τους σωματοφύλακες του Πούτιν για το πώς άρχισαν να παίρνουν θέσεις σε διάφορες υπηρεσίες, ειδικά σε μυστικές υπηρεσίες. Και ρώτησε έναν από τους σωματοφύλακες: «Γιατί το κάνει αυτό ο Πούτιν;»

Και η απάντηση ήταν πραγματικά απλή: «Επειδή εμπιστεύεται αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι για 20 χρόνια στέκονταν πίσω από την πλάτη του με ένα όπλο και δεν τον σκότωσαν, καταλαβαίνεις…».

Η εύρεση διαδόχου είναι μια πραγματικά επικίνδυνη απόφαση. Πώς μπορεί να είναι σίγουρος ο Πούτιν ότι ο διάδοχός του δεν θα τον προδώσει την επόμενη μέρα αφού γίνει πρόεδρος; Γι’ αυτό φοβάται, και θέλει να πάει για μια ακόμη προεδρική θητεία.

Είναι ο Πριγκόζιν ο πιο ισχυρός για την μάχη της διαδοχής;

• Ποιος είναι ο «ευτυχισμένος παππούς» που κορόιδευε ο Πριγκόζιν στα πρόσφατα βίντεό του; Είναι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Valery Γκερασίμοφ, όπως ισχυρίστηκε αργότερα, ή ο «παππούς μπούνκερ» όπως αποκαλείται επανειλημμένα ο Πούτιν μετά τον πόλεμο;

Είναι βέβαιο πως ο Πριγκόζιν αναφερόταν δημοσίως για πρώτη φορά στον Πούτιν.

Πρώτα απ ‘όλα, «παππούς» είναι το παρατσούκλι του Πούτιν και το ξέρουν όλοι. Ο Πριγκόζιν επέλεξε αυτό το ψευδώνυμο όχι τυχαία. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται, φυσικά, από τον Πούτιν. Και η απόφαση για την παροχή όπλων και πυρομαχικών στην Wagner δεν λαμβάνεται από τον Γερασίμοφ αλλά από τον Πούτιν.

Και αυτό που είναι επίσης πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον στο πλαίσιο αυτού του πολέμου των φυλών και του ίδιου του Πριγκόζιν ήταν η δημόσια δήλωση του [στο ίδιο βίντεο]…ότι θα φύγουν από το Μπαχμούτ στις 10 Μαΐου. Και όλοι έδωσαν προσοχή μόνο στο πρώτο μέρος αυτής της δήλωσης.

Αλλά, κατά τη γνώμη του Ανίν, το τελευταίο μέρος ήταν πιο σημαντικό. Αυτό που είπε  ότι «θα φύγουμε στις 10 Μαΐου και θα περιμένουμε μέχρι να μας χρειαστεί ο ρωσικός λαός, κάτι που πιστεύουμε ότι θα συμβεί πολύ σύντομα, αν δείτε πώς ενεργούν οι ηγέτες μας».

Ήταν προφανές ότι αναφερόταν σε κάποιο είδος επανάστασης, πραξικοπήματος ή οτιδήποτε άλλο. Βλέπει λοιπόν τη Wagner ως αυτό το είδος στρατιωτικής ομάδας που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των Ρώσων και αν οι Ρώσοι το χρειαστούν, θα είναι έτοιμοι εκεί. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη δήλωση και κανείς δεν το παρατήρησε. Αλλά είναι βέβαιο ότι ο Πούτιν και οι άνθρωποι του στο Κρεμλίνο διαβάζουν πραγματικά ανάμεσα στις γραμμές.

• Και πάλι, αυτές οι δηλώσεις Πριγκόζιν αποδυναμώνουν την εξουσία του Πούτιν…. Είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί εξαρτώνται πολύ ο ένας από τον άλλον. Ο Πριγκόζιν είναι υπεύθυνος για 50.000 άτομα στο πιο σημαντικό τμήμα της πρώτης γραμμής. Εάν φύγουν, αυτό θα είναι το τέλος του πολέμου, ή τουλάχιστον θα είναι μια πολύ σοβαρή ήττα του ρωσικού στρατού.

Ο Πριγκόζιν εξαρτάται από τον Πούτιν γιατί δεν μπορούν οι μισθοφόροι του να πολεμήσουν χωρίς πυρομαχικά, χωρίς όπλα. Ο Πούτιν ονειρεύεται περισσότερα κι από τον [Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ ] Ζελένσκι τον Πριγκόζιν να πεθαίνει εκεί -αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση του προβλήματός του….

Δυστυχώς δεν υπάρχουν μυαλωμένοι άνθρωποι στον κύκλο του Πούτιν

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν λογικοί άνθρωποι στην ελίτ, αυτοί που έχουν εξουσία.

Οι φιλελεύθεροι είναι πολύ αδύναμοι, λέει ο Ανίν.

Υπάρχουν κάποιοι φιλελεύθεροι στον κύκλο του Πούτιν – άνθρωποι όπως ο [μακροχρόνιος στρατηγός του Κρεμλίνου Σεργκέι] Κιριγιένκο, άνθρωποι όπως ο [Αλεξέι ] Κουντρίν, άνθρωποι όπως ο [Ανατόλι] Τσουμπάις– αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φυσική δύναμη.

Σε ένα αποτυχημένο κράτος — και κατά τη γνώμη μου η Ρωσία έχει γίνει ένα αποτυχημένο κράτος — αυτός με το μεγαλύτερο όπλο είναι αυτός που κερδίζει.

Αυτές οι φιλελεύθερες δυνάμεις, τόσο στον κύκλο του Πούτιν όσο και γενικά στη Ρωσία, δυστυχώς δεν έχουν αυτήν την εξουσία. δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν όπλο.

Τι θα συμβεί εάν η Ουκρανία κερδίσει τον πόλεμο στο πεδίο της μάχης;

Η απάντηση του Ανίντ στην εερώτηση αυτή είναι:

«Όλοι ελπίζουμε ότι θα συμβεί, ότι η Ουκρανία θα κερδίσει στο πεδίο της μάχης. Θα σήμαινε την έναρξη του χάους στη Ρωσία και την έναρξη αυτού του «πολέμου των φυλών» που συζητήσαμε… την έναρξη της Smuta (η λεγόμενη Ώρα των Δυσκολιών στη ρωσική ιστορία από το 1598 -1612.) Και μετά εμείς’ Θα δούμε ποιος θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα σενάρια μετά.

Το εύρος είναι τόσο μεγάλο — από το απόλυτο χάος και τη μετατροπή της Ρωσίας σε ένα είδος αφρικανικού κράτους με συμμορίες και συνεχείς μάχες στους δρόμους μέχρι τη μετατροπή σε μια δημοκρατική χώρα σε 20 ή 50 χρόνια.

Δεν γνωρίζω. Θα εξαρτηθεί από το ποιος θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο για τον θρόνο.

Με πληροφορίες από RadioFreeEurope-RadioLiberty

Εντείνεται ο κίνδυνος ανάφλεξης στο βόρειο Κόσοβο: Nέα επεισόδια οδήγησαν σε παρέμβαση τις δυνάμεις της KFOR