Το βίντεο της Ρεάλ Μαδρίτης που ανατρέπει την Ιστορία: Η Μπαρτσελόνα το χαϊδεμένο… παιδί του Φράνκο, υποστηρίζει
Screen Shot via YouTube Η παρασημοφόρηση του Φράνκο από μέλη της διοίκησης της Μπαρτσελόνα το 1965
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Ρεάλ Μαδρίτης δημοσιοποίησε ένα βίντεο από τα ισπανικά επίκαιρα του παρελθόντος με τη φωνή του εμβληματικού Σαντιάγκο Μπερναμπέου.
Είναι η απάντηση στους επί σειρά ετών συνεχιζόμενους ισχυρισμούς της Μπαρτσελόνα ότι αυτή ήταν πάντα η καθεστωτική ομάδα της Ισπανίας έχοντας προνομιακές σχέσεις με τον μισητό δικτάτορα Φράνκο.
Το βίντεο διάρκειας τεσσάρων λεπτών και 37 δευτερολέπτων ανέβηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της η Ρεάλ Μαδρίτης. Ήρθε μετά τις νέες δηλώσεις που είχε κάνει νωρίτερα ο πρόεδρος των «Μπλαουγκράνα», Τζουάν Λαπόρτα, ότι «η Ρεάλ είναι ένας σύλλογος που ευνοείται ιστορικά από λάθη της διαιτησίας, ο σύλλογος του καθεστώτος», σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με θέμα τις εξελίξεις στην «υπόθεση Νεγκρέιρα» για την εξαγορά διαιτητών για την οποία η Ρεάλ έχει κινηθεί -νομικά- εναντίον τους, ζητώντας παραδειγματική τιμωρία και αφαίρεση τίτλων.
Η Ρεάλ δίνοντας στιγμιότυπα και στοιχεία από την εποχή της παντοδυναμίας του Φράνκο από το 1939 έως το 1975 υποστηρίζει ότι η Μπαρτσελόνα και όχι εκείνη ήταν η απόλυτα ευνοούμενη του καθεστώτος.
Ειδικότερα, σημειώνει ότι εκείνη την περίοδο η Μπαρτσελόνα κατέκτησε 8 τίτλους πρωταθλήματος και 9 Κύπελλα Ισπανίας. Ενώ η Ρεάλ, περίμενε 15 χρόνια για να στεφθεί πρωταθλήτρια.
Στο βίντεο αναφέρεται επίσης χαρακτηριστικά πως: «τα γραφεία καταστράφηκαν από βομβαρδισμό, κλάπηκαν τα τρόπαια και οι ξύλινες εξέδρες του παλιού γηπέδου Τσαμαρτίν κόπηκαν για ξύλο, ενώ έμειναν μόλις πέντε παίκτες στην ομάδα».
Επίσης, ότι η Μπαρτσελόνα σώθηκε τρεις φορές από τη χρεοκοπία με τρεις αναδιαρθρώσεις χρέους από τον Φράνκο. Και ότι το «Καμπ Νου εγκαινιάστηκε από τον υπουργό της χούντας του, Χοσέ Σολίς Ρουίθ.
Γι’ αυτό ο καταλανικός σύλλογος τίμησε τον Φράνκο με τρία μετάλλια, και τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος του το 1965. Αλήθεια είναι. Μάλιστα, όταν (προσφάτως) τέθηκε θέμα ακύρωσης των μεταλλίων, με το σκεπτικό ότι απονεμήθηκαν κατόπιν πιέσεων από το καθεστώς, ο ίδιος ο Λαπόρτα έβαλε τέλος στη συζήτηση, τονίζοντας ότι «η Μπαρτσελόνα δεν θα τα πάρει πίσω, γιατί κανείς δεν την ανάγκασε να τα δώσει».
Τι θα είχε να αντιπαραθέσει σε ένα δικό της παρόμοιο βίντεο η Μπαρτσελόνα;
Πρωτίστως, την «αρπαγή» του Αλφρέδο ντι Στέφανο. Το 1953 ο Αργεντινός άσος, ένα από τα μεγαλύτερα «αστέρια» των γηπέδων εκείνης της εποχής, επρόκειτο να αγωνιστεί με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, που τον είχε αγοράσει από την κολομβιανή Μιγιονάριος. Βρέθηκε, όμως, να παίζει στη Ρεάλ με προεδρικό διάταγμα. Ακούγεται ως μέγα σκάνδαλο, όμως δεν είναι, ακριβώς, έτσι.
Διότι, τυπικά, ο ντι Στέφανο ανήκε στη Ρίβερ Πλέιτ, με την οποία είχε έρθει σε συμφωνία η Ρεάλ. Οι κανονισμοί της εποχής δεν μπορούσαν να δώσουν λύση.
Με τις ευλογίες της FIFA η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία πρότεινε, οι δυο σύλλογοι να… μοιραστούν τον παίκτη. Δυο χρόνια στην Μπαρτσελόνα, δυο χρόνια στη Ρεάλ.
Ο πρόεδρος των Καταλανών, Μάρτι Καρέτο, το θεώρησε γελοίο και παραιτήθηκε. Η υπηρεσιακή διοίκηση που τον διαδέχθηκε, αποφάσισε να παραχωρήσει το δικό της 50% του ντι Στέφανο στη Ρεάλ, έναντι ενός σεβαστού ποσού.
Τους διωγμούς των στελεχών της από το καθεστώς.
Στις αρχές του ισπανικού εμφυλίου ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα και μέλος του αυτόνομου καταλανικού κοινοβουλίου, Τζουσέπ Σουνιόλ, βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο. Ακολούθησαν κι άλλοι, πολλοί. Μόνο που, το ζήτημα… δεν ήταν προσωπικό.
Ο πρόεδρος της Ρεάλ, Ραφαέλ Σάντσεθ Γκέρα, γνωστός για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Ο Αντόνιο Ορτέγα, πρόεδρος της Ρεάλ και εκείνος, συνελήφθη ως κομμουνιστής από τους φρανκιστές, και ακόμη αγνοείται. Ή, τον τρόπο με τον οποίο ο Φράνκο καμάρωνε τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες της Ρεάλ των ‘50s.
Πιθανότατα, όμως, δεν το έκανε επειδή ήταν οπαδός της «Βασίλισσας», αλλά γιατί μέσω αυτών το καθεστώς του αναζητούσε την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν πως ο ισπανός δικτάτορας υπήρξε οπαδός της Ατλέτικο Μαδρίτης, μισητής αντιπάλου της Ρεάλ. Κάποτε ονομαζόταν Αθλέτικ Αβιαθιόν Κλουμπ, καθώς είχε συγχωνευθεί με την Αβιαθιόν Ναθιονάλ, η οποία είχε ιδρυθεί από μέλη της πολεμικής αεροπορίας. Ο θρυλικός της πρόεδρος, Βιθέντε Καλντερόν, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του καθεστώτος. Κάποιοι άλλοι, ότι ο Φράνκο αδιαφορούσε για το ποδόσφαιρο.
Ό,τι το χρησιμοποιούσε ως «εργαλείο» προπαγάνδας. Η κόντρα της Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα είχε αρχίσει πολύ πριν εμφανιστεί ο Φράνκο, από την εποχή ενός άλλου δικτάτορα: του Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα. Η «Μπάρτσα» εξέφραζε τον καταλανικό εθνικισμό, την αντίσταση στην εξουσία της Μαδρίτης, την οποία στον αθλητισμό συμβολίζει η Ρεάλ.
Τέλος στο βίντεο ακούγεται και η ατάκα του θρυλικού Σαντιάγκο Μπερναμπέου: «Όταν ακούω ότι η Ρεάλ ήταν ομάδα του καθεστώτος, με κάνει να θέλω να χ@σω τον πατέρα αυτού που το είπε».
Με πληροφορίες από realmadrid.com και protagon.gr
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLEΜέτρησαν οι πιο βαριές φανέλες: Ρεάλ και Μίλαν πέρασαν στους «4»του Champions League [highlights]