Προεδρικές εκλογές και συμπεράσματα: Στον ΔΗΣΥ ξέχασαν ότι ο ιδρυτής του αντιστρατεύθηκε τον ίδιο τον πατέρα του…

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ




Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΠΟΛΥΒΙΟΥ

Οι προεδρικές εκλογές έχουν περάσει πια στην ιστορία και όσα ζήσαμε τις τελευταίες βδομάδες φαντάζουν μακρινό παρελθόν. Στο παρόν άρθρο θα επιχειρηθεί η σταχυολόγηση ορισμένων συμπερασμάτων από την προεκλογική περίοδο και τα αποτελέσματά της, ξεκινώντας με τον νικητή, τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Μια προσωπικότητα που κατάφερε να σχηματίσει εδώ και μήνες «παράσταση νίκης» στις δημοσκοπήσεις και άντεξε μέχρι τέλους την πίεση όλων των συνυποψηφίων του, έχοντας να αντιμετωπίσει έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο λάσπης από διάφορες κατευθύνσεις.

Στον νέο πρόεδρο δημιουργούν τεράστιες ευθύνες οι προσδοκίες όσων τον ψήφισαν αλλά και του συνόλου της κυπριακής κοινωνίας, που βλέπουν στο πρόσωπό του την ελπίδα για νέα αφετηρία της πολιτικής ζωής του τόπου και απεγκλωβισμό από τα παλαιά και τετριμμένα.

Σημειώνω ότι ο Ν. Χριστοδουλίδης είναι ιστορικός, με το πρώτο του βιβλίο («Σχέδια Λύσης του Κυπριακού», Αθήνα: Καστανιώτης, 2009) να θεωρείται βασικό στη βιβλιογραφία μας, ενώ από το σύντομο πέρασμά του ως ειδικού επιστήμονα και λέκτορα στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου τον συνοδεύει η φήμη του καλού και προσηνούς δασκάλου.

  • Εξίσου επιτυχής αποδείχθηκε για το ΑΚΕΛ η επιλογή και στήριξη της υποψηφιότητας του Ανδρέα Μαυρογιάννη. Έμπειρος διπλωμάτης, λιγότερο προβεβλημένος από τον Ν. Χριστοδουλίδη και με μικρότερη πολιτική εμπειρία, ανέδειξε και αυτός ήθος και ευγένεια.

Οι δύο κύριοι ανθυποψήφιοι είχαν αρκετά κοινά γνωρίσματα: Μετριοπαθείς, βαθείς γνώστες του Κυπριακού λόγω διπλωματικής ιδιότητας, επί σειρά ετών στενοί συνεργάτες του Ν. Αναστασιάδη, με καλές σπουδές και διδακτορικό, κινήθηκαν άοκνα με άνεση, για πολλούς μήνες, σε όλη την ελεύθερη Κύπρο και όχι μόνο στους χώρους των «ημετέρων».

Τελικώς, κατάφεραν να επιβάλουν στον προεκλογικό αγώνα και στις ατέρμονες τηλεμαχίες τους δικούς τους χαμηλούς τόνους. Όσοι εκ των αντιπάλων τους κατέφευγαν σε κραυγές, προσωπικές επιθέσεις και ειρωνείες στον διάλογο μαζί τους, μπορεί να κέρδιζαν ευκαιριακά στην τηλεθέαση και στα στενά κομματικά ακροατήρια, αλλά βρίσκονταν εντελώς εκτός τόπου. Όπως ένας καρχαρίας στη γυάλα με τα χρυσόψαρα…

Τα παραπάνω υπογραμμίζει η υποτιμητική ατάκα του Αβέρωφ Νεοφύτου στη διακαναλική τηλεοπτική συνέντευξη των επτά υποψηφίων, που χαρακτηρίστηκε από υψηλές εντάσεις και κραυγές. Σχολιάζοντας τους Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη είπε: «Κοιτάχτε τους, είναι διπλωμάτες…»

Σύμφωνα με τη λογική του Α. Νεοφύτου, «οι πολιτικοί» είναι «ικανότεροι», και άρα δικαιούνται προνομιακά την εκλεξιμότητα στην προεδρία της Δημοκρατίας. Είναι μια άποψη που επιβεβαιώνει την απομάκρυνση από την κοινωνία και τις κρατούσες αντιλήψεις της πλειοψηφίας των πολιτών.

Ένα άλλο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι οι τρεις κύριοι υποψήφιοι γεννήθηκαν σε χωριά της υπαίθρου και έχουν ισχυρή «εντοπιότητα», που προβλήθηκε και χρησιμοποιήθηκε θετικά (Γεροσκήπου, Αγρός, Αργάκα). Αντίθετα, προκάλεσε αρνητικές εντυπώσεις η επιμελής προσπάθεια του Α. Νεοφύτου, ηγέτη του «εθνικόφρονος» ΔΗΣΥ, ειδικά στις διαδικτυακές του συνεντεύξεις να επιμένει σε μια ακραία κατάχρηση της κυπριακής διαλέκτου, ξεπερνώντας (ή «πουκουππίζοντας») κάθε ανάλογο προηγούμενο και αγγίζοντας τα όρια της γραφικότητας.

  • Ο αντίκτυπος των εκλογών στο κομματικό σκηνικό ή στην υστεροφημία του απερχόμενου προέδρου δεν θα σχολιαστεί σε αυτό το σύντομο άρθρο. Γράφτηκαν ήδη αρκετά και οι εξελίξεις στον ΔΗΣΥ τρέχουν. Θα σταθώ, όμως, σε όσα βαρύτατα ακούστηκαν, μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των εκλογών περί «αποστασίας», «προδοσίας» και «Ιούδα».

Αν και ο μετεκλογικός εναγκαλισμός μπροστά στον φωτογραφικό φακό των Ν. Χριστοδουλίδη – Α. Νεοφύτου τα έχει ήδη αχρηστεύσει όλα και έχει αποδείξει πόσο «χρήσιμοι ηλίθιοι» πρέπει να νιώθουν όσοι τραμπούκοι υποκινήθηκαν να προπηλακίσουν κομματικούς τους συντρόφους στη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ, στις 7 Φεβρουαρίου 2023, είναι αξιοσημείωτη η κραυγαλέα πολιτική ανωριμότητα των «λοχαγών» του προέδρου του ΔΗΣΥ, υπουργών, βουλευτών και κομματικών στελεχών, που τον ακολούθησαν στην αμετροέπεια και στον τυφλό φανατισμό αδιαφορώντας για τις θύελλες που έσπερναν.

Όσο για την αποφυγή της εμπλοκής του ονόματος του Γλαύκου Κληρίδη στις συζητήσεις για το «βάρος της αποστασίας», θα έφτανε μόνο η υπόμνηση της επιλογής του ιδρυτή του ΔΗΣΥ στις πρώτες προεδρικές εκλογές, τον Δεκέμβριο του 1959, όταν αντιστρατεύθηκε τον ίδιο τον πατέρα του.

*Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι άριστοι και το κομματικό πελατολόγιο: Ο αγώνας των κομματικών στελεχών στην Κύπρο “δικαιώνεται” μέσα από την υπουργοποίηση;

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: