Το 2022 έγινε μια καταστροφική χρονιά για τους αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Ερντογάν: Απειλεί Ελλάδα και Κύπρο όπως το 1974
FILE PHOTO: Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν ομιλεί υπό το …βλέμμα του Κεμάλ Ατατούρκ. Πηγή: Τουρκική Προεδρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η έγκυρη ιστοσελίδα «19FortyFive» σε άρθρο του Julian McBride σημειώνει ότι το 2022 σημειώθηκαν μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές. Στον απόηχο της πανδημίας COVID-19, φάνηκε πόσο εύθραυστες ήταν πραγματικά πολλές παγκόσμιες οικονομίες.
Τίτλος του κειμένου: How 2022 Became a Disastrous Year for Autocrats – Πως το 2022 έγινε μια καταστροφική χρονιά για τους αυταρχικούς ηγέτες. Σημειώνει και τα εξής:
Επίσης, έγινε η έναρξη του μεγαλύτερου και πιο βάναυσου συμβατικού πολέμου μεταξύ δύο κρατών εδώ και τρεις δεκαετίες.
Οι αυταρχικοί ηγέτες έκαναν επίδειξη δύναμης χωρίς αμφισβήτηση για χρόνια, αλλά ένιωσαν πίεση το 2022 από τους ψηφοφόρους τους για τις απερίσκεπτες πολιτικές τους.
Μεταξύ των αυταρχικών ηγετών αναφέρονται ο Xi Jinping, ο Pedro Castillo, ο Viktor Orban, ο Erdogan, ο Bashar al-Assad, ο Ali Khamenei και ο Putin.
Ειδικότερα, για τον Ερντογάν αναφέρεται ότι ο Τούρκος πρόεδρος έχει εμπλακεί σε εσωτερικές και γεωπολιτικές συγκρούσεις από τότε που έγινε πρωθυπουργός. Χρησιμοποιώντας το χάρισμα και την πονηριά του στην εξωτερική πολιτική, ο Ερντογάν έχει ενισχύσει την τουρκική ήπια δύναμη σε όλο τον κόσμο. Αλλά η αυτοπροβολή στο εξωτερικό δεν βοήθησε τη θέση του στο εσωτερικό της χώρας.
Με τον αυξανόμενο πληθωρισμό λόγω των πολιτικών που είναι γνωστές ως «Erdoganomics», ο μέσος Τούρκος πολίτης έχει δεχθεί το μεγαλύτερο πλήγμα των οικονομικών αποφάσεων του κυβερνώντος ΑΚΡ. Η ενδοοικογενειακή βία, οι απερίσκεπτες δαπάνες και η σύλληψη δημοσιογράφων, επικριτών και αντιφρονούντων έχουν ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση είτε να μεταρρυθμίσει είτε να αντιμετωπίσει εκλογική ήττα το επόμενο έτος.
Ο Ερντογάν μπορεί να έκανε μάρτυρα έναν από τους πιο εξέχοντες αντιπάλους του με δικαστική ποινή, αλλά αυτό έχει εξοργίσει τη χώρα και μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της διακυβέρνησης του αυταρχικού ηγέτη.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει επίσης προκαλέσει την οργή ορισμένων από τους πιο εξέχοντες διεθνείς συμμάχους του. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας βρίσκονται σε σχεδόν χαμηλό επίπεδο, καθώς η Ουάσιγκτον βλέπει την αυξανόμενη εγγύτητα της Άγκυρας με τη Ρωσία και την επιθετικότητά της προς τους Κούρδους παραστρατιωτικούς ως απερίσκεπτη.
Ο Ερντογάν αισθάνεται το ίδιο για τις ομάδες που προστατεύουν οι ΗΠΑ, όπως οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, από μια δυνητικά επικείμενη τουρκική επίθεση.
Η υιοθέτηση μιας πιο επιθετικής πολιτικής έναντι των θαλάσσιων διεκδικήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου έχει αυξήσει τις εντάσεις της Άγκυρας με την Αθήνα και τη Λευκωσία σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από το 1974.
Αυτό ώθησε την Ουάσιγκτον να ενισχύσει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ελλάδα και να άρει το κυπριακό εμπάργκο, κινήσεις που καταδίκασε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Ο Ερντογάν ήταν εδώ και πολύ καιρό ριψοκίνδυνος και η τύχη μπορεί τελικά να τον πρόλαβε.
- Κεντρικό συμπέρασμα
Αυτό που αντιμετώπισαν πολλοί από αυτούς τους σκληροπυρηνικούς ηγεμόνες φέτος ήταν η βία – από τους δικούς τους ανθρώπους ή τους διεθνείς εχθρούς τους. Καθώς μπαίνουμε στο νέο έτος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι δικτάτορες ακούνε μόνο σε απειλές βίας.
*Ο Julian McBride είναι ιατροδικαστής ανθρωπολόγος και ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Αναφέρει και τεκμηριώνει τα δεινά των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που πλήττονται από συγκρούσεις, πολέμους και αδίστακτες γεωπολιτικές. Είναι ο ιδρυτής και διευθυντής της Reflections of War Initiative (ROW), μιας ανθρωπολογικής ΜΚΟ που στοχεύει να αφηγηθεί τις ιστορίες των θυμάτων του πολέμου μέσω της θεραπείας της τέχνης.
ΠΗΓΗ: Ιστοσελίδα «19FortyFive» – άρθρο του Julian McBride
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE