Ο δειλός, κακός σύμμαχος «Γερμανία»: Το εξοργιστικό κρυφτούλι του Βερολίνου για τη στήριξη της Ουκρανίας έχει πολύ βαθιές ρίζες…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ξεκινά στη Γερμανία ο Β’ γύρος στη δίκη των «Πολιτών του Ράιχ»: Ετοίμαζαν πραξικόπημα, ήθελαν να αλυσοδέσουν τον Όλαφ Σολτς, αλλά… η θέση των άστρων δεν βοήθησε [video]

Η διατλαντική προοπτική της ενίσχυσης της θέσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση: Μια ιστορική ευκαιρία για την ελληνική Ομογένεια, σημειώνει η κ. Νιόβη Χριστοπούλου

Δώστε άδεια στον Ζελένσκι να χτυπήσει την Κριμαία με τα όπλα σας, προτείνει ο υπουργός Άμυνας της Βρετανίας στα μέλη του ΝΑΤΟ

Η είδηση άλλους ξένισε και άλλους εξόργισε: Η Γερμανία, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η Wall Street Journal, επικαλούμενη υψηλόβαθμους Γερμανούς αξιωματούχους, δεν θα επιτρέψει στους συμμάχους της να παραδώσουν άρματα γερμανικής κατασκευής στην Ουκρανία, ούτε θα στείλει τα δικά της, εκτός και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφωνήσουν να στείλουν άρματα μάχης αμερικανικής κατασκευής

To Politico προσπαθεί να διερμηνεύσει τους λόγους της γερμανικής διστακτικότητας:

Πολίτες με στολή

Η είδηση, γράφει, ότι ο αριθμός των Γερμανών στρατιωτών που δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης πενταπλασιάστηκε στον απόηχο της ευρείας κλίμακας εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία δημιούργησε κάτι περισσότερο από αναστάτωση στη Γερμανία.

Για πολλούς Γερμανούς είναι απολύτως φυσιολογικό τα μέλη της Bundeswehr, του γερμανικού στρατού, να απαρνούνται τη δέσμευση να υπερασπιστούν τη χώρα τους. Αν οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν θέλουν να πολεμήσουν, γιατί να το κάνουν τα στρατεύματά τους;

Πράγματι, στη Γερμανία, ένας στρατιώτης δεν είναι στρατιώτης αλλά «πολίτης με στολή». Είναι ένας εύστοχος ευφημισμός για έναν λαό που ζει άνετα κάτω από την ομπρέλα ασφαλείας των ΗΠΑ για περισσότερες από επτά δεκαετίες και που ως έναν βαθμό εξηγεί γιατί η Γερμανία έγινε το προβληματικό παιδί του ΝΑΤΟ από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθυστερώντας και «απογοητεύοντας» τη δυτική προσπάθεια να δώσει στην Ουκρανία τα όπλα που χρειάζεται για να αμυνθεί ενάντια στην απρόκλητη ρωσική επίθεση.

Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό το αρνητικό έπος (που ξεκίνησε λίγες ώρες μετά την εισβολή του Φεβρουαρίου όταν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είπε στον πρεσβευτή της Ουκρανίας ότι δεν είχε νόημα να στείλει βοήθεια επειδή η χώρα του θα επιζούσε ούτως ή άλλως μόνο για λίγες ώρες…) αφορά στο ζήτημα της αποστολής αρμάτων μάχης στην Ουκρανία. Η Γερμανία, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τέτοιων αρμάτων μάχης μαζί με τις ΗΠΑ, αρνείται σταθερά να το πράξει εδώ και μήνες, υποστηρίζοντας ότι η παροχή δυτικών αρμάτων στην Ουκρανία θα μπορούσε να προκαλέσει έναν ευρύτερο πόλεμο.

Ο κρυπτόμενος Καγκελάριος

Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς προσπάθησε επίσης να κρυφτεί πίσω από τις ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι ούτε η Ουάσιγκτον έχει στείλει τανκ.

Βεβαίως ο Σολτς βολικά αγνοεί τη λεπτομέρεια ότι οι ΗΠΑ έχουν παράσχει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι στιγμής, δηλαδή 10 φορές περισσότερο από ό,τι η Γερμανία.

Οι σύμμαχοι της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένης της Ουάσιγκτον, συχνά αποδίδουν τη γερμανική αυθάδεια σε έναν σπασμωδικό πασιφισμό που γεννήθηκε από μαθήματα που αντλήθηκαν από το «σκοτεινό παρελθόν» της.

Με άλλα λόγια, η γερμανική στρατηγική -μην κάνετε τίποτα, κατηγορήστε τους Ναζί- λειτουργεί.

Η ένοχη συνείδηση

Φυσικά, η συνείδηση ​​της Γερμανίας δεν είναι αυτή που καθοδηγεί πραγματικά την εξωτερική της πολιτική. Είναι οι εταιρείες της. Ενώ απέχει από την υποστήριξη της Ουκρανίας, δεν έχει κανένα ενδοιασμό να πουλήσει όπλα σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτά στη Μέση Ανατολή, όπου δραστηριοποιείται πουλώντας όπλα σε χώρες όπως η Αίγυπτος και το Κατάρ.

Καθυστερήσεις

Παρά τα όσα συνέβησαν τον περασμένο χρόνο, το Βερολίνο εξακολουθεί να έχει την ελπίδα ότι η Ουκρανία μπορεί με κάποιο τρόπο να τα βρει με τη Ρωσία, ώστε η Γερμανία να μπορέσει να συνεχίσει τις δραστηριότητές της as usual και να ενεργοποιήσει ξανά το φυσικό αέριο. Ακόμα κι αν η Γερμανία καταλήξει να στείλει τανκς στην Ουκρανία -όπως πολλοί αναμένουν τώρα- θα παραδώσει όσα λιγότερα μπορεί και μόνο αφού εξαντλήσει κάθε πιθανή επιλογή καθυστέρησης.

Μεγάλη προσοχή τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στο Nord Stream 2, το δύσμοιρο ρωσο-γερμανικό έργο φυσικού αερίου. Ωστόσο, οι εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Γερμανίας σχετικά με τη διαπλοκή της τελευταίας με τα ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα χρονολογούνται από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν άρχισε για πρώτη φορά να προμηθεύει τη Σοβιετική Ένωση με σωληνώσεις μεγάλης διαμέτρου.

Η αθάνατη Ostpolitik και ο φόβος του Ρίγκαν

Καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η εμπλοκή της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ καθοδηγήθηκε από μια στρατηγική να επωφελείται από την προστασία που παρείχε η Συμμαχία, παρέχοντας όχι περισσότερο από το απόλυτο ελάχιστο, αλλά διευρύνοντας παράλληλα τις εμπορικές σχέσεις με τους Σοβιετικούς.

Μέσα σε λίγα χρόνια, οι σχέσεις αυτές ανεπτύχθησαν, καθοδηγούμενες σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτικές κατευνασμού του καγκελαρίου Willy Brandt, γνωστές ως Ostpolitik.

Αυτός ήταν και ένας λόγος που οι Γερμανοί φοβούντο τόσο πολύ τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν και τη σκληρή γραμμή του εναντίον των Σοβιετικών.

Η φράση του Ρίγκαν «Κύριε Γκορμπατσόφ, γκρεμίστε αυτό το τείχος» τρομοκράτησε γερμανικό κοινό και γερμανική βιομηχανία, ανησυχώντας ότι ο Ρήγκαν θα μπερδέψει το παιγνίδι και θα καταστρέψει τις επιχειρήσεις τους στα ανατολικά.

Μέχρι τη στιγμή που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου μερικά χρόνια αργότερα, οι εξαγωγές της Δυτικής Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση είχαν φτάσει σχεδόν τα 12 δισεκατομμύρια γερμανικά μάρκα, αριθμός ρεκόρ.

Γι’ αυτό ο χειρισμός της Ουκρανίας από τη Γερμανία δεν είναι απόκλιση από τον κανόνα. Είναι ο κανόνας.

Η διστακτικότητα της Γερμανίας για τη προς την Ουκρανία είναι μια λογική επέκταση της στρατηγικής εκείνης που έχει εξυπηρετήσει καλά την οικονομία της χώρας από τον Ψυχρό Πόλεμο μέχρι και την απόφαση να εμποδίσει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ το 2008.

Ονειρεύονται ακόμη το ρωσικό φυσικό αέριο

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, καθώς οι Ρώσοι έσπερναν τρόμο στο Ντνίπρο, ο υπουργός πρόεδρος της Σαξονίας, Michael Kretschmer, ζήτησε την επισκευή του αγωγού Nord Stream 1, ο οποίος ανατινάχθηκε από άγνωστους σαμποτέρ πέρυσι, ώστε η Γερμανία «να διατηρήσει την επιλογή να αγοράσει ρωσικό φυσικό αέριο μετά το τέλος του πολέμου.

Δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει. Αν δεχτεί κανείς ότι η γερμανική πολιτική καθοδηγείται από την οικονομική λογική και όχι από ηθική επιταγή, η αστάθεια των πολιτικών της ηγετών βγάζει απολύτως νόημα.

Τα χρήματα που έχει εξοικονομήσει η Γερμανία μη έχοντας ανάγκη να συντηρεί την άμυνά της, τής επέτρεψαν να χρηματοδοτήσει ένα από τα πιο γενναιόδωρα κράτη πρόνοιας στον κόσμο. Όταν η Γερμανία βρέθηκε υπό πίεση από τους συμμάχους πριν από μερικά χρόνια να ανεβάσει επιτέλους τον στόχο δαπανών του ΝΑΤΟ στο 2% του ΑΕΠ, ο τότε αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ χαρακτήρισε τον στόχο «παράλογο». Και από γερμανική σκοπιά, είχε δίκιο.

Γιατί να αγοράσεις την αγελάδα όταν μπορείς να έχεις το γάλα της δωρεάν;

Φυσικά, οι Γερμανοί έχουν βοηθηθεί πολύ στο άρμεγμα, ειδικά από τις ΗΠΑ.

Οι αμερικανοί πρόεδροι τιμωρούν τη Γερμανία για την πενιχή συνεισφορά της στη δυτική συμμαχία, ήδη από την εποχή του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μη καταφέρνοντας πάντως να πετύχουν ένα αποτέλεασμα.

Η εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, το σχέδιο του οποίου να αποσύρει τα περισσότερα αμερικανικά στρατεύματα από τη Γερμανία ματαιώθηκε από την εκλογική του ήττα.

Ενας κακός σύμμαχος

Ο Τζο Μπάιντεν, πρόθυμος να αντιστρέψει τη διπλωματική ζημιά που προκλήθηκε επί θητείας Τραμπ, αντέστρεψε την πορεία του και έκανε τα πάντα για να δείξει την εκτίμησή του σε κάθε τι γερμανικό.

Η απόφαση του Μπάιντεν να καθοδηγήσει τους Γερμανούς αντί να τους κατηγορήσει ότι δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους δίδαξε στο Βερολίνο ότι πρέπει απλώς να περιμένει μια κρίση στη διατλαντική σχέση και τα προβλήματα θα διορθωθούν από μόνα τους. Υπό την πίεση του Τραμπ να αγοράσει αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, η τότε καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ συμφώνησε το 2018 να υποστηρίξει την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών. Μετά τον Τραμπ, αυτά τα σχέδια τέθηκαν στον πάγο, αλλά αναβίωσαν λόγω της τρέχουσας ενεργειακής κρίσης.

Λόγω του μεγέθους της και της γεωγραφικής της θέσης στο κέντρο της Ευρώπης, η Γερμανία θα είναι πάντα σημαντική για τις ΗΠΑ, αν όχι ως αληθινός σύμμαχος, τουλάχιστον ως παλαιότερος εταίρος και μια κρίσιμη βάση για τον αμερικανικό στρατό.

Ποιος νοιάζεται που η Bundeswehr έχει γίνει ανέκδοτο ή ότι η Γερμανία απέχει χρόνια από την εκπλήρωση των στόχων δαπανών του ΝΑΤΟ;

Κατά την άποψη της Ουάσιγκτον, η Γερμανία μπορεί να είναι ένας κακός σύμμαχος, αλλά τουλάχιστον είναι ο κακός σύμμαχος της Αμερικής.

Με πληροφορίες από Politico

Ζελένσκι στο Νταβός: «Δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι ο Πούτιν είναι ακόμα ζωντανός»