Πριν 12 χρόνια τον σταμάτησαν λίγο πριν χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν: Τώρα ο Νετανιάχου επαναφέρει τον Yoav Gallant για να τελειώσει τη δουλειά(;)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο “ιπτάμενος” αρχηγός της CIA μετρά χιλιόμετρα στον αέρα, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει στο μηδέν: Η ανάλυση-ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στο κανάλι Omega (video)

Εκκενώθηκε με αστυνομική επέμβαση ένας ακόμη φιλοπαλαιστινιακός καταυλισμός: Στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον [video]

Παρέμβαση του Κατάρ για τη Γάζα: Ζητάει από τη διεθνή κοινότητα να αποτρέψει μία γενοκτονία στη Ράφα

Θα είναι αυτή η καλύτερη ευκαιρία του Yoav Gallant και του Benjamin Netanyahu να «πατσίσουν« για τη χαμένη ευκαιρία τους το 2010 και να επιτεθούν στο Ιράν;

Ο YONAH JEREMY BOB γράφει στην ανάλυσή του για την Jerusalem Post

Η επιστροφή του Yoav Gallant (Likud) στο υπουργείο Άμυνας δεν είναι πραγματικά είδηση, καθώς διέρρευσε πριν από εβδομάδες.

Αυτό που θα μπορούσε να είναι είδηση είναι αν ο Gallant κάθεται πάλι στην καρέκλα του υπουργού Άμυνας για να ξορκίσει τους δαίμονες των τελευταίων 12 ετών και αν, ακόμη σημαντικότερο, αυτό θα οδηγούσε τελικά στον πόλεμο με το Ιράν που πολλοί είχαν προβλέψει εδώ και πολύ καιρό.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι δαίμονες του Gallant και γιατί η απόφαση του υποψήφιου πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου να τον διορίσει ως νέο υπουργό Άμυνας μπορεί να εγκαινιάσει μια εποχή κλιμάκωσης κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν;

Ισραήλ 2010: Ο Yoav Gallant και η συζητημένη επίθεση στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, πρέπει να γυρίσει ο χρόνος πίσω: Στις 6 Αυγούστου 2010, όταν έλαβε χώρα μια συζήτηση κορυφής που θα καθόριζε την πορεία της ισραηλινής ιστορίας για την επόμενη δεκαετία…

Στη μία πλευρά ήταν ο τότε πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο τότε υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, οι οποίοι δήλωσαν ότι ήθελαν να διατάξουν μια μαζική προληπτική αεροπορική επίθεση κατά του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης για να την αποτρέψουν από το να ξεπεράσει τα όρια.

Από την άλλη πλευρά ήταν ο τότε αρχηγός του γενικού επιτελείου των IDF Gabi Ashkenazi, ο αρχηγός της Mossad Meir Dagan και του Shin Bet (Ισραηλινή Υπηρεσία Ασφαλείας) Yuval Diskin. Όλοι τους ήταν αντίθετοι σε οποιαδήποτε επίθεση στο Ιράν πριν από το σημείο που θα διατυπωνόταν πραγματική απειλή για το Ισραήλ.

Με άλλα λόγια, θεωρούν ότι Νετανιάχου και Μπαράκ ήταν σε συναγερμό… υστερίας και επέλεγαν την επίθεση ενώ όταν υπήρχαν άλλες επιλογές, όπως το κρυφό σαμποτάζ, για να αποφύγουν έναν πόλεμο.

Ο Νετανιάχου και ο Μπαράκ υποχώρησαν, αλλά στη συνέχεια συμφώνησαν να προσπαθήσουν ξανά όταν είχαν έναν νέο αρχηγό των IDF της επιλογής τους (ο Ασκενάζι διορίστηκε από τον πρώην πρωθυπουργό Ehud Olmert) που θα ακολουθούσε την πιο επιθετική τους προσέγγιση στην Ισλαμική Δημοκρατία.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Γκάλαντ.

Το τέλειο σχέδιο Νετανιάχου-Μπαράκ εκτροχιάστηκε όταν ο Γκάλαντ ουσιαστικά αποκλείστηκε ως «ανάξιος» από τους κρατικούς «κλειδοκράτορες».

Στις 6 Αυγούστου 2010, το « Έγγραφο Harpaz », αρχικά και εν συντομία γνωστό ως Gallant Document, διέρρευσε από τον συνταγματάρχη (res.) Gabi Siboni στο Channel 2.

Περιέγραφε μια συνωμοσία για ακατάλληλη προώθηση του τότε ταγματάρχη Yoav Gallant προκειμένου να γίνει ο επόμενος αρχηγός του επιτελείου του IDF και να αντικαταστήσει τον Ασκενάζι.

Όταν το πρωτοδημοσίευσαν τα μέσα ενημέρωσης θεωρήθηκε ότι ήταν ένα έγγραφο στρατηγικής από τον Barak και τους βοηθούς του, οι οποίοι ευνόησαν τον Gallant, ή από τον ίδιο τον Gallant, για να τον βοηθήσουν να φτάσει εκεί.

Πολύ συνοπτικά στην αρχή, η αφήγηση ήταν ότι όποιος διέρρευσε το έγγραφο το έκανε για να αποτρέψει τον Μπαράκ ή τον Γκάλαντ από το να επηρεάσουν ανάρμοστα τη διαδικασία.

Μέσα σε λίγη ώρα όμως οι αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι το έγγραφο ήταν πλαστό.

Σε μια στροφή κατάλληλη για τις πιο τραβηγμένες ταινίες συνωμοσίας, η αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε συνταχθεί και διέρρευσε για να πλαισιώσει ακατάλληλα τον Gallant για ενέργειες που δεν είχε κάνει.

Η θεωρία των ανακριτών, την οποία ο κρατικός ελεγκτής και η εισαγγελία επιβεβαίωσαν αργότερα, ήταν ότι κάποιος, τελικά βρέθηκε ότι ήταν ο σύμμαχος του Ασκενάζι, αντισυνταγματάρχης Μποάζ Χαρπάζ, που για να μην διοριστεί ο Γκάλαντ αρχηγός του επιτελείου του Ισραηλινού Στρατού διέρρευσε το έγγραφο προκειμένου να ματαιώσει την υποψηφιότητά του παρασύροντάς τον σε ένα επινοημένο σκάνδαλο.

Η απαλλαγή, που έφερε την… καταδίκη

Ο Gallant τελικά απαλλάχθηκε από κάθε αδίκημα, αλλά το σκάνδαλο οδήγησε σε μια πολύ βαθύτερη έρευνα στο παρελθόν του και διαπίστωσε ότι είχε καταχραστεί τη στρατιωτική του εξουσία για να προωθήσει προσωπικά συμφέροντα ακινήτων.

Η υποψηφιότητά του… εξατμίστηκε και θεωρούνταν «κατεστραμμένος» για χρόνια, με τον διορισμό του νέου υπουργού Άμυνας να είναι ο πρώτος σημαντικός ρόλος του έκτοτε.

Η επιστροφή θα φέρει επίθεση;

Τότε, λοιπόν, τελικά ο Νετανιάχου και ο Μπαράκ ενέδωσαν στο υπάρχων κατεστημένο ασφαλείας και ακύρωσαν την επίθεση, εμπιστευόμενοι τη μοίρα του Ισραήλ σε ένα μείγμα κρυφών σαμποτάζ και διπλωματίας κυρώσεων.

Καλώς ή κακώς, αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρξε πόλεμος με τους αγιατολάχ τα τελευταία 12 χρόνια, αλλά σήμαινε επίσης ότι το Ιράν κατάφερε τελικά να περάσει τις γραμμές που ο Νετανιάχου και ο Μπαράκ (και πιθανώς ο Γκάλαντ) ήθελαν να εμποδίσουν τους από τη διέλευση.

Στον ισραηλινό στρατό, ο Gallant ήταν γνωστός ως κορυφαίος και ατρόμητος στρατηγός, αλλά και ως πρόθυμος να αναλάβει μεγάλους κινδύνους, είτε στη Γάζα είτε στο Ιράν, καθώς και ότι ανησυχούσε λιγότερο για τις απώλειες αμάχων και τις διπλωματικές συνέπειες.

Μήπως λοιπόν ο Νετανιάχου τον τοποθετεί στο υπουργείο Άμυνας επειδή δεν τον θεωρεί πιθανό αντίπαλο και δίνοντάς του έναν βασικό ρόλο υψηλού προφίλ αποφεύγει να βοηθήσει έναν τέτοιο αντίπαλο;

Ή μήπως ο Νετανιάχου απέκτησε επιτέλους τον άνθρωπο που ήθελε να διευθύνει το αμυντικό κατεστημένο που μπορεί να του δώσει κάλυψη για να χτυπήσει το Ιράν όπως έλεγε ότι ήθελε πριν από περισσότερο από μια δεκαετία;

Είναι γνωστό ότι ένας σημαντικός λόγος που οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ το 2003 ήταν ότι μια παρόμοια ομάδα αξιωματούχων ήθελε να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεΐν το 1991, και αποφάσισαν ότι κατά την επόμενη ευκαιρία στην εξουσία, θα τελείωναν τη δουλειά.

Μήπως αυτή είναι η ευκαιρία του Νετανιάχου και του Γκάλαντ να επαναλάβουν τη χαμένη ευκαιρία τους το 2010 να επιτεθούν;

Με πληροφορίες από JerusalemPost

Σύρραξη με το Ιράν σε δύο με τρία χρόνια προβλέπει ο απερχόμενος ΥΠΑΜ του Ισραήλ-Στόχος τα πυρηνικά της Τεχεράνης