FILE PHOTO: Πυροτεχνήματα εκρήγνυνται πάνω από τον Λευκό Πύργο, κατά τη διάρκεια του εορτασμού για την υποδοχή του νέου έτους, Θεσσαλονίκη, Σάββατο, 1 Ιανουαρίου 2022. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΣΙΔΗΣ
Toυ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ*, Λάρισα
Πάει κι αυτή η χρονιά. Ένας ολόκληρος χρόνος. Δώδεκα μήνες. 52 εβδομάδες. 365 μέρες. 8,760 ώρες. Πάντα ανυπομονούμε να αφήσουμε πίσω μας τον παλιό τον χρόνο και υποδεχόμαστε τον καινούργιο σε γιορτινή ατμόσφαιρα με μια μετέωρη νέα ελπίδα, για ένα καινούργιο «αύριο». Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό το «αύριο» για τον καθένα μας!
Στο μυαλό μας γυροφέρνει ένας προσωπικός απολογισμός με όλα τα σημαντικά γεγονότα που ζήσαμε. Η αξία του απολογισμού διακονεί μία εσωτερική ανάγκη και μας βοηθά στη βαθύτερη αυτογνωσία μας αλλά και σε έναν δημιουργικό αναστοχασμό. Αναλογιζόμαστε τις πράξεις μας.
Τι κάναμε και τί δεν κάναμε; Τι είπαμε και τί δεν είπαμε; Τι θα θέλαμε να κάνουμε ξανά και για ποιές πράξεις μας μετανιώσαμε; Κάθε επιστροφή στο χθες μας ταξιδεύει άλλοτε στο χώρο της θλίψης και της μελαγχολίας κι άλλοτε στο χώρο της ψυχικής αγαλλίασης και ευφορίας.
Είτε είχαν σημαντικό ρόλο, είτε όχι. Από τη μιά οι άνθρωποι της καρδιάς μας και από την άλλη οι άνθρωποι που περνούν εντελώς απαρατήρητοι.
Στο διεθνές σκηνικό διαμορφώνονται νέοι συσχετισμοί και αναδύονται νέες δυνάμεις. Τίποτα, πλέον, δεν θεωρείται δεδομένο. Η διεθνής κανονικότητα είναι το άμεσο ζητούμενο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, χρόνο με τον χρόνο, όλο και χάνει κάτι από την αυτοτέλεια και την ταυτότητα της παραμένοντας απολύτως εξαρτημένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ο αργός βηματισμός της και η δυστοκία στη λήψη αποφάσεων συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της. Και μοιραίως πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα από τις συνέπειες της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία.
Το διεθνές περιβάλλον σε πλήρη «αταξία». Η Ουκρανία ερείπια! Η Συρία μετατράπηκε σε χώρο διεθνών ληστών και η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να γεννά πολέμους και κρίσεις. Και στον αραβικό κόσμο με τα αυταρχικά καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας διαπράττονται πρωτοφανείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες (με την ελπίδα η πανδημία που επέφερε πολλά ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους, όπως: φόβο, αγωνία, μοναξιά και αβεβαιότητα για το μέλλον, να αποτελέσει ένα μακρινό δυσάρεστο όνειρο), καλούμαστε να δώσουμε τον αγώνα μας ως Έλληνες και με αποσκευές την Ιστορία μας, την Ταυτότητά μας και τον Πολιτισμό μας να στήσουμε ισχυρά αναχώματα ενάντια στην εθνική αλλοτρίωση/πολτοποίηση που επιβάλλει η αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση.
Και ασφαλώς να αντιμετωπίσουμε σοβαρά, μεθοδευμένα και ανυποχώρητα (χωρίς στήριξη σε ξένα δεκανίκια), τις πρωτοφανείς τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο, τη Θράκη και το Αιγαίο. Το «Δεν ξεχνώ» που δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα Νίκο Δήμου, τη 14η Αυγούστου 1974, να γίνει ξανά το σύμβολο της θύμησης για τα όσα διαδραματίσθηκαν σε βάρος της Κύπρου.
Υστερόγραφο: Το Ουκρανικό αντιμετωπίζεται διεθνώς ως θέμα εισβολής και κατοχής. Για την Κύπρο με τους νεκρούς τους αγνοουμένους, τους πρόσφυγες, τα σκλαβωμένα εδάφη και τη συνεχιζόμενη κατοχή, άλλα μέτρα και σταθμά!
Καλή και ευλογημένη χρονιά για όλους μας!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
[email protected]
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE