ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Η εβδομάδα που πέρασε επισκιάστηκε από το σκάνδαλο διαφθοράς με το Κατάρ, στο οποίο εμπλέκονται πρώην και νυν Ευρωβουλευτές, προσωπικό και άλλοι αξιωματούχοι.
Ενόσω η νομική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, δεδομένου του τεκμηρίου αθωότητας των εμπλεκομένων, θα ήταν πρόωρο και ασέβεια να σχολιάσουμε τις σκόρπιες πληροφορίες και την νομική διαδικασία, παρά μόνο να την σεβαστούμε.
Πάντως, το κατηγορητήριο είναι ιδιαίτερα βαρύ (συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, διαφθορά, ξέπλυμα παράνομου χρήματος), που θα πρέπει να αποδειχτούν ενώπιον του δικαστηρίου.
Εκείνο πρέπει να σχολιάσουμε είναι την πολιτική διαχείριση του σκανδάλου, μια διαδικασία την οποία οι Πολιτικές Ομάδες και το Ευρωκοινοβούλιο καθώς και ευρύτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), διαχειρίζονται ξεχωριστά και από κοινού μεταξύ τους.
Εκτός από το «πολιτικό παράδοξο» με τις απόψεις και τις παρεμβάσεις υπέρ του Κατάρ εντός Ευρωκοινοβουλίου, προέκυψαν κι άλλα παράδοξα, που έφτασαν μέχρι την Κύπρο.
Τέτοιο παράδοξο ήταν το συμπέρασμα μιας πρώην δικής μας αξιωματούχου στην ΕΕ ότι το σκάνδαλο θα αποτελεί «μεγάλο πλήγμα για την Ελλάδα», καταδεικνύοντας άγνοια της πραγματικότητας στην ΕΕ, είτε άλλα απωθημένα και αφορμές.
Ένα άλλο παράδοξο είναι η επίθεση ορισμένων εναντίον της δημοκρατίας, των θεσμών και του κράτους δικαίου της ΕΕ, προκρίνοντας το ως πλήρως διαφθαρμένο και … πνιγμένο στην σαπίλα, καταδεικνύοντας άλλα κίνητρα κι αφορμές.
Όντως, στις Βρυξέλλες υπάρχει ένα παράλληλο «βαθύ κράτος» που υπηρετεί συμφέροντα, με λομπίστες και ΜΚΟ, όπως σε οποιονδήποτε πολιτικό οργανισμό και δη διακρατικό με 27 κράτη-μέλη, αλλά σταθερά παράμετρος ελπίδας και προσδοκίας για βελτίωση είναι μια: Η δημοκρατία με το κράτος δικαίου της.
Φυσικά, η δημοκρατία είναι εξ ορισμού ατελές πολίτευμα. Δεν υπάρχει τέλεια δημοκρατία, αλλά η δημοκρατία εξελίσσεται, αυτοβελτιώνεται και ενίοτε αποδομείται προς το χειρότερο.
Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία από τότε που ο αρχαίος ελληνικός πολιτικός την εφάρμοσε στην Αθήνα και που μετεξελίχτηκε μέσω του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στην σύγχρονη δημοκρατία και το υποχρεωτικό κράτος δικαίου στον πυρήνα της.
Για παράδειγμα, στην Τουρκία, η δικαστική εξουσία είναι εργαλείο ασυδοσίας και αυταρχικότητας του καθεστώτος Ερντογάν με την σαπίλα του.
Είναι δύσκολο να κατατάξουμε τις δημοκρατίες σε καλύτερες και χειρότερες αλλά δημοκρατία χωρίς αμερόληπτη και ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, δεν νοείται. Η έρευνα και δράση των αρχών στις Βρυξέλλες για την περίπτωση ενώπιόν μας, αναδεικνύεται ως μάθημα.
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE