Είναι τελικά ένα διαχρονικό, ιστορικό έγκλημα: Απαράδεκτος ο τρόπος αντιμετώπισης της κατοχικής Τουρκίας από τη Δύση

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δύσκολη η κατάσταση στο πεδίο της μάχης στην ανατολική Ουκρανία, λέει το Κίεβο: Χωριό κοντά στο Ντονέτσκ κατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις, μεταδίδει το Interfax:

Πογκρόμ του Πούτιν κατά δημοσιογράφων της ομάδας του Αλεξέι Ναβάλνι για την παραγωγή βίντεο: Όσοι δεν έχουν φύγει στο εξωτερικό, συλλαμβάνονται

Ολα λάθος: To δόγμα «μπίζνες έναντι ειρήνης» άφησε ανοχύρωτη τη Γερμανία απέναντι σε κατασκοπεία και δολιοφθορά από Ρωσία και Κίνα-Αφέλεια ή απόλυτος ωφελιμισμός; [videos]

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

«Τον Φεβρουάριο, η Ρωσία απέτυχε να υλοποιήσει οποιονδήποτε από τους σοβαρούς αντικειμενικούς σκοπούς της, πέραν της Χερσώνας, ενώ τώρα με την παράδοσή της, οι απλοί Ρώσοι θα πρέπει να αναρωτηθούν “για ποιο λόγο έγινε όλο αυτό;”

Ο ρωσικός στρατός υπέστη μία μεγάλη απώλεια σε ανθρώπινες ζωές και στον αντίποδα της διεθνούς απομόνωσης και του εξευτελισμού» δήλωσε ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Μπεν Γουάλας.

Εύστοχη η επισήμανσή του. Πρόκειται για μία μεγάλη αλήθεια που αναδεικνύεται μέσα απ’ αυτή την τραγωδία, με τις βαριές ανθρώπινες απώλειες και για τις δυο πλευρές.

Εάν, όμως, το πάθημα της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν γίνει μάθημα για όλους και ειδικότερα για κράτη και συνασπισμούς που επιμένουν να εφαρμόζουν αποικιοκρατικές και ιμπεριαλιστικές στρατηγικές, τίποτα δεν θα αλλάξει και τα χειρότερα έπονται για τον πλανήτη.

• «Για ποιο λόγο έγινε όλο αυτό;» διερωτήθηκαν πράγματι πολλές φορές οι απλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο όταν πολεμοκάπηλες πολιτικές οδήγησαν λαούς και έθνη σε καταστροφή και δυστυχία.

Όσο ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η υπεράσπιση της κυριαρχίας των κρατών λειτουργούν επιλεκτικά, το «φαινόμενο Πούτιν» θα επαναλαμβάνεται, ανεξαρτήτως διαστάσεων και επιπτώσεων.

Και κάθε φορά θα τίθενται τα ίδια ερωτήματα: Γιατί χύθηκε τόσο αίμα, γιατί καταστράφηκε μια ολόκληρη χώρα (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη, Ουκρανία), γιατί χάθηκαν τόσα όνειρα;

Η τακτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών αποτελεί βασικό υπόβαθρο πολλών καταστάσεων που οδηγούν σε θλιβερές εξελίξεις, όχι μόνο σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο, αλλά και σε παγκόσμιο.

Ενδεικτικό παράδειγμα μπορεί να θεωρηθεί σήμερα η περίπτωση του αυταρχικού καθεστώτος της Τουρκίας και αρκετών άλλων, σε σχέση με την πολιτική υποκρισία από μέρους των μεγάλων δυνάμεων, σε Ανατολή και Δύση.

Αντί η Αμερική και η Ευρώπη να κρατούν ενιαία και σθεναρή στάση απέναντι τους, φαίνεται ότι συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα αποκομίσει περισσότερα οφέλη.

Όλο αυτό το σκηνικό διαμορφώνει ευνοϊκές συνθήκες για να επιβιώνουν, να ανασυντάσσονται και να δρουν παρανοϊκοί δικτάτορες και αυταρχικά καθεστώτα, ενισχύοντας συνεχώς τις προοπτικές ότι κάπου, κάποια στιγμή, τα πράγματα θα γίνουν ανεξέλεγκτα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν τελείωσε και ακόμα δεν μπορεί να προβλεφθεί τι θα επιφέρουν οι «ντροπιαστικές ήττες» για τον Πούτιν και τους συνεργάτες του.

«Η Ρωσία σήμερα είναι αυτή που διαμορφώνει τη μελλοντική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και όχι κράτη όπως η Βρετανία ή το σκοτεινό Κίεβο» δήλωσε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ στη σκιά της ρωσικής οπισθοχώρησης στη Χερσώνα, απειλώντας για χρήση όπλων μαζικής καταστροφής.

Τέτοιες ηγεμονικού τύπου αντιλήψεις συνέτειναν καθοριστικά για να διαπραχθούν τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ούτε η Ρωσία, ούτε η Αμερική, ούτε κανένας στρατιωτικός συνασπισμός δεν έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να δρα μονομερώς και να εκβιάζει με χρήση όπλων μαζικής καταστροφής.

Πολύ σωστά λένε σήμερα στη Δύση ότι για να μη δημιουργηθεί ένα «κακό προηγούμενο», η Ουκρανία θα πρέπει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο πάση θυσία και με κάθε κόστος, απελευθερώνοντας τα κατεχόμενα εδάφη.

Την ίδια στιγμή όμως, εφαρμόζουν μια εντελώς διαφορετική πολιτική για πανομοιότυπες περιπτώσεις. Αντί να κρατούν σθεναρή στάση για όλα τα ζητήματα διεθνούς δικαίου, δημοκρατίας και κυριαρχίας κάθε ανεξάρτητου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

• Στις σχέσεις τους με την Τουρκία, αντί να διαμορφώσουν από κοινού ένα πλαίσιο «τιμωρίας και κυρώσεων» για τις παρανομίες και τις προκλήσεις της, ακολουθούν πολιτικές ανοχής, καλοπιάσματος και προσφοράς δώρων, με αποτέλεσμα να «προσαρμόζονται» σταδιακά στις τουρκικές απαιτήσεις.

Γι’ αυτό, αρνούνται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους για την 48χρονη τουρκική κατοχή στην Κύπρο και για τις τουρκικές επεκτατικές ενέργειες σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Παρά τα όσα τούς κάνει ο Ερντογάν σε βάρος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων, παρά τη συμμαχία του με τον Πούτιν, τη γενοκτονία σε βάρος των Κούρδων και τη στήριξή του σε ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, δεν δείχνουν την «απαραίτητη οργή» απέναντι στον αυταρχισμό, τον επεκτατισμό και τον αντιδυτισμό του.

Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Πίτερ Στάνο, καταδίκασε τις προσπάθειες της Τουρκίας να εντάξει το  ψευδοκράτος με το καθεστώς παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών, τονίζοντας ότι «οποιαδήποτε ενέργεια για τη διευκόλυνση ή την υποβοήθηση με όποιον τρόπο της διεθνούς αναγνώρισης της τουρκοκυπριακής αποσχιστικής οντότητας βλάπτει σοβαρά τις προσπάθειες για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα ευνοήσει τη συνέχιση των συνομιλιών για τη διευθέτηση του Κυπριακού, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών».

Αν για τη ρωσική εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία γίνονταν από Ευρωπαίους και Αμερικανούς ηγέτες και αξιωματούχους τέτοιες αόριστες δηλώσεις, χωρίς να υπήρχε καμία τιμωρία και καμία επιβολή κυρώσεων, χωρίς την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού για την ενίσχυση της ουκρανικής αντίστασης και χωρίς τη συγκροτημένη αντίδραση κατά του κατακτητή, όχι μόνο η Χερσώνα δεν θα απελευθερωνόταν, αλλά ο Πούτιν θα κυβερνούσε και στο Κίεβο.

Η Συνθήκη Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ προνοεί ένταξη ολόκληρης της επικράτειας της Κύπρου, έστω και αν η εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου δεν επεκτάθηκε (προσωρινά) στα εδάφη όπου η κυπριακή κυβέρνηση «δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο».

Η ΕΕ και τα ισχυρά κράτη της ουδέποτε όμως θέλησαν να αντιμετωπίσουν κατάματα την ωμή πραγματικότητα, στη βάση ενός αυτονόητου ερωτήματος:

Γιατί η κυπριακή κυβέρνηση «δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο» σ’ αυτά τα εδάφη;

Επειδή υπάρχει τουρκική κατοχή και χωρίς την κατάργησή της, η ΕΕ θα συνεχίσει να έχει συρρικνωμένα εδάφη και χωρικά ύδατα. Αν η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιδείκνυαν την ίδια αποφασιστικότητα και για τον τουρκικό επεκτατισμό, σήμερα ενδεχομένως να μην υπήρχε τόση μεγάλη εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, επειδή η ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας θα ήταν και δική της ΑΟΖ.

Γιατί λοιπόν στη Δύση επιμένουν να στηρίζουν την Τουρκία σε βάρος του διεθνούς δικαίου, αλλά και σε βάρος των δικών τους συμφερόντων;

Ο τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκίας είναι τελικά ένα διαχρονικό, ιστορικό έγκλημα.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Με “θολό τοπίο” στην Ουάσιγκτον, είναι αυξημένες οι πιθανότητες για μία τουρκική δράση κατά της Ελλάδας και της Κύπρου