FILE PHOTO: Γυναίκα κρατά πλακάτ που γράφει “είμαστε Αμμόχωστος” κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη στην αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου. Δερύνεια, Κύπρος. ΑΠΕ-ΜΠΕ, PIO, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Η κατοχική Τουρκία προχωρεί βαθμηδόν στον εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της κατεχόμενης Αμμοχώστου, προωθώντας και εφαρμόζοντας τους σχεδιασμούς της.
Στη νέα φάση περιλαμβάνεται το άνοιγμα του Αγίου Μέμνωνα, που προστίθεται στις άλλες περιοχές που ήδη εποίκισαν, επιβεβαιώνοντας εν πολλοίς ότι υιοθετείται μια τακτική σταδιακής εφαρμογής του σχεδίου, στη λογική της σαλαμοποίησης.
Για χρόνια γινόταν λόγος για υλοποίηση αυτού του στόχου και φαίνεται πως η Άγκυρα αξιοποιώντας το παρατεταμένο αδιέξοδο στο Κυπριακό, την αλλαγή αφηγήματος, με το οποίο προτάσσει τα δυο κράτη, ξετύλιξε το νήμα για να εποικίσει κι αυτή την περιοχή.
Η κίνηση τούτη δεν είναι συμβολικού χαρακτήρα, αλλά ουσιαστικού. Αφορά μια περιοχή, που χρησιμοποιείτο ως διαπραγματευτικό χαρτί από το 1974 και εντεύθεν. Η «νέα προσέγγιση» -που δεν είναι τωρινή αλλά διαχρονική- αποσύρει την τακτική διατήρησης της Αμμοχώστου ως ένα «παράθυρο» συζήτησης του εδαφικού.
Και επί τούτου, ευθύνη έχει και η ελληνική πλευρά στην Κύπρο, η οποία -πέραν από τις ρητορικές εξάρσεις- έχει βάλει στα αζήτητα την επιστροφή περιοχών, όπως η επαρχία της Κερύνειας. Δέχθηκε να αυτο-περιορίσει τις διεκδικήσεις της.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Αμμόχωστο επιβεβαιώνουν την αποτυχία της διαχρονικά ακολουθούμενης πολιτικής στο Κυπριακό. Επιβεβαιώνουν την ανυπαρξία μακροπρόθεσμων σχεδιασμών. Και η εύκολη οδός είναι να φορτώνεται η ευθύνη σε διάφορους εκ των διαχειριστών. Από τον Μακάριο και εντεύθεν. Χωρίς πολλές φορές να εντάσσεται στη μεγάλη εικόνα και η στάση της Τουρκίας.
Κρίνοντας τα όσα διαδραματίζονται, διαχρονικά αλλά και σήμερα, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι από τους διαχειριστές του εθνικού θέματος, διαπιστώνεται έλλειψη ιδεών. Δεν έχουν ιδέες -έχουν στερέψει- τόσο ως προς την αποτροπή όσο και στη διαμόρφωση προοπτικής. Τι γίνεται συνήθως; Δεν υπάρχει σχεδιασμός αποτροπής και ανατροπής και λειτουργούν τις πλείστες φορές εκ των υστέρων.
Πώς γίνεται η διαχείριση; Συνήθως αναζητούνται από τους φακέλους προηγούμενες αντιδράσεις, τρόποι αντιμετώπισης και διαχείρισης και παρουσιάζονται εκ νέου. Στην προκειμένη περίπτωση σε ό,τι αφορά την Αμμόχωστο και μετά που εγκαταλείφθηκε η πολιτική των κυρώσεων, προβλήθηκε το ξαναζεσταμένο φαγητό των ΜΟΕ.
Μια παλιά συνταγή, που ανασύρεται από τους φακέλους χωρίς καν να επικαιροποιείται ή να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Αν και γενικώς τα ΜΟΕ αποπροσανατολίζουν από την ουσία του Κυπριακού.
Η κατοχική δύναμη προχωρά, κάποτε σιωπηλά και άλλοτε πανηγυρικά, στον εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της κατεχόμενης Αμμοχώστου και δεν υπάρχει αντίδραση. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, για παράδειγμα, βολεύτηκαν στα ΜΟΕ, τα οποία πρότεινε η Λευκωσία.
Μερικές φορές δημιουργείται η εντύπωση ότι οι επιλογές γίνονται απλώς για να γίνουν. Για τις εντυπώσεις και ως αποτέλεσμα της αδυναμίας να διαμορφωθεί μια πολιτική αποφασιστικής ανατροπής των τουρκικών σχεδιασμών.
Η Τουρκία προχωρά, αλλά στη Λευκωσία περιμένουν να συζητηθούν τα ΜΟΕ, που η κατοχική δύναμη έχει απορρίψει. Η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη και ανενόχλητη και το τοπίο στην ελληνική πλευρά στην Κύπρο εξακολουθεί να είναι θολό.
Εάν ο στόχος είναι η αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν μπορούμε να συζητούμε κατάργηση ή υποβάθμιση του κράτους. Εάν ο στόχος είναι η απαλλαγή από την κατοχή, την εξάρτηση από την Τουρκία, τότε δεν μπορούν να συζητούνται ρυθμίσεις που θα καθιστούν τη χώρα αιχμάλωτη της Άγκυρας εσαεί. Δεν μπορεί να συζητείται το Κυπριακό με όρους της δεκαετίας του ΄70.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE