Τι θα κάνει με τον Πούτιν; Ποιες δυσκολίες θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Τζόρτζια Μελόνι παρά τη θριαμβευτική της νίκη;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κατάσχεσαν πιτσαρία στη Νάπολη που σέρβιρε πίτσα… αλά μαφιόζα: Την χρηματοδοτούσε η Καμόρα – Ο ιδιοκτήτης της είχε φτιάξει πίτσα για τον Μπιλ Κλίντον [videos]

«Η Ιταλία θα διεκδικήσει σημαντικό χαρτοφυλάκιο στη νέα Κομισιόν» προαναγγέλει η Τζόρτζια Μελόνι και δηλώνει ότι δεν θα κάνει ανασχηματισμό μετά τις Ευρωεκλογές

Ανυπέρβλητο το «εμπόδιο» της Αζαρένκα για τη Μαρία Σάκκαρη στο τουρνουά της Ρώμης: H Λευκορωσίδα προκρίθηκε στα προημιτελικά

Την άποψη ότι η Ιταλίδα ακροδεξιά ηγέτις Τζόρτζια Μελόνι (Giorgia Meloni) είναι μια  σχετικά άπειρη πολιτικός και ως εκ τούτου δεν αναμένεται να έχει παρά μικρό αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή πολιτική  σκηνή, εκφράζει ο ειδικός σε θέματα ακροδεξιάς στην Ευρώπη, πανεπιστημιακός Cas Mudde σε άρθρο γνώμης που φιλοξενεί ο Guardian.

Σημειώνεται ειδικότερα ότι η  πιο σημαντική αλλαγή που προέκυψε από τις ιταλικές κοινοβουλευτικές εκλογές  αφορά τους εσωτερικούς συσχετισμούς ισχύος εντός του «δεξιού» συνασπισμού κομμάτων.

Πιο συγκεκριμένα, εξηγεί ο αρθρογράφος, μέχρι το 2018 στον εν λόγω συνασπισμό κυριαρχούσε ο Berlusconi,, ο οποίος ήταν προβληματικός από κάθε άποψη, αλλά δεν ήταν ακροδεξιός. Το 2018, η Lega του Ματέο Σαλβίνι (Matteo Salvini) ξεπέρασε τα ποσοστά της Forza Italia του Berlusconi, αλλά είναι  πλέον οι «μετα-φασίστες»  ‘Αδελφοί της Ιταλίας’ που θα αποτελούν στο εξής την κυρίαρχη δύναμη στο συνασπισμό.

Επισημαίνεται ότι η τεράστια νίκη αυτού του συνασπισμού  θα τροφοδοτήσει περαιτέρω τη φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αλλά αυτές οι εκτιμήσεις  είναι σε μεγάλο βαθμό ανιστόρητες και δεν απηχούν την πραγματικότητα, σημειώνει ο αρθρογράφος.

• Πρώτον, παραβλέπουν τις διάφορες εκλογικές ήττες ακροδεξιών κομμάτων σε άλλες πρόσφατες εκλογές, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Νορβηγίας και της Σλοβενίας.
• Δεύτερον, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο πολιτικό σκηνικό και σχηματίζουν κυβερνήσεις ήδη από τις αρχές αυτού του αιώνα.

Αν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο σε ό,τι αφορά τη νίκη των Αδελφών της Ιταλίας και των Σουηδών Δημοκρατών δύο εβδομάδες νωρίτερα, είναι ότι και τα δύο κόμματα έχουν τις ιδεολογικές και οργανωτικές τους ρίζες στον (νεο)φασισμό.  Αλλά ακόμη και αυτό δεν είναι μοναδικό.

Το ίδιο είχε κάνει και η Εθνική Συμμαχία, η οποία ήταν μάλιστα κομμάτι  των πρώτων κυβερνήσεων του Berlusconi πριν συγχωνευθεί με τη Forza Italia. Και, το πιο σημαντικό, ιδεολογικά, οι Αδελφοί της Ιταλίας και οι Σουηδοί Δημοκράτες δεν είναι ούτε πιο ριζοσπαστικοί ούτε πιο μετριοπαθείς από άλλα λαϊκιστικά ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα, όπως το Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας ή η Εθνική Συσπείρωση της Marine Le Pen.

Επιπλέον,  ο ισχυρισμός ότι η νέα ακροδεξιά ιταλική κυβέρνηση πρόκειται να επηρεάσει σημαντικά την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), πόσω μάλλον να αποτελέσει  μια νίκη για τον Βλαντιμίρ Πούτιν (V. Putin), δεν είναι απλώς υπερβολικός , αλλά και λανθασμένος, αναφέρει ο αρθρογράφος.

Είναι αλήθεια ότι τόσο η Meloni  όσο και ο Salvini υπερασπίζονταν εδώ και καιρό τον Putin, αλλά και οι δύο έχουν ρίξει σημαντικά πλέον τους τόνους  στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Το πιο σημαντικό, παρατηρεί,  είναι ότι ο συνασπισμός κυριαρχείται από τη Meloni και το κόμμα της, οι οποίοι έχουν ευθυγραμμιστεί με τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, μια πολιτική ομάδα δηλαδή στην οποία πρωτοστατεί το πολωνικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη, που αποτελεί τον πιο ένθερμο επικριτή του Putin.

Την ίδια στιγμή, όπως ακριβώς ισχύει με την Πολωνία και την Ουγγαρία, έτσι και η Ιταλία εξαρτάται πολύ από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ιδιαίτερα στον απόηχο της πανδημίας του Covid-19. Η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει καμία διάθεση να θέσει αυτά τα κονδύλια εν αμφιβόλω, πόσω μάλλον να κινήσει μια διαδικασία εξόδου από την ΕΕ.

Τούτου λεχθέντος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η ιταλική κυβέρνηση να παράσχει στήριξη στην Πολωνία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, καθιστώντας την πολωνική κυβέρνηση λιγότερο εξαρτημένη από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, V. Orban, με τον οποίο οι σχέσεις έχουν επιδεινωθεί από την αρχή του πολέμου.

Υπάρχουν, ωστόσο, βάσιμοι λόγοι να περιμένουμε ότι η νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να ταράξει ιδιαίτερα τα νερά στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ευρώπης, συμπληρώνει ο αρθρογράφος.

Πρώτον, η επιτυχία των Αδελφών της Ιταλίας  βασίστηκε στην μέχρι στιγμής απουσία τους από κάθε κυβερνητικό σχήμα και την συνακόλουθη έλλειψη πολιτικής φθοράς  με την Μeloni  να επωφελείται επίσης  από το να παρουσιάζει τον εαυτό της ως η  «αντι-Salvini», δηλαδή μια σχετικά νηφάλια και προβλέψιμη υποψήφια.

Ενώ δηλαδή ο Berlusconi  και ο Salvini εμφανίζονται ως  εκπρόσωποι ενός ‘showman’ λαϊκισμού τύπου Trump, η Meloni μοιάζει πιο πολύ με τον Orban, δίνοντας προτεραιότητα περισσότερο στην πολιτική και  λιγότερο στα πολιτικά πυροτεχνήματα.

Δεύτερον, η Meloni είναι μια σχετικά άπειρη πολιτική ηγέτιδα, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο έμπειρους πολιτικούς με τεράστιο υπερεγώ και διακαή επιθυμία να βρίσκονται διαρκώς στο επίκεντρο της προσοχής και της εξουσίας. Αν και φαίνεται να διαθέτει σχετικά μειωμένο ναρκισσισμό για έναν πολιτικό και έδειξε ότι είναι καλή στο να μοιράζεται τα φώτα της δημοσιότητας με άλλους, ο Berlusconi και ο Salvini δεν παύουν επίσης να είναι  τυπικοί φαλλοκράτες.

Ως εκ τούτου, διερωτάται ο αρθρογράφος, θα μπορέσουν πραγματικά να παραμείνουν σε δεύτερο πλάνο υπηρετώντας  μια γυναίκα;

Τρίτον, η νέα κυβέρνηση έρχεται στην εξουσία τη χειρότερη στιγμή. Όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και η Ιταλία αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή μια έκρηξη του κόστους ζωής  και μια οξύτατη ενεργειακή κρίση, που σίγουρα θα επιδεινωθεί αυτό το χειμώνα.

Και οι δύο κρίσεις ήταν ήδη χειρότερες από ό,τι στις περισσότερες άλλες χώρες, καθώς η Ιταλία εξακολουθεί να αισθάνεται τον αντίκτυπο μιας άλλης ύφεσης, όπως και της πανδημίας, ενώ εξαρτάται ιδιαίτερα από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

Για το λόγο αυτό, σημειώνει ο αρθρογράφος, αν και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Meloni είναι ευρύτατη, όλα τα κόμματα του συνασπισμού θα παρακολουθούν  με νευρικότητα  τις ψηφοφορίες τους επόμενους μήνες, εκτιμά ο αρθρογράφος.

Εν ολίγοις, συνοψίζει, οι ιταλικές εκλογές ήταν μοναδικές και συνηθισμένες. Ήταν μοναδικές γιατί η Meloni  θα είναι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας και η πρώτη ακροδεξιά πρωθυπουργός στη σημερινή δυτική Ευρώπη.

Αλλά ήταν συνηθισμένες με την έννοια ότι τα ακροδεξιά κόμματα (και οι ιδέες) αποτελούν μέρος της ευρωπαϊκής  πολιτικής σκηνής για τουλάχιστον δύο δεκαετίες τώρα. Αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό όσο και καταθλιπτικό,  καταλήγει ο αρθρογράφος, είναι ότι τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κόμματα δεν έχουν ακόμη την παραμικρή  ιδέα για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτήν την νέα πραγματικότητα.

ΠΗΓΗ: Guardian, Cas Mudde – Giorgia Meloni has won big in Italy, but there are many more obstacles to come

Οι Financial Times συγκαταλέγουν την Ελλάδα στα “επτά οικονομικά θαύματα ενός ανήσυχου κόσμου”