Το Κυπριακό μπορεί να “κάψει” τους βασικούς υποψηφίους για την κυπριακή προεδρία; Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για όλους…
Ο ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, στην Κρήτου Μαρόττου. Φωτογραφία από το Επιτελείο του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΑΝΔΡΟΥΛΑΣ ΤΑΡΑΜΟΥΝΤΑ, Φιλελεύθερος
Μια πολύ μακρά προεκλογική περίοδος άρχισε μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2023, με συγκεκριμένες στοχεύσεις, πολύ διαφορετικές προσδοκίες που στην πορεία αλλάζουν συνεχώς.
Είναι μια εκστρατεία πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα μετά τον εγκλεισμό λόγω πανδημίας αλλά και τις συσσωρευμένες επιπτώσεις που προκάλεσε στις οικονομίες και τα νοικοκυριά, διεθνώς, ο κορωνοϊός αλλά και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Είναι μια εκστρατεία επικεντρωμένη βασικά στα πρόσωπα και λιγότερο στις πολιτικές που θα υιοθετηθούν για την επόμενη πενταετία. Κι αυτό το δεδομένο έχει την εξήγησή του αφού και οι τρεις βασικοί υποψήφιοι, Αβέρωφ Νεοφύτου, Νίκος Χριστοδουλίδης και Ανδρέας Μαυρογιάννης – σαφώς με διαφορετικής έντασης χρωματικό αποτύπωμα – είναι συνεργάτες του νυν Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη.
Η επιμήκυνση του προεκλογικού οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επιλογή της Πινδάρου να επισπεύσει τις εσωκομματικές διαδικασίες για την επιλογή του προεδρικού υποψηφίου με τον οποίο τρέχει στην κούρσα του 2023.
Έχοντας προγνώσει σωστά, ότι θα υπάρξουν προβλήματα, κραδασμοί και αποστασιοποιήσεις αφού και ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα ήταν υποψήφιος ακόμη και χωρίς «κομματικές ευλογίες» προφανώς θέλησαν να έχουν χρονικό περιθώριο που να τους επιτρέψει να απορροφήσουν κομματικούς κραδασμούς, να προβούν σε διορθώσεις και ελιγμούς που να τους επιτρέψουν μια καθαρή πορεία με τη μάξιμουμ κομματική συσπείρωση.
Η πορεία αποδείχθηκε πιο δύσκολη από την ανάγνωση που έγινε. Δημιουργήθηκαν πιέσεις στην κυβέρνηση που καλείτο να κερδίσει στοιχήματα σε ανοιχτά μέτωπα, να προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να βρει συναινέσεις σε καυτά ζητήματα όπως τα μη εξυπηρετούμενα και τις εκποιήσεις, την ακρίβεια, την ενέργεια…
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχασε τον τίτλο του «μαιτρ» των συνθέσεων και συναινέσεων σε κοινοβουλευτικό επίπεδο από την ώρα που επιλέγηκε να είναι ο κομματικός υποψήφιος- όχι υπό ομαλές συνθήκες- του κυβερνητικού στρατοπέδου, αφού τα άλλα κόμματα στοιχήθηκαν απέναντί του.
Και η κυβέρνηση έχασε ένα «χαρτί» που της απέδωσε και στις δύο πενταετίες της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, αφού μέσω του Πάφιου πολιτικού πετύχαινε τις απαιτούμενες πλειοψηφίες στη Βουλή και περνούσε τις συμπληγάδες. Στη Βουλή τα πράγματα δυσκόλεψαν παρά το γεγονός ότι ο μεγάλος σκόπελος που ήταν ο προϋπολογισμός του 2022, δεν πέρασε από τη δοκιμασία του προηγούμενου χρόνου.
Το «αντάρτικο» του ΔΗΚΟ με την αρνητική ψήφο λόγω της μη απόδοσης εγγράφων στο Γενικό Ελεγκτή μάλλον γύρισε μπούμερανγκ, κι αντί για κεφαλαιοποίηση ψήφων, η ηγετική ομάδα ένιωσε στο πετσί της, την οργή ακόμη κι από την κομματική βάση.
Τα στραβοπατήματα της κυβερνώσας παράταξης σε καμιά περίπτωση δεν λειτούργησαν λυτρωτικά για την αντιπολίτευση που δεν βρήκε ούτε κοινό υποψήφιο, με δυναμική επικράτησης, ούτε κοινά πατήματα στη Βουλή και το δημόσιο διάλογο. Η κάθε μια από τις πολιτικές δυνάμεις «έπαιξε» για λογαριασμό της, στη λογική της αυτοδικαίωσης, και το εγχείρημα για υποψήφιο νίκης στις κάλπες του 2023 απέτυχε προτού καν «περπατήσει».
Στο Νομοθετικό Σώμα, πάντως, είναι βέβαιο, ότι όλα τα κόμματα εκτός από το ΔΗΣΥ, θα βρίσκουν τρόπους για να κάνουν τη ζωή των κυβερνώντων δύσκολη από τώρα μέχρι και τέλος του Γενάρη όταν θα διακοπούν οι κοινοβουλευτικές εργασίες λόγω προεδρικών εκλογών. Κι αυτό πάντα στη λογική της «εκδίκησης» του αντιπάλου ανκαι θα μπορούσε να τους «φορτώσουν» στους σημερινούς κυβερνώντες μη δημοφιλείς επιλογές και μεταρρυθμίσεις ακόμη και ρυθμίσεις που θα έδιναν ένα άλλο αέρα στα δημόσια πράγματα του τόπου.
Η περίοδος που αρχίζει από τον προσεχή Σεπτέμβριο μέχρι την ημέρα που θα στηθούν οι κάλπες, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για τον τόπο και τους πολίτες.
Από την μια είναι η εκτόξευση των τιμών που «καίει» τα νοικοκυριά και τα δημόσια ταμεία, και από την άλλη είναι ο μαινόμενος Ερντογάν που μπορεί να «παίζει» το ρόλο του «μεσάζοντα ειρηνοποιού» και να εξαργυρώνει και από τη Δύση και από την Ανατολή. Βεβαίως αυτά είναι ψιλά γράμματα για το κυπριακό πολιτικό σκηνικό που εξαντλεί τις όποιες παρεμβάσεις του σε τοξικές και αντιπαραγωγικές αντιπαραθέσεις.
Τα δύσκολα αρχίζουν και για τους βασικούς υποψηφίους. Όπως είναι στημένο το προεκλογικό σκηνικό, οι τόνοι αναμένεται να ανέβουν με ότι και να σημαίνει αυτό. Την επόμενη μέρα, όμως τι γίνεται;
Οι οργισμένοι σήμερα αντίπαλοι θα μπορέσουν να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι για να συζητήσουν, για παράδειγμα τι θα γίνει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών αν ο λαός επιλέξει να έχουμε δεύτερο γύρο;
Να συζητήσουν όχι με λογικές του παρελθόντος, του πάρε- δώσε σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς, αλλά έξω από το κουτί για πολιτικές αποφάσεις αναγκαίες για να ξεκολλήσουμε ως Πολιτεία από τη γάγγραινα του ρουσφετιού, των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Θα αποτολμήσουν να συζητήσουν για όσα έπονται που δεν προμηνύονται βατά ή εύκολα διαχειρίσιμα.
Δυστυχώς οι λογικές της επικράτησης και της αυτοδικαίωσης υπερέχουν όλων των άλλων και όποιοι αποτολμούν να τοποθετηθούν έστω κάπως διαφορετικά δέχονται τη μήνι όσων έχουν το πάνω χέρι.
Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι απουσιάζουν στο βαθμό που μας είχαν συνηθίσει σε παρελθούσες αναμετρήσεις, οι συνήθεις δημόσιες παρεμβάσεις από αναγνωρίσιμα στελέχη και παράγοντες. Δεν καταγράφεται μόνο αποστασιοποίηση, καταγράφεται και «κρυφή» στήριξη σε ένα υποψήφιο αλλά με δημόσια παρουσία σε εκδηλώσεις άλλου υποψηφίου.
Φαίνεται ότι για το επαγγελματικό πολιτικό προσωπικό αλλά και τους κάθε λογής παράγοντες αυτό που «μετρά» ότι οι επαγγελματίες, που καταγράφουν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, εκτιμούν πως η αποτύπωση των τάσεων αναμένεται να οριστικοποιηθεί το φθινόπωρο.
Οπότε υπάρχει μια «αυτοσυγκράτηση» έκθεσης μην τυχόν και δεν πάνε τα πράγματα όπως αναμένουν. Αυτές οι καταγραφές γίνονται από βασικά επιτελεία και προβληματίζουν χωρίς να διαφαίνονται λύσεις…
- Πολλά ντεσιμπέλ για οικονομία-ενέργεια – Το Κυπριακό «καίει» υποψηφίους
Η ατζέντα του φθινοπώρου προβλέπεται να είναι καυτή. Οικονομία, ενέργεια, κοινωνικά ζητήματα θα κυριαρχήσουν στον προεκλογικό, με το Κυπριακό να συνεχίζει να παίζει ρόλο αλλά όχι στο βαθμό που είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν.
Προφανής ο λόγος αφού δεν υπάρχει καμιά κινητικότητα, το αδιέξοδο παρατείνεται, οι τουρκικές προκλήσεις κλιμακώνονται. Αλλά και γιατί είναι ένα ζήτημα διόλου εύκολο για τους κεντρικούς υποψηφίους που καλούνται να σχοινοβατούν χωρίς δίχτυ προστασίας.
Αβέρωφ Νεοφύτου, Νίκος Χριστοδουλίδης και Ανδρέας Μαυρογιάννης είναι υποχρεωμένοι, χωρίς να αναιρούν εαυτούς, να εκπέμπουν πολιτικές τέτοιες που να μην προκαλούν το κοινό στο οποίο απευθύνονται και να μην οδηγούν σε αποστασιοποιήσεις ψηφοφόρους.
Πιο δύσκολη είναι η δοκιμασία για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Η επιχειρηματολογία που το ίδια το ΑΚΕΛ πρόταξε ευθύς αμέσως μετά την επιλογή του, ως προεδρικού υποψηφίου, ότι είναι απολύτως ανεξάρτητος- ανκαι αφίσταται της κομματικής γραμμής στο Κυπριακό στο βαθμό που θα τον ήθελαν, κυρίως σε ότι αφορά το Κραν Μοντανά- αργά αλλά σταθερά εγκαταλείπεται.
Το κόμμα της Αριστεράς δεν φαίνεται να μπορεί να συνεχίσει να δείχνει την ίδια ανοχή στη συνέπεια Μαυρογιάννη να υπεραμύνεται του αφηγήματος του για το Κραν Μοντανά που δεν συμβαδίζει με αυτό μιας μερίδας στελεχών στα ψηλά δώματα της Εζεκίας Παπαϊωάννου.
Η οικονομία και η ενέργεια όπως εκτιμούν τα επιτελεία των κεντρικών υποψηφίων, είναι κεφάλαια που δεν προκαλούν εσωτερικές αναταραχές.
Η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτό το πεδίο είναι για τον Αβέρωφ Νεοφύτου που καλείται να υπερασπιστεί του «τίτλου του», ως του ανθρώπου που κατάφερνε να είναι αποτελεσματικός εκεί και όπου έπρεπε σε κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα που αφορούσαν την οικονομία και την οικονομική επιβίωση του κυπριακού κράτους.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE