Πόσο αποτελεσματικές είναι οι κυρώσεις κατά της Μόσχας; ρωτά ο Economist: Τί διδάσκει το ουκρανικό για τις συγκρούσεις του 21ου αιώνα;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στο Παρίσι ο Σι Τζινπίνγκ: Δηλώνει ότι θα αναλάβει κοινή δράση με Μακρόν για την επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία

Ένας Κινέζος στο Παρίσι: Σπάνια συνάντηση Σι με Μακρόν με το μυαλό στην Ουκρανία και τις εμπορικές διαφορές Πεκίνου – Βρυξελλών

Τι θα γινόταν αν η Δύση δεχόταν να αναστείλει την αποστολή όπλων στο Κίεβο, με αντάλλαγμα μια εκεχειρία; Ο Χριστός, η realpolitik, η πολύπαθη Ουκρανία και η αυταρχική Ρωσία…

Το άρθρο του περιοδικού Economist. αναγνωρίζει τη σημασία που θα έχει η επιτυχία των δυτικών κυρώσεων κατά της Μόσχας για την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία.

Εκφράζει σκεπτικισμό για τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Ο βαθμός επιτυχίας της πολιτικής των κυρώσεων αποκαλύπτει πολλά για την ικανότητα παγκόσμιας προβολής ισχύος των φιλελεύθερων δημοκρατιών στα τέλη της δεκαετίας του 2020 και πέραν αυτής, μεταξύ άλλων και απέναντι στην Κίνα.

Το δημοσίευμα εκτιμά ότι ο αρχικός βραχυπρόθεσμος στόχος ήταν να πυροδοτηθεί μία κρίση ρευστότητας στη Ρωσία που θα δυσχέραινε τη χρηματοδότηση του πολέμου της και θα άλλαζε τα κίνητρα του Κρεμλίνου.

Μακροπρόθεσμα ο σκοπός είναι να πληγεί η παραγωγική δυνατότητα και τα προωθημένα τεχνολογικά μέσα της Ρωσίας, ώστε, εάν ο Vladimir Putin φιλοδοξεί να εισβάλει και σε άλλη χώρα, να έχει λιγότερους διαθέσιμους πόρους. Ένας απώτατος σκοπός είναι η αποτροπή άλλων από πολεμοκάπηλες πολιτικές [στο μέλλον]. 

Πίσω από τους φιλόδοξους αυτούς στόχους αναδύεται το νέο δόγμα της δυτικής ισχύος: [Έως τώρα] οι κυρώσεις φαίνονταν να δίνουν τη δυνατότητα στη Δύση να ασκεί την ισχύ της μέσα από τον έλεγχο των χρηματοοικονομικών και τεχνολογικών δικτύων στην καρδιά της οικονομίας του 21ου αιώνα. Στην περίπτωση ωστόσο της Ρωσίας, οι κυρώσεις προσέλαβαν και άλλη διάσταση, καθώς αποσκοπούν να γονατίσουν την 11η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, έναν από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς ενέργειας, σιτηρών και άλλων εμπορευμάτων.

Το άρθρο αποτιμά ως πενιχρά τα έως τώρα αποτελέσματα.  Η χαριστική βολή δεν έχει επιτευχθεί. Το ΑΕΠ της Ρωσίας θα συρρικνωθεί κατά 6% το 2022, υπολογίζει το ΔΝΤ, πολύ λιγότερο από την πτώση κατά 15% που ανέμεναν πολλοί τον Μάρτιο. Μετά την [αρχική] πίεση, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ρωσίας έχει σταθεροποιηθεί και η χώρα βρίσκει νέους προμηθευτές για κάποιες εισαγωγές, μεταξύ αυτών την Κίνα.

Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη, η ενεργειακή κρίση μπορεί να προκαλέσει μία ύφεση. Αποδεικνύεται ότι το όπλο των κυρώσεων έχει ελαττώματα, σημειώνει το άρθρο, καθώς χρειάζεται χρόνος ώστε αυτές να αποδώσουν.

Μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι καλή στο να προσαρμόζεται σε κραδασμούς και ευκαιρίες, ιδιαίτερα καθώς οι περισσότερες χώρες δεν έχουν καμία επιθυμία να εφαρμόσουν τη δυτική πολιτική. Χαρακτηρίζεται ως αυταπάτη η εντύπωση ότι οι κυρώσεις παρέχουν στη Δύση έναν φθηνό και ασύμμετρο τρόπο αντιπαράθεσης με την Κίνα, μία ακόμη μεγαλύτερη [από τη Ρωσία] απολυταρχία.

Όπως και στην περίπτωση της Ρωσίας, η επιβολή κυρώσεων στην Κίνα, για να αποτραπεί μία εισβολή στην Ταϊβάν, με την κατάσχεση των αποθεμάτων των $3τρις και τον αποκλεισμό των τραπεζών της, είναι απίθανο ότι θα οδηγούσε σε κατάρρευση της οικονομίας της.

Τα δε αντίποινα του Πεκίνου, με ένα εμπάργκο κατά της Δύσης σε ηλεκτρονικά είδη, μπαταρίες και φαρμακευτικά προϊόντα, θα πυροδοτούσαν χάος. Και καθώς περισσότερες χώρες είναι εξαρτημένες από την Κίνα σε σύγκριση με την Αμερική ως τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο, η εφαρμογή ενός παγκόσμιου εμπάργκο θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι στην περίπτωση της Ρωσίας.

Το άρθρο υποστηρίζει ότι για την αντιμετώπιση επιθετικών απολυταρχικών κρατών απαιτείται δράση σε αρκετά μέτωπα, και ότι η σκληρή ισχύς είναι απαραίτητη. Φαίνεται ότι 180 ημέρες από την έναρξη της εισβολής, οι δημοκρατίες προσαρμόζονται στην πραγματικότητα αυτή.

Βαρύς οπλισμός έρχεται στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ οχυρώνει τα σύνορα της Ευρώπης με τη Ρωσία, και η Ευρώπη εξασφαλίζει νέες πηγές αερίου και επιταχύνει τη στροφή στην καθαρή ενέργεια. Η Αμερική μειώνει την εξάρτησή της από την κινεζική τεχνολογία και προτρέπει την Taiwan να βελτιώσει τις στρατιωτικές της άμυνες.

Το ουκρανικό σηματοδοτεί μία νέα εποχή συγκρούσεων για τον 21ο αιώνα, στην οποία τα στρατιωτικά, τεχνολογικά και οικονομικά στοιχεία είναι συνυφασμένα. Αλλά δεν είναι μία εποχή στην οποία η Δύση μπορεί να υποθέτει ότι έχει την υπεροχή. Κανένας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα μόνον με δολάρια και με ημιαγωγούς, καταλήγει το άρθρο.  

ΠΗΓΗ: Economist – Russia, geopolitics and the world economy – Are sanctions on Russia working? – The lessons from a new era of economic warfare

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ “άδειασε” τον Τσαβούσογλου για το οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ: Τα δικαιώματα τα έχει η Κυπριακή Δημοκρατία