Πλάτη στην “πολιτική” αλητεία! Έρπουν, κλείνοντας ρουμπινέτα και αφαιρώντας πινακίδες. Σέρνονται, όταν άλλοι πετάνε στα 8.52 και “βαδη-ζουν” περήφανα!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Απειλεί και την Ελλάδα το βακτήριο xylella fastidiosa που ευθύνεται για τη «μεγάλη σφαγή» των ιταλικών ελιών: Χωρίς αντίδοτο, ήρθε από τη λατινική αμερική με ένα φυτό καφέ [videos]

DW για ελληνικά ΜΜΕ: Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας, είναι η αυτολογοκρισία – Οι φίλοι του… αφεντικού, τα non-papers και οι αγωγές κατά δημοσιογράφων

Οι οπαδοί της όποιας λύσης, η ασέβεια στη Δημοκρατία και τα …κορόιδα οι Ευρωπαίοι: Όταν οι “δικοί” μας πυροβολούν συνειδητά τα… πόδια  της Πατρίδας μας και δεν ντρέπονται…

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα

Έβλεπα τα παιδιά μας, τα Κυπριόπουλα Ηλία και Μάριο και τους άλλους συμπατριώτες μας αθλητές, με πόση δύναμη, πάθος, ομαδικότητα και κυρίως ήθος κέρδιζαν το ένα μετάλλιο μετά το άλλο στους πρόσφατους Κοινοπολιτειακούς αγώνες. Ένιωσα ότι ακόμη υπάρχει ελπίς.

Έβλεπα επίσης τα παιδιά της Ελλάδας να προτάσσουν τη δική τους δύναμη. Η τριανταοκτάχρονη Ντρισμπιώτη να πηγαίνει ενάντια στη φύση και να κερδίζει τον αγώνα 35 χιλιομέτρων βάδην και τον Τεντόγλου να απογειώνεται στο μήκος στα 8.52. Και πάλι λέω, υπάρχει ελπίς.

Θα μου πείτε τώρα, γιατί πριν δεν υπήρχε ελπίς; Φυσικά, πάντα θα υπάρχει όσο υπάρχουν οι νεότεροι, οι τιμιότεροι, οι διαφορετικοί, αυτοί που θα μας δείχνουν το δρόμο. Έλα όμως που συχνά, όσα βλέπουμε, όσα ακούμε και όσα βιώνουμε, μας κάνουν να αμφισβητούμε και να ξεχνάμε αυτή την ελπίδα!

Όταν βλέπεις κάποιες βρώμικες “κεφαλές” να σέρνονται στη λάσπη και στη δυσοσμία και ειδικά όταν τους βλέπεις να “αγγίζουν” με το λερωμένο στόμα και τα χέρια τους αυτό το διαφορετικό, το τίμιο, που ο κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του, θέλεις να πάρεις φόρα όπως τον Ντεντόγλου και να καρφώσεις το κεφάλι στο χώμα της τάφρου.

Είναι όλοι αυτοί που “σπούδασαν” πολιτική χωρίς να ολοκληρώσουν το τελευταίο κεφάλαιο που διδάσκουμε σε όλα τα σχετικά πανεπιστημιακά μαθήματα:

• ΗΘΙΚΗ!

Βλέπεις μια σκουριασμένη πολιτική σχολή, μια σχολή, που στους κόλπους της ρέει άφθονο φαρμάκι, ζήλεια, εγωκεντρισμός και κλειστά αυτιά στην κοινωνία και τις ανάγκες της.

Μια σκουριά που εφευρίσκει ανύπαρκτες ιστορίες, επιχορηγεί ΜΜΕ και κυρίως ξεφτυλίζει τον πολιτικό πολιτισμό και τη Δημοκρατία. Μια ομάδα αλητών που έφτασε στο σημείο να αφαιρεί πινακίδες στα στενά χωριών για να χάσουν το δρόμο οι “ανυπάκοοι” σε αυτούς συμπατριώτες μας.

Μια ομάδα ελεεινών, που κλείνει το ρουμπινέτο του νερού για να “δυσκολέψει” τη διαδρομή κάποιων προς το δημοκρατικό τους δικαίωμα να ακούσουν συγκεκριμένο υποψήφιο. Καρκινώματα, που έχουν ριζώσει κάτω από κάθε πέτρα και ο μόνος τρόπος να τα καθαρίσεις είναι να σκάψεις τη γη, να πετάξεις τη σκουριά, να βάλεις φρέσκο χώμα και να το ποτίσεις με καθαρό νερό!

Η τριανταοκτάχρονη Ντρισμπιώτη, ενώ έχασε πολλά κιλά νερό (ιδρώτα), άντεξε και διάνυσε 35 χιλιόμετρα βάδην, ανεβαίνοντας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ο Τεντόγλου δεν χρειάστηκε πινακίδα για να βρει το δρόμο προς το ψηλότερο βάθρο. Η πινακίδα, ο προσανατολισμός του ήταν στην καρδιά του. Ο Ηλίας και ο Μάριος δεν κοίταξαν καν το χρώμα του μεταλίου και αγκαλιάστηκαν, κοιτάκτηκαν στα μάτια και ανέβηκαν στο βάθρο, κοιτάζοντας ψηλά, περήφανα, δίνοντας μας το μεγαλύτερο μάθημα.

Όσο για τον υποψήφιο που δέκτηκε, δέχεται και μάλλον θα συνεχίσει να δέχεται τα πάνδεινα μέχρι το Φεβράρη, να μην ανησυχεί και να συνεχίσει να βαδή-ζει περήφανα, όπως του ζητά ο κόσμος. Ο κόσμος έχει αποθηκεύσει αρκετό καθαρό νερό για να πνίξει τη βρωμιά και να διαλύσει τη λάσπη.

Ο κόσμος βρήκε τον προσανατολισμό του και χάραξε την πινακίδα με τα “θέλω” του εδώ και χρόνια, άσχετα αν κάποιοι αρνούνταν και εξακολουθούν να αρνούνται να ακούσουν τον αναστεναγμό αυτού του λαού. Κάποτε ήταν 10, έγιναν 100, έγιναν 1000 και τώρα χιλιάδες. Κι άντε τώρα να χάσουν όλες αυτές οι χιλιάδες την πινακίδα του προορισμού τους και να διψάσουν!

• Είδατε ότι υπάρχει ελπίς; Είδατε ότι η ελεεινή λάσπη “έσκασε” πάνω στον κόσμο και πέφτοντας έμεινε το καθαρό νερό (όσα ρουμπινέτα κι αν κλείσουν κάποιοι), εξαφανιζόντας παράλληλα το καρκινογόνο χώμα; Είδατε ότι τα κόμματα δεν μπορούν πλέον να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, όσες πινακίδες κι αν εξαφανίσουν;

Πάντα ο κόσμος θα “βαδη-ζει” όπως η Ντρισμπιώτη. Πάντα ο λαός θα απογειώνεται όταν κινδυνεύει να χάσει, όπως τον Τεντόγλου. Μα πάνω από όλα, πάντα ο λαός θα πιάνει το χέρι ο ένας του άλλου για να δυναμώσει και να αντεπεξέλθει, όπως τον Μάριο με τον Ηλία.

Ένας λαός, που πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να φωνάζει αγκαλιασμένος στη δύσκολη στιγμή και να γυρίζει την πλάτη, όπου και σε όποιον πρέπει. Και που πάντα θα βρίσκει τον άνθρωπο (του), που θα αντέξει, θα παλέψει, θα προχωρήσει μαζί του για να συνεχίσει να υπάρχει ελπίς.

*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Διδασκαλικής Αριστείας (Νέα Υόρκη) και το Βραβείο Καλύτερου Καινοτόμου Μοντέλου Ανάπτυξης Πολιτικών Προτάσεων (Ηνωμένο Βασίλειο). Από το 2019, είναι ο πρώτος επιστήμονας στη Νέα Υόρκη που σχεδίασε και διδάσκει το Πολιτικό Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Η “ξηρασία” και οι πολιτικές με… σπασμένα φρένα: Μια πορεία γεμάτη αντιφάσεις και νομιμοποίησης της κατοχής στην Κύπρο