Κύριε Νεοφύτου, ότι κι αν είστε, original δεν είστε! Όταν αγγίζετε τα παιδιά, να τα κοιτάτε στα μάτια, όχι στην κάμερα! Αλλιώς, τα παιδιά μένουν σκυφτά!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

12 Μαίου η Ημέρα της Μητέρας το 2024: Αφορμή για ιχνηλάτηση των αιτίων μιας διογκούμενης αποξένωσης- Πόσο ισχυρός παραμένει ο οικογενειακός ιστός; [videos]

Πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να βοηθήσουν τους εφήβους που πενθούν: Το σχολείο ως καταφύγιο, πέντε βήματα για την υποστήριξη του παιδιού

Τα δύο χωρία από την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, στα οποία θεωρήθηκε ότι προφήτευε τα μαρτύρια και τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού: Ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα βασανιστεί…

Άρθρο ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Όλοι έχουμε ακούσει και χρησιμοποιήσει τη φράση “μια εικόνα χίλιες λέξεις”. Κατά τον Σωκράτη, υπάρχει το αντικειμενικά όμορφο και το υποκειμενικά όμορφο και σίγουρα, ο καθένας μπορεί να “διαβάσει” μια φωτογραφία με διαφορετικό τρόπο από κάποιον άλλο. Όμως, υπάρχουν και φωτογραφίες που δεν χωράνε αμφισβήτηση.

Ως παράδειγμα, συχνά βλέπουμε μια μάνα να κρατά το παιδί της τόσο σφικτά και να το καρφώνει στα μάτια, με αποτέλεσμα, τα μάτια της να λάμπουν ή να είναι κλειστά ή να φεγγοβολά όλο το πρόσωπο της. Ένα τέτοιο στιγμιότυπο θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως “αντικειμενικό”, μια αδιαμφισβήτητη έκφραση αγάπης και προστασίας της μάνας προς το παιδί της.

Στην αντίπερα όχθη, και ειδικά στην διαδικτυακή εποχή των selfie, καθημερινά βλέπουμε το μάτι της κάμερας. Κάτι τέτοιο, υποδηλεί ότι ο “πρωταγωνιστής/ρια” της φωτογραφίας, εκείνη τη στιγμή, εκδηλώνει και μοιράζεται την προσωπική στιγμή με το κοινό. Η λειτουργία του μυαλού (εκείνη τη στιγμή), έχει δώσει εντολή “δες τη κάμερα” και σε δεύτερο ρόλο οτιδήποτε άλλο. Εξού και η ονομασία selfie (αυτοπορτρέτο).

Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, στην πολιτική, δυστυχώς, πολλοί πολιτικοί “παίκτες”, ξεχνάνε ότι ο ρόλος τους είναι να εκπροσωπήσαυν το λαό και όχι τους εαυτούς τους. Κάνουν χειραψία και βλέπουν τη κάμερα (και όχι με σεβασμό αυτόν/ήν που κάνουν τη χειραψία).

• Κάθονται σε panel και βλέπουν την κάμερα (και όχι με σεβασμό τον/ην δημοσιογράφο και τους συνομιλητές τους). Πάνε σε εκδηλώσεις και βλέπουν τη κάμερα (και όχι με σεβασμό τον κόσμο που σπατάλησε χρόνο να έρθει να τους δει, να τους ακούσει). Τα παραδείγματα πολλά!

Φυσικά, υπάρχουν και οι ομαδικές φωτογραφίες που όλοι βλέπουν τη κάμερα για να απαθανατίσουν τη στιγμή. Μια διαχρονική συνήθεια που δεν εμπίπτει στα πιο πάνω.

Παραμένοντας στην πολιτική, θα ήταν βοηθητικό να τονιστεί η σημασία και κυρίως η ουσία της Πολιτικής Επικοινωνίας. Ένας πολιτικός καλείται να ακούει τον κόσμο (και όχι να του μιλά ανούσια). Καλείται να επικοινωνήσει με τον κόσμο στέλνοντας του τα σωστά μηνύματα.

Σε σχέση με τη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο κ. Νεοφύτου, τη μέρα της εκδήλωσης των 46 χρόνων ίδρυσης του ΔΗΣΥ, μεταξύ άλλων “στιγμών”, “άγγιξε” το κοριτσάκι “τρυφερά”, θέλοντας να δείξει την “αγάπη” του.

Το κοριτσάκι στον κόσμο του, πώς μπορείς να ξεγελάσεις τα παιδιά άλλωστε. Πώς να δώσει σημασία στον κ. Νεοφύτου αφού τα μάτια του νοιάζονταν για τις “ψήφους” της κάμερας και όχι για το ίδιο το κοριτσάκι και τις ανάγκες του.

“Δέστε με πόσο καλός είμαι”, εκλιπαρούσε ο κ. Νεοφύτου. “Χαλόου, είμαι εδώ κάτω και όχι εκεί που κοιτάζεις αγωνιωδώς”, θα έλεγε το παιδάκι, αν μιλούσε. “Χαλόου, είμαι εδώ κάτω και δεν ψηφίζω αλλά έχω κι εγώ ανάγκες” (θα συνέχιζε το παιδάκι). Γι’αυτό ας μην τα βάζουμε με τα παιδιά μας που μεγαλώνουν απαξιώντας την πολιτική και συχνά την ίδια την κοινωνία.

• Όταν μεγαλώσουν θα μας πουν: “Θυμάσαι τότε που ήθελα να παίξω κι εσύ έτρεχες τις “δουλειές” σου”; Κι άντε μετά να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα! Κι άντε μετά να τους πείσεις γιατί πρέπει μα ψηφίζουν και να ασχολούνται με τα κοινά. Σωστά κ. Νεοφύτου;

Τα παιδιά είναι η έκφραση του ίδιου του κόσμου, γνωρίζουν την αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να τα ξεγελάσει. Το ίδιο και ο λαός, “παιδιά” του Προέδρου είναι. Αυτή είναι η διαφορά του Πολιτικού από τον “πολιτικό”. Αυτή είναι η δύναμη που σπρώχνει τον ψηφοφόρο να καταλάβει τον ειλικρινή και έντιμο εκπρόσωπο του από αυτόν που προσποιείται, να διαχωρίσει το αυθεντικό (original) από το ψεύτικο.

Ο κ. Νεοφύτου, ότι κι αν είναι, σίγουρα original δεν είναι και ο κόσμος το ξέρει, το βλέπει, το νιώθει. Ο κόσμος ωρίμασε, έχει την κρίση πλέον να αγνοεί τους “πολιτικούς που δεν είναι original. Και πρώτα, το αλάνθαστο ένστικτο των παιδιών μας (παιδί – φωτό).

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Επετειακές κινήσεις της κατοχικής Τουρκίας με φόντο το 1974: Προετοιμασίες για το “επόμενο βήμα”, για ένα πιθανό “θερμό επεισόδιο”