Γιατί ο Άγγελος Συρίγος επέδωσε τον Άτλαντα για τα ελληνοτουρκικά στους πρέσβεις της Λατινικής Αμερικής;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χριστοδουλίδης από Θεσσαλονίκη: «Δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων χωρίς την επίλυση του Κυπριακού»

“Χαρτιά έχεις; Είναι διασταυρωμένο; Είσαι σίγουρος ότι δεν είναι πλαστά”; Έτσι έχτισε τον μύθο του έγκυρου, αποκαλυπτικού και χιουμοριστικού Ποντικιού ο Κώστας Παπαϊωάννου

Μία κουβέντα της Αλεξάνδρας, ότι δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα, ήταν όλα τα λεφτά: Σε ένα σημαντικό συνέδριο ακούστηκαν μεγάλες αλήθειες για την Ελλάδα

Της ΜΥΡΕΝΑΣ ΣΕΡΒΙΤΖΟΓΛΟΥ

Πολύ προτού γίνουν της μόδας οι χάρτες για τα ελληνοτουρκικά, ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος μαζί με τον διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων Θάνο Ντόκο σε συνεργασία με τον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά εξέδωσαν τις «Ελληνοτουρκικές σχέσεις», έναν Άτλαντα με τους 60 χάρτες που εξηγούν τις διαφορές της Ελλάδος με την Τουρκία και ένα αλφαβητάρι των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τις εκδόσεις της «Καθημερινής».

Η έκδοση μάλιστα είχε κυκλοφορήσει και στην αγγλική γλώσσα.

Τις ημέρες που μας πέρασαν ο Άγγελος Συρίγος συναντήθηκε με τους πρέσβεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής, Περού, Χιλής, Μεξικού, Αργεντινής, Ουρουγουάης, Βραζιλίας και Κούβας, προκειμένου να τους επιδώσει τον Άτλαντα των «Ελληνοτουρκικών Σχέσεων» μεταφρασμένο στην ισπανική γλώσσα.

Η μετάφραση της έκδοσης στα ισπανικά έγινε με μέριμνα του «Κοινωφελούς Ιδρύματος Μαρία Τσάκος – Διεθνούς Κέντρου Ναυτικής Έρευνας & Παράδοσης».

Γιατί όμως η μετάφραση του Άτλαντα στα ισπανικά, και η ενημέρωση των πρέσβεων της Λατινικής Αμερικής είναι τόσο σημαντική; Διότι οι απαρχές του Δικαίου της Θάλασσας και την έννοιας της ΑΟΖ έλκουν την καταγωγή τους από τις πρωτοβουλίες των ισπανόφωνων λατινοαμερικανικών κρατών, οι οποίες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του Δικαίου της Θάλασσας στη σημερινή του μορφή.

• Σύμφωνα με τον καθηγητή και πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Χρήστο Ροζάκη, η ΑΟΖ, ήτοι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, προέκυψε από μία έμπνευση των λατινοαμερικανικών κρατών:

 «Η συστηματική, βιομηχανικά οργανωμένη αλιεία των ΗΠΑ σε περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού, εκτός της αιγιαλίτιδας ζώνης των προσκείμενων κρατών της Νότιας Αμερικής, είχε αποστερήσει τα παράκτια κράτη από πολύτιμα αλιευτικά αποθέματα, αλλά και είχε οδηγήσει σε αλλοιώσεις του οικοσυστήματος της περιοχής με σύνθετες, αλλά κυρίως οικονομικές επιπτώσεις για τα παράκτια κράτη.

Η διαπίστωση των επιπτώσεων συνάσπισε τα κράτη αυτά, και τα οδήγησε σε μία πρόταση για μια νέα ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας σε μεγάλη έκταση από τις ακτές που απέδιδε αποκλειστικά δικαιώματα αλιείας στα παράκτια κράτη.

Σύντομα την πρωτοβουλία ενστερνίστηκαν και κράτη εκτός της Λατινικής Αμερικής με αποτέλεσμα η Τρίτη Συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, που οδήγησε στο Νέο Δίκαιο για τη Θάλασσα του 1982, να βρει ώριμη τη διεθνή κοινότητα για την πρόβλεψη μίας νέας θαλάσσιας ζώνης, αυτήν που η Σύμβαση καθιέρωσε ως ΑΟΖ».

Αυτή ακριβώς είναι η πραγματική πρόκληση των Διεθνών Σχέσεων και της Εξωτερικής Πολιτικής. Είναι καλειδοσκοπικές, πολυσύνθετες και πολυκύμαντες σαν την απέραντη θάλασσα, η οποία παρόλο που γεωγραφικά διαθέτει πέντε διαφορετικούς Ωκεανούς, παραμένει οντολογικά μία, ενιαία και αδιαίρετη.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Λογοκρίνουν το “Φάκελο της Κύπρου”, πλήττουν την ιστορική αλήθεια: Γιατί δεν αντέδρασαν στις καταγγελίες Ομήρου;