FILE PHOTO: Iran’s President Ebrahim Raisi (R), Russian President Vladimir Putin (L), and Turkish President Recep Tayyip Erdogan (C) pose for a picture during a trilateral summit in Tehran, Iran, 19 July 2022. EPA, TURKISH PRESIDENTIAL OFFICE HANDOUT
Η παρούσα θλιβερή επετειακή συγκυρία ανάμεσα στην Α’ φάση (20 Ιουλίου) και Β’ φάση (14 Αυγούστου) της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, σε συνδυασμό με τις πρόσφατες τουρκικές ενέργειες, καταδεικνύουν ότι ο τουρκικός επεκτατισμός είναι εγγενής, είτε με τον μανδύα του ισλαμοφασισμού, είτε με τον εθνικιστικό παροξυσμό των κεμαλιστών.
Eπιβεβαιώνει το πλαίσιο δράσης του: oι τουρκικές επιδρομές επιχειρούνται σε περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του αδύνατου θύματος, όπως η Κύπρος, το Ιράκ, το Αφρίν της Συρίας, η Λιβύη …
Παρά τις τόσες αφορμές, το τουρκικό καθεστώς δεν επιδίωξε σύρραξη με την Ελλάδα, επειδή δεν υπάρχει υπεροπλία. Μια γενική σύρραξη σήμερα με την ενισχυμένη Ελλάδα, με πιθανότερο μια τουρκική αποτυχία, θα ανοίξει κι άλλες εκκρεμότητες, με απρόβλεπτες επιπτώσεις εντός Τουρκίας.
Όσοι στην Αθήνα πριν δεκαετίες, είτε “συνεννοήθηκαν” προδοτικά με την Τουρκία χάριν της εξουσίας τους, είτε θεώρησαν ότι η Κύπρος κείται μακράν, με την προσδοκία να χορτάσει το θηρίο, έπεσαν έξω!
Παρεμπιπτόντως, στα τουρκικά σχολικά βιβλία διδάσκεται ότι «τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή» και ότι «η ειρήνη και η ασφάλεια δυνατόν να διατηρηθούν με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία», «η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας» κ.ά.
Όσα δε διδάσκονται στις τουρκικές στρατιωτικές σχολές είναι εντελώς παρανοϊκά. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να δούμε την πραγματικότητα κατάμματα και όχι μέσω αναλύσεων επιδοτημένων από το εξωτερικό.
Φυσικά, υπάρχουν και σήμερα κομματικά τυφλωμένοι, ιδεολογικά αγκυλωμένοι, εξαρτώμενοι από χρηματοδοτήσεις εξωτερικού, αφελείς, όπως και τότε, που πιστεύουν ότι κάποιο αόρατο χέρι θα μας προστατεύσει ή ότι ο ισλαμοφασισμός θέλει … ειρήνη.
Καθώς το χρόνιο «σύνδρομο» του κατευνασμού έχει αποτύχει και απαξιωθεί τόσο, που οι παραδοσιακοί υποστηρικτές του υποχρεώθηκαν να αλλάξουν λεκτικό, προκύπτει ένα ερώτημα:
Τι θα γινόταν αν το 1974 επενέβαινε η Ελλάδα είτε στην Α’ είτε στην Β’ φάση της τουρκικής εισβολής, δεδομένης της κορυφαίας επιδίωξης των ΗΠΑ για πάση θυσία αποφυγή ελληνοτουρκικού πολέμου;
Δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ωστόσο, σήμερα, ενώπιον ενός ακήρυχτου πολέμου από την Τουρκία, μπορούμε να κινηθούμε με διορατικότητα για αυτοπροστασία μας, για να μην είμαστε οι μοιραίοι της Ιστορίας.
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE