Η δυσπιστία απέναντι στη Δύση υπερβαίνει τις πολιτικές διαιρέσεις: Η πλειοψηφία των Τούρκων είναι αντιδυτικοί

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κεφαλογιάννης για Μπελέρη: Η παράνομη φυλάκισή του είναι ευρωπαϊκό ζήτημα και όχι διμερές * “Aχρείαστη” η επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού στην Αθήνα

Αποκάλεσε τα Σκόπια …”Μακεδονία” η νέα πρόεδρος της χώρας: Ορκίστηκε η εθνικίστρια Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, πολύ ορθά έπραξε και αποχώρησε η Πρέσβειρα της Ελλάδας

Πολλαπλά τα μέτωπα στον ελληνικό ορίζοντα: Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει επίδειξη δύναμης, ο Έντι Ράμα “εισβάλλει” στην Αθήνα και οι Σκοπιανοί το ξαναείδαν …”Μακεδόνες”!!!

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Figaro (κείμενο Ronan Planchon), ο Fabrice Balanche, λέκτορας γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Lyon 2 και επιστημονικός συνεργάτης στο Washington Institute (think-tank), επισημαίνει ότι με τη στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές ο Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) προσπαθεί να αναζωπυρώσει το εθνικιστικό συναίσθημα.

“Ο κύριος στόχος της Τουρκίας στη Συρία, μετά την προσέγγισή της με τη Μόσχα τον Αύγουστο του 2016, δεν είναι πλέον η πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ, αλλά η καταστροφή του κουρδικού σχεδίου αυτονομίας”.

Στην ερώτηση εάν η Τουρκία επιθυμεί την αναζωπύρωση των εντάσεων στη Δύση με την προσπάθειά της να εμποδίσει την αίτηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ο Balanche υποστηρίζει ότι ο Erdogan αρνείται την ένταξή τους επειδή οι δύο αυτές χώρες θα υποστήριζαν τον κουρδικό αγώνα, ωστόσο θεωρεί ότι είναι ένα πρόσχημα για να υπενθυμίσει στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους ότι πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της υπεράσπισης των Κούρδων στη Μέση Ανατολή ή της αντιμετώπισης της ρωσικής επέκτασης στην Ευρώπη.

“Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα συμφέροντα, όπως η άρση των αμερικανικών κυρώσεων για τα όπλα προς την Τουρκία. O Erdogan ελπίζει να εκμεταλλευτεί την ανάγκη του ΝΑΤΟ για ενίσχυση για να χτυπήσει τους Κούρδους και να επιτύχει την επανένταξή του στα στρατιωτικά προγράμματα του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τους ρωσικούς πυραύλους. Υπάρχει επίσης το ζήτημα της πιθανής σύμπραξης με τη Ρωσία σε αυτό το τουρκικό βέτο. [..]

Ο Τούρκος πρόεδρος ενεργεί μόνο για το ιδιοτελές συμφέρον της Τουρκίας». Όσο για το συμφέρον της τουρκικής κυβέρνησης υπενθυμίζει ότι ο Erdogan έχει στραμμένο το βλέμμα του στις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές του Ιουνίου 2023, οι οποίες φαίνονται περίπλοκες για το κόμμα του.

Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Erdogan είχε να αντιμετωπίσει σοβαρή κοινωνική δυσαρέσκεια που συνδέεται με την κακή διαχείριση της κρίσης υγείας και κυρίως με την έκταση της οικονομικής κρίσης. Ο καλπάζων πληθωρισμός επιτείνεται τώρα από την ουκρανική κρίση. Η ενεργειακή ασφάλεια απειλείται από τη μεγάλη εξάρτησή της από τη Ρωσία. Τελικά, το όνειρό της να γίνει ενεργειακό σταυροδρόμι μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης με τον South Stream χάθηκε.

Κατά συνέπεια, η Τουρκία ζητά οικονομική αποζημίωση από τα μέλη του ΝΑΤΟ. Ζυγίζει το κόστος της δέσμευσής της στην Ουκρανία επιπλέον του κόστους της συντήρησης των εκατομμυρίων Σύρων, Αφγανών και Ιρακινών προσφύγων που περιμένουν να διασχίσουν το Αιγαίο.

Παρόλο που είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν θα ενταχθεί ποτέ στην EE, η διαδικασία ένταξης βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, γεγονός που της επιτρέπει να λαμβάνει επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων από τις Βρυξέλλες, εκτός από τη βοήθεια για την υποδοχή των προσφύγων.

Τέλος, ο Erdogan ζητά να αρθούν οι θεωρήσεις εισόδου στην ΕΕ για τους Τούρκους, όπως είχαν δεσμευτεί να κάνουν οι Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2016, όταν υπογράφηκε η συμφωνία για το μεταναστευτικό, αλλά τελικά αναβλήθηκε.

Ερωτηθείς πώς βλέπει η αντιπολίτευση την τουρκική εξωτερική πολιτική ο Balanche αναφέρει ότι όσον αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της αντιπολίτευσης και του ΑΚΡ, υπενθυμίζοντας τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας που διεξήχθη από το αμερικανικό think tank The Center for American Progress.

Τέλος, στο ερώτημα αν υπάρχει η αίσθηση στην τουρκική κοινωνία ότι η Δύση ενεργεί εναντίον της Τουρκίας, ο Γάλλος αναλυτής βλέπει ότι πράγματι αυτό ισχύει για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και ότι υπάρχει μια πραγματική δυσπιστία για τη Δύση που υπερβαίνει τις πολιτικές διαιρέσεις στην Τουρκία.

Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι η Δύση προσπαθεί να υπονομεύσει τη θέση της Τουρκίας στον κόσμο, αναφέρει ο Γάλλος αναλυτής υποστηρίζοντας ότι το συναίσθημα αυτό έχει τις ρίζες του στην τουρκική ιστορία από την παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 19ο αιώνα, το σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών το 1920.

Ο Erdogan καταγγέλλει τακτικά τις άνισες συνθήκες των οποίων η Τουρκία φέρεται να έχει πέσει θύμα: τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 με την οποία η Τουρκία έπρεπε να παραχωρήσει τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα, τα οποία αμφισβητεί σήμερα με τους επιθετικούς ελιγμούς της γύρω από το νησί του Καστελόριζου, για να διευρύνει τη θαλάσσια επικράτειά της και την αποκλειστική οικονομική της ζώνη.

Σήμερα το ΑΚΡ καταγγέλλει την αντιμουσουλμανική πολιτική στην Ευρώπη, ενώ για τους κεμαλιστές και το HDP, η Δύση είναι υπεύθυνη για την άνοδο των ισλαμιστών στην εξουσία στην Τουρκία, προσθέτει ο Balanche, τονίζοντας ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού πιστεύει ότι η προτεραιότητα της Τουρκίας είναι να στραφεί προς τη Ρωσία και την Κίνα.

ΠΗΓΗ: Le Figaro, (κείμενο Ronan Planchon) – «En Turquie, la défiance à l’égard de l’Occident transcende les clivages politiques»

Η Wall Street Journal αποκαλύπτει τις τακτικές του Ταγίπ Ερντογάν για απόσπαση παραχωρήσεων και εκμετάλλευση κρίσεων