Ο τουρκικός επεκτατισμός, η ρωσική εισβολή, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η “εξευγενισμένη συμπεριφορά” της Ελλάδας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ουκρανία αυξάνει τις δαπάνες για την απόκτηση drones: Αυξήθηκαν τα πλήγματα στο εσωτερικό της Ρωσίας από τις δυνάμεις του Κιέβου

New York Times: Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι * Πώς Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία από «χασομέρηδες» έγιναν ηγέτες της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη

Μείωση του πληθωρισμού στην Ελλάδα στο 3,2% σταθερός στην ευρωζώνη στο 2,4% -Στοιχεία Eurostat

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ταγίπ Ερντογάν εκβιάζει για να αποκομίσει οφέλη. Είναι γνώριμη πια η τακτική του σε Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεχίζει όμως να την εφαρμόζει γιατί ξέρει πολύ καλά ότι κάποια στιγμή οι εκβιασμοί του θα πιάσουν τόπο.

Εκεί που «βούλιαζε» η οικονομία της Τουρκίας και η χώρα του βρέθηκε μπροστά σε αρκετά αδιέξοδα (λόγω του αυταρχικού καθεστώτος της και των επεκτατικών ενεργειών της), βρήκε την ευκαιρία με την Ουκρανία να «παίξει παιχνίδι».

Το Κρεμλίνο τού απένειμε εύσημα επειδή «είναι ένας μεγάλος και ισχυρός πολιτικός ηγέτης», όπως δήλωσε πρόσφατα ο εκπρόσωπος του Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ η Δύση τρέχει ξανά να ικανοποιήσει αιτήματά του ώστε αυτή τη φορά να συναινέσει στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Η όλη συμπεριφορά του είναι στηριγμένη στην πάγια τουρκική πολιτική και εκδηλώνεται όταν βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Επιπλέον, η σημερινή στάση της Άγκυρας είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εύθραυστο μέτωπο της Δύσης κατά της Ρωσίας.

• Επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα και μάλλον θα εξελιχθεί σε μία ακόμα παγιωμένη σύγκρουση, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα «μουρμουρητά» για τον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης, γιατί εκτός από τις βαριές ανθρώπινες απώλειες και στις δυο πλευρές, την τεράστια καταστροφή, υπάρχει και θα υπάρξει μεγαλύτερο κόστος για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.

Το όλο σκηνικό με τις συνέπειες της απρόκλητης ρωσικής εισβολής, τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τις στρατιές των προσφύγων, τα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ που αποστέλλονται στο Κίεβο και τη δημιουργία ενός επικίνδυνου περιβάλλοντος αστάθειας και ανασφάλειας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αργά ή γρήγορα αναμένεται να φέρει στην επιφάνεια διαφορετικούς προσανατολισμούς και συμφέροντα μεταξύ κρατών και συνασπισμών που διαμόρφωσαν το μέτωπο κατά της ιμπεριαλιστικής (και συνάμα ηλίθιας από κάθε άποψης για την ιστορία, τον πολιτισμό και την ασφάλεια της Ρωσίας) εισβολής του Πούτιν.

Ήδη, τα πρώτα σημάδια άρχισαν να διαφαίνονται. Το Παρίσι. το Βερολίνο, η Ρώμη και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εκφράζουν κάποιες διαφορετικές απόψεις σε σχέση με τις χρονικές προοπτικές αυτού του πολέμου, θεωρώντας ότι θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση σε πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον τερματισμό του.

Η Ουάσιγκτον όμως, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, αποφεύγει να δώσει έμφαση σε μια ειρηνευτική διαδικασία επειδή μπορεί στο τέλος να είναι η πιο κερδισμένη ή είναι πιθανό να αντιμετωπίζει με πιο ρεαλιστικό τρόπο την όλη κατάσταση, θεωρώντας ότι ο Πούτιν δεν έχει καμία διάθεση να σεβαστεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και ότι μόνο με στρατιωτικά και οικονομικά μέσα πίεσης θα εξαναγκαστεί να προχωρήσει σε ουσιαστικές συνομιλίες.

Η βοήθεια των ΗΠΑ προς στην Ουκρανία αναμένεται να ξεπεράσει τα 53 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό σχεδόν τριπλάσιο από αυτό που έχουν ήδη δεσμεύσει οι ΗΠΑ σε στρατιωτική, ανθρωπιστική και άλλη βοήθεια.

Ο Ερντογάν επιχειρεί στην παρούσα φάση να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα ανταλλάγματα, κυρίως από την Αμερική, γιατί βλέπει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Η Σουηδία και η Φιλανδία, στην εναγωνιώδη προσπάθειά τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ για να νιώσουν ασφάλεια, είναι πολύ πιθανό να θελήσουν να ικανοποιήσουν πλήρως τις λεγόμενες «τουρκικές ανησυχίες» που αφορούν τους Κούρδους, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ και ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ θα κάνουν το παν για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που θέτει η Άγκυρα.

Για να συναινέσει όμως στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, δεν θα αρκεστεί με ψίχουλα. Μπορεί να μην πάρει ό,τι ζητάει, αλλά και με βάση την ιστορική εμπειρία, θα της προσφέρουν σοβαρά ανταλλάγματα.

Και, απ’ ότι φαίνεται, σ’ αυτό το ανατολίτικο παζάρι του Ερντογάν ίσως να μην χάσουν μόνο οι πάντα κατατρεγμένοι και χωρίς πατρίδα Κούρδοι, αλλά και οι μονίμως δεδομένοι και αδικημένοι Έλληνες.

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να μην κατονομάσει την Τουρκία στις σημαντικές ομιλίες του σε Λευκό Οίκο και Κογκρέσο. Ενώ υπογράμμισε ότι «είμαστε με την Ουκρανία και κατά της εισβολής του Πούτιν», όταν αναφέρθηκε στις παραβιάσεις της εθνικής κυριαρχίας, δεν θέλησε να μιλήσει ούτε για τον Ερντογάν, που απειλεί και εκβιάζει, ούτε και για την Τουρκία, που εισβάλει και κατέχει.

• Ενδεχομένως αυτή η στάση να εκληφθεί ως ένα είδος «εξευγενισμένης πολιτικής συμπεριφοράς». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστήριξε μάλιστα ότι «η Ελλάδα δεν πήγε στις ΗΠΑ σαν το μαθητή που διαμαρτύρεται στον δάσκαλο επειδή τον αδίκησε ο διπλανός του. Σχεδιάζει μόνη της την πολιτική της με βάση τα εθνικά συμφέροντα».

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν επέλεξε να μην κατονομάσει καν την χώρα που παραβιάζει συνεχώς την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας από την Αλεξανδρούπολη έως το Καστελόριζο και που κατέχει παράνομα για 48 σχεδόν χρόνια το 37% των κυπριακών εδαφών και το 52% των κυπριακών ακτών.

Μήπως όμως τελικά αυτή η «εξευγενισμένη συμπεριφορά» και η πολιτική του κατευνασμού συνέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια στην εδραίωση των κατοχικών τετελεσμένων στην Κύπρο και στην περαιτέρω αποθράσυνση της Τουρκίας σε Αιγαίο, Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο;

Και κάτι άλλο:

Όλοι μιλούν για τον αυταρχικό Πούτιν και για την βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και πολύ ορθώς, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ο Ερντογάν (που έχει καταλύσει το κράτος δικαίου και εκβιάζει συνεχώς τους συμμάχους, είτε με την αγορά ρωσικού οπλισμού είτε για την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση είτε τώρα για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ), καθώς και η Τουρκία (που δεν άφησε χώρα της περιοχής για να μην εισβάλλει και να μην διαπράξει εγκλήματα πολέμου) τι είναι;

Κι όταν στην διεθνή σκηνή και ανάμεσα στους συμμάχους παρατηρείται μια τέτοια τερατώδης διάκριση στον τρόπο αντιμετώπισης των αυταρχικών ηγετών και των βάρβαρων εισβολέων, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω που οι ηγέτες του Ελληνισμού δεν έχουν το δικαίωμα να αποφεύγουν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Έχουν ηθική και εθνική υποχρέωση να μιλάνε χωρίς υπεκφυγές για τους εκβιαστές και τους κατακτητές.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Φτάνει πια με τη συγκάλυψη του τουρκικού εγκλήματος και τα ανατολίτικα παζάρια του ισλαμοφασίστα Ερντογάν!