FILE PHOTO: Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για την 24ωρη πανελλαδική απεργία και την Εργατική Πρωτομαγιά, στην πλατεία Συντάγματος, Αθήνα, Πέμπτη 6 Μαΐου 2021. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ
Η εργασία είναι θεμελιώδες αγαθό συνυφασμένο με την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που συμβάλλει στη συνεχή ενίσχυση της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Στα συντάγματα των χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης υπάρχει πρόνοια σύμφωνα με την οποία η εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας για τον πολίτη αποτελεί πρωταρχική δέσμευση του κράτους.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η καλπάζουσα ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση απορρυθμίζει επικίνδυνα την αγορά εργασίας με πρώτα θύματα τα πλατειά στρώματα του πληθυσμού που βιώνουν μισθούς πείνας, την ώρα που οι μεγαλοκαρχαρίες πολλαπλασιάζουν με γεωμετρική πρόοδο τα κέρδη τους.
Αυτή η απορρύθμιση εκτρέφει την παρασιτική υποαπασχόληση εκκολάπτοντας μεθοδευμένα τους νεολαίους των 700 ευρώ οι οποίοι χωρίς την στήριξη των γονέων και των παππούδων, αδυνατούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς. Παράλληλα, η κοινωνική συνοχή υποσκάπτεται και ο εκδηλούμενος “νόμος της εργασιακής ζούγκλας” πριονίζει τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους.
Σε αρκετές χώρες του Ευρωπαικού νότου και των πρώην ανατολικών χωρών, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, η μεσαία τάξη κατακρεουργείται ενώ η ολιγαρχία δρατζιάζει.
Η βαθύτατη οικονομική ύφεση που προκαλεί η πανδημία, η έξαρση του μεταναστευτικού και το συνεχιζόμενο μακελειό στην Ουκρανία πλήττει βαρύτατα το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των νοικοκυριών, που αφήνονται ανυπεράσπιστα να ζούν στην φτώχεια και την ανέχεια.
Στην Κύπρο, το διαπλεκόμενο κομματικό σύστημα αφήνει τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους μικροεπιχειρηματίες να ψωμοζούν με επιδόματα, την ώρα που οι αετονύχηδες του εύκολου πλουτισμού αυξάνονται και πληθύνονται. Από την πλευρά του, το συνδικαλιστικό κίνημα περιορίζεται σε ευχολόγια και κούφια συνθήματα.
Η ανημποριά των εργατικών συνδικάτων να παρέμβουν αποτελεσματικά για να θωρακίσουν τα εργατικά και κοινωνικά συμφέροντα είναι εμφανέστατη.
Η φετινή Πρωτομαγιά, λοιπόν, θα πρέπει να προβληματίσει βαθύτατα τις ηγεσίες των συνδικάτων αλλά και τους ίδιους τους μισθωτούς για τη συνεχιζόμενη κατρακύλα της ποιότητας ζωής και την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους.
Το καμπανάκι χτυπά δυνατά για τις ηγεσίες του κυπριακού συνδικαλιστικού κινήματος οι οποίες σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους, την τακτική αντίδρασης προχωρώντας μπροστά ακηδεμόνευτες, ανεξάρτητες και χωρίς κομματικά ή άλλα ιδιοτελή βαρίδια. Στο δια ταύτα, καλούνται να δικεδικήσουν δυναμικά και χωρίς εκπτώσεις τα εξής:
Από λόγια χόρτασε ο λαός και από εύηχες εξαγγελίες, μπούχτησαν οι εργαζόμενοι. Οι συντεχνίες, αν πράγματι θέλουν να καταξιωθούν ξανά στη συνείδηση των εργαζομένων και γενικότερα της κοινωνίας, οφείλουν να αποδείξουν με πράξεις ότι δεν ανήκουν στο στρατόπεδο του κομματικοπολιτικού κατεστημένου που έσυρε τον τόπο στην άβυσσο και τους μη προνομιούχους στη μιζέρια. Και αυτό θα είναι ό,τι πιό ωφέλιμο για τον τόπο.
Ο χρόνος θα δείξει.
*δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy
ΛΕΥΚΩΣΙΑ 28/4/2022
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE