Η στρατηγική ήττα του ολιγάρχη Βλαδίμηρου από τον κωμικό Βολοντιμίρ: Η εισβολή που αλλάζει τον κόσμο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φεύγουν για να γλυτώσουν τον πόλεμο: Διπλασιάστηκαν οι Ουκρανοί που πέρασαν παράνομα τα σύνορα με τη Σλοβακία για να αποφύγουν την επιστράτευση

Ο Ζελένσκι καρατόμησε τον επικεφαλής της Κρατικής Φρουράς μετά την αποτροπή συνωμοσίας για την δολοφονία του

Τί γίνεται στην στρατιωτική διοίκηση της Ουκρανίας; Ο Ζελένσκι άλλαξε για δεύτερη φορά σε έξι μήνες τον διοικητή των ειδικών επιχειρήσεων

Του Παντελή Ζαγοριανίτη

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν, απόλυτος κυρίαρχος στη Ρωσία επί τουλάχιστον 2 δεκαετίες, στην απόφαση για την εισβολή στην Ουκρανία έκανε μεγάλα λάθη που θα κοστίσουν σίγουρα στη χώρα του, αλλά ενδεχομένως ακόμη περισσότερο στον ίδιο.

Υποτίμησε πρόσωπα και καταστάσεις. Υποτίμησε τον Ουκρανικό λαό, υποτίμησε τους πολίτες όλου του κόσμου και τη δύναμή τους στην ψηφιακή εποχή, υποτίμησε τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποτίμησε τον… sleepy Joe, μα πάνω απ’ όλα υποτίμησε τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, που κοροϊδευτικά τον αποκαλούν κωμικό, λόγω του επαγγέλματός του.

Θεωρούσε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι του έφταναν, στην χειρότερη περίπτωση, 72 ώρες για να τελειώσει με την Ουκρανία.

Πίστευε ότι:

• Πρώτον, ο Ζελένσκι θα το βάλει στα πόδια για να σώσει τη ζωή του ή στη χειρότερη περίπτωση θα τον είχε συλλάβει ή εξολοθρεύσει.
• Δεύτερον, ότι ο λαός της Ουκρανίας δεν θα αντιδρούσε και θα άφηνε τις υπέρτερες ρωσικές δυνάμεις να… παρελάσουν.

Δεν συνέβη τίποτε από αυτά τα δύο. Αντίθετα, συνέβησαν κοσμογονικά γεγονότα που ενδεχομένως αλλάζουν τον ρου της ιστορίας για τις επόμενες πολλές δεκαετίες:

• Οι λαοί σχεδόν σε ολόκληρο το κόσμο κινητοποιήθηκαν για πρώτη φορά τόσο μαζικά και τόσο δυναμικά εναντίον της Ρωσίας. Προφανώς δεν είναι τυχαίο, καθώς επί χρόνια ο Πούτιν ενοχλούσε με τις πράξεις και τις δράσεις του: δολοφονίες αντιπάλων, απαγόρευση διαδηλώσεων, λογοκρισία, εμπλοκή σε πολεμικές συρράξεις, πληροφορίες για ασύλληπτο πλουτισμό κ.λπ.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση για πρώτη φορά αποδεικνύεται μια πραγματική ένωση κρατών με κοινά συμφέροντα. Κι σε αυτό τους… έσυρε η κοινή τους γνώμη και η βεβαιότητα του Πούτιν ότι τον έχουν ανάγκη.
• Ο Πούτιν έβαλε αρχικά βέτο για την Ουκρανία και στη συνέχεια σε Φινλανδία και Νορβηγία. Και το μόνο που καταφέρνει είναι απλώς να αγκαλιαστούν πιο σφιχτά με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
• Οδήγηση στην ανατροπή ακόμη της ουδετερότητας δεκαετιών για κράτη όπως η Ελβετία, η Σουηδία και η Φινλανδία και η Νορβηγία που είτε μετέχουν πλέον στις κυρώσεις είτε μετέχουν στην αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία.
• Πέτυχε να… υποχρεώσει τη Γερμανία να μπει και πάλι στο παιχνίδι των εξοπλισμών και της αναδιοργάνωσης των ενόπλων της δυνάμεων, κάτι που απέφευγε συστηματικά επί δεκαετίες.
• Πέτυχε να καταστήσει τον αθλητισμό και τον πολιτισμό της Ρωσίας απόβλητο από κάθε είδους διοργάνωση και event.
• Μα πάνω από όλα, πέρα και έξω από κάθε πρόβλεψη και του πιο αισιόδοξου φιλο-ουκρανού πέτυχε τις τρομακτικότερες οικονομικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην παγκόσμια ιστορία.

Ο πρόεδρος που λοιδορούσαν  

Σε όλα αυτά, με ένα περίεργο και πρωτόγνωρο τρόπο ο πρόεδρος της Ουκρανίας αποδεικνύεται το κλειδί των εξελίξεων. Ακόμη κι όσοι δεν τον λοιδορούσαν όλα αυτά τα χρόνια, τον αντιμετώπιζαν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό.

Το γεγονός ότι αρνείται να φύγει από τα πόδια του Πούτιν εκτός του ότι τον καθιστά παγκόσμιο λαϊκό ήρωα, ανέτρεψε και όλη τη στρατηγική του Ρώσου προέδρου.

Ακόμη κι αν οι πληρωμένοι παραστρατιωτικοί δολοφόνοι της Ρωσίας [Wagner Group και Τσετσένοι κομάντος] καταφέρουν να τον εξολοθρεύσουν ο κύβος έχει ριφθεί.

Αν τα είχαν καταφέρει στο πρώτο 24ωρο, είτε να τον διώξουν είτε να τον καθαρίσουν, τα πράγματα ενδεχομένως θα ήταν εντελώς διαφορετικά.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι αποδείχθηκε και εξαιρετικά έξυπνος και εξαιρετικά ικανός και εξαιρετικά ταλαντούχος. Χρησιμοποιώντας το έμφυτο ταλέντο του στην επικοινωνία κατάφερε να κρατήσει τους πολίτες της Ουκρανίας ενωμένους και να τους εμψυχώσει να αντισταθούν.

Ταυτόχρονα όμως, με την επιμονή και την υπομονή του σε συνδυασμό με το παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης υποχρέωσε τον Τζο Μπάιντεν και τους ηγέτες της ΕΕ να παρακάμψουν τους όποιους φόβους, δισταγμούς και οικονομικές απώλειες θα έχουν.

Μετά τις αρχικές πρώτες, από ουδέτερες έως χλιαρές, κυρώσεις κατά του εισβολέα Πούτιν, ο ίδιος με μια σειρά πιεστικών τηλεφωνημάτων σε συνδυασμό με την παρουσία του στην πρώτη γραμμή της μάχης, γύρισε τον κόσμο τούμπα.

Αν είχε αποδεχθεί από την αρχή τις προσφορές του Μπόρις Τζόνσον και του Τζο Μπάιντεν να τον φυγαδεύσουν τώρα απλώς θα κάναμε το… μνημόσυνο της Ουκρανίας.

Σήμερα, λοιπόν, ο Πούτιν ακόμη κι αν τον ξεφορτωθεί, ακόμη και αν κερδίσει στρατιωτικά (υπάρχουν ισχυρές αμφιβολίες και για τα δύο πλέον, για διάφορους λόγους) θα έχει επάνω του και ένα τεράστιο πρόβλημα και ένα τεράστιο όνειδος. Εκτός από την ρετσινιά του εισβολέα θα ευθύνεται και για την δολοφονία χιλιάδων αμάχων που σκοτώνονται από τους κάθε είδους βομβαρδισμούς.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι σε λίγο δεν θα μπορεί να ταξιδεύει παρά μόνο με το τρένο και κοντά και ότι κινδυνεύει να βρεθεί καταζητούμενος από το το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου. Η αλήθεια είναι ότι όσο στέκει… όρθιος δεν θα τον ακουμπήσει εύκολα κανείς. Αν όμως κάποια στιγμή… πέσει;

Για να μην μακρηγορούμε: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν τα ζύγισε καλά τα πράγματα. Το σχέδιο, δεν μπαίνουμε στην ουσία να εξετάσουμε ποιο σχέδιο και γιατί, δεν του βγαίνει. Έχασε το μομέντουμ και κινδυνεύει να χάσει τα αβγά, τα καλάθια και τη… βότκα.

Εκεί που έφτασε η κατάσταση σήμερα είτε καταλάβει την Ουκρανία, είτε την ενσωματώσει είτε συνθηκολογήσει με την πραγματικότητα θα έχει χάσει.

Για την παγκόσμια κοινή γνώμη θα είναι πάντα ένας εισβολέας. Αν πεθάνει ο Ζελένσκι θα είναι και ειδεχθείς δολοφόνος.

Η Ουκρανία θα μείνει για πάντα κολλημένη πάνω του σαν ρετσινιά.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ακόμη κι αν κερδίσει στρατιωτικά έχει κινητοποιήσει έναν τεράστιο παγκόσμιο μηχανισμό που ούτε φανταζόμασταν ότι μπορούσε να υπάρξει. Οι συνέπειες θα είναι μεγάλες για τον λαό του. Οι δυτικοί για παραδειγματισμό θα στραγγαλίσουν τη Ρωσία [που ναι μεν είναι πυρηνική δύναμη αλλά αν αφαιρέσεις τα κοιτάσματα η οικονομία της είναι το μισό από το ΑΕΠ της Ιταλίας] και αυτό θα λήξει μόνον όταν ο Πούτιν θα φύγει οριστικά και αμετάκλητα από την ηγεσία της χώρας.

Κι αυτό πιθανότατα δεν θα αργήσει. Γιατί το 2022 δεν είναι ούτε 1940, ούτε 1989, ούτε καν 2014.

Ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα για τον Βλαδίμηρο. Και δεν εννοούμε βιολογικά.

ΥΓ1: Ίσως τελικά να ήταν πιο αποτελεσματικό να διαπραγματευτεί με την Ουκρανία και τη Δύση έχοντας πάνω στο τραπέζι την απειλή. Τώρα κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτε περισσότερο. Τον μέτρησαν και είδαν στην πράξη τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του.

ΥΓ2: Όσον αφορά τις απειλές για τη χρήση πυρηνικού οπλοστασίου αυτό θα μπορούσε να είναι πιθανόν αν το πεδίο της μάχης ήταν κάπου στον Ειρηνικό. Στο κέντρο της Ευρώπης τα πράγματα είναι δύσκολα. Άσε που όταν ρίχνεις σου ρίχνουν κιόλας.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Η πλήρης αποτυχία του «έμπειρου και ικανού» Χρήστου Στυλιανίδη: Εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής