Κόμματα χωρίς ταυτότητα! Χωρίς στέρεες προτάσεις, χωρίς προσανατολισμό, περιπλανώνται και διασύρονται στο ψάξιμο υποψηφίων-σωσιβίων!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ε.Ε. χρειάζεται μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και άμυνας που να καθιστά ορατή και κυρίως σημαντική τη θέση της: Για την ημέρα της Ευρώπης

Υπό έλεγχο τέθηκε η φωτιά που ξέσπασε από το μεσημέρι στην βιομηχανική περιοχή του Αγία Σιλά στη Λεμεσό

Κυπριακό, ΕΕ, Ουκρανία και Μεσανατολικό στο επίκεντρο της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών της Κύπρου και της Σλοβακίας

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ – Νέα Υόρκη

Ένα παιδί του δημοτικού, στα πρώτα χρόνια της σπουδής του, χρεάζεται τον γονιό ή τον κηδεμώνα να τον καθοδηγήσει για να μάθει τον δρόμο από το σπίτι στο σχολείο (όταν η απόσταση το επιτρέπει φυσικά).

Είναι το στάδιο της “εκμάθησης” στο παιδί σε σχέση με τους κινδύνους αλλά και σε σχέση με τον κώδικα κυκλοφορίας κ.λπ.. Όσο παράξενο κι αν ηχεί στα αυτιά μας, η πολιτική έχει άμεση σχέση με το πιο πάνω παράδειγμα. Αποτελεί τον πυλώνα “εκμάθησης” του λαού σε όλα όσα τον αφορούν, είτε αυτό ονομάζεται Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Κυπριακό, κ.ά..

Στην περίπτωση ενός παιδιού, ο γονιός έμαθε όσα έμαθε από τους δικούς του γονείς, από τους δικούς του δασκάλους, από το δικό του περιβάλλον. Στην περίπτωση της πολιτικής, αυτή η γνώση (θα πρέπει να) πηγάζει μέσα από σοβαρή έρευνα, που θα καταδείξει τις “ανάγκες” του κάθε πολίτη ως ατόμου αλλά και ως συνόλου.

Πόσο καλά έχει καταφέρει ο “παιδαγωγός” (κόμμα, κυβέρνηση, πολιτικός) να τοποθετήσει τους “κανόνες οδικής κυκλοφορίας” στο μυαλό του κοινού; ‘Oπως συχνά λέω στους φοιτητές μου, “για να επιτύχουμε, δεν ξεκινάμε να κτίζουμε στρατηγική αν δεν γνωρίζουμε πρώτα σε ποιους θα αποταθούμε (target audience)” και τι “αξία” (value) θα τους προσφέρουμε μέσα από τα ορθά μηνύματα (communication). Είναι αμφίβολο αν πολλές φορές είναι κατανοητά όσα οι πολιτικοί διακηρύσσουν και ποια μηνύματα στέλνουν.

• Αν ανατρέξουμε σε προηγούμενες δεκαετίες (’60, ’70, ’80, ακόμη και ’90), η δυναμική και η δύναμη των κομμάτων, όχι μόνον στην Κύπρο αλλά και ανά το παγκόσμιο, μαζί με τη δύναμη των ΜΜΕ, καθόριζαν ατζέντες και πολιτικές, καθοδηγώντας με ευκολία την κοινή γνώμη.

Εποχές της “μονόδρομης” επικοινωνίας, όπου τα ΜΜΕ και η Διαφήμιση έστελναν όποια μηνύματα ήθελαν χωρίς κανένας πολίτης να μπορεί να έχει λόγο και να αντιδρά, εκτός από τη μέρα που πήγαινε στην κάλπη. Τα μηνύματα πήγαιναν στον ψηφοφόρο χωρίς “θόρυβο” (noise) όπως λέμε στην επικοινωνία/διαφήμιση (π.χ., ενώ βλέπεις μια ταινία στο Netflix, κατεβαίνει και μια διαφήμιση της ΝΙΚΕ ή των McDonald’s, διακόπτοντας τη ροή σου).

Σήμερα, μετά το μπαμ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, λίγο μετά τις αρχές του 2000, η μονόδρομη επικοινωνία τείνει να εξαφανιστεί. Ακόμη υπάρχουν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι που περιμένουν τον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον Στέφανο Στεφάνου, τον Νικόλα Παπαδόπουλο και τον Μαρίνο Σιζόπουλο να τους “καθοδηγήσουν” μέσα από τις τηλεοπτικές τους παρουσίες.

• Όμως, το ποσοστό αυτό είναι πλέον ελάχιστο, ενώ η κούπα με τους αναποφάσιστους, τους μη εγγεγραμμένους, τους απέχοντες αλλά και τους ψηφοφόρους που ρίχνουν “λευκό” έχει ξεχειλίσει!

Σε αυτό ακριβώς το σημείο την “πατάνε”, ειδικά τα παραδοσιακά κόμματα. Για την ώρα (ακόμη), δικαιολογούν (σε όσους μπορούν τουλάχιστον) την αδυναμία τους να συγκρατήσουν τον χείμαρο που κατεβαίνει και στην Κύπρο. Αν στις ΗΠΑ, το 2016, ο χείμαρος Τραμπ (και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) σάρωσε τις όποιες προβλέψεις, μάλλον κάπου κόντεψε και το μπαμ στην Κύπρο.

Ένα μπαμ, το οποίο θα ξεκινά και θα τελειώνει στον ψηφοφόρο/πολίτη, ο οποίος και έχει άποψη, και μιλά, και μπορεί να υψώσει τη φωνή του (από τον καναπέ, έστω)! Μια αμφίδρομη πλέον τάση/επικοινωνία, η οποία, όσο κι αν οι πολιτικοί αρχηγοί διατυμπανίζουν ότι “βλέπουν” και “ακούνε”, εκ των πραγμάτων, μόνο μάτια και αυτιά φαίνεται ότι δεν έχουν.

Κι εδώ να μου επιτραπεί να θέσω κάποια απλά ερωτήματα:

1) Λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές, έχει απομείνει έστω και ένα παραδοσιακό κόμμα που κατάφερε να κρατήσει την ταυτότητα (προκήρυξης) του, κρατώντας παράλληλα και τα ποσοστά του; Οι αριθμοί το λένε καθαρά: ΚΑΝΕΝΑ!

2) Λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές, υπάρχει έστω και ένα παραδοσιακό κόμμα που ενημέρωσε με σοβαρότητα και συνέπεια/συνέχεια το λαό για όσα τον αφορούν, είτε αυτό ονομάζεται Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Κυπριακό, κ.ο.κ.;

3) Λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές, υπάρχει έστω και ένα παραδοσιακό κόμμα που ενημέρωσε με σοβαρότητα και συνέπεια/συνέχεια το λαό για υποψηφίους που θα μπορούσε να επιλέξει και οι οποίοι συμφωνούν με τις αρχές του κόμματος αυτού και έχουν πλάνο και όραμα (όχι booklet και leaflet με θεωρίες), σε θέματα όπως η Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Κυπριακό, κ.ο.κ.; Μα πώς θα μπορούσε να υφίσταται αυτό όταν τα σημεία 1 και 2 εκκρεμούν;

• Με αυτά τα ερωτήματα, και με όσα έχω αναφέρει στην αρχή της παρέμβασης μου, θεωρώ ότι το κύριο πρόβλημα των κομμάτων είναι η αναποφασιστικότητα, ο φόβος και η αναβλητικότητα να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και να επαναπροσδιορίσουν τις ίδιες τις ταυτότητες τους.

Μια έλλειψη ταυτότητας, που αντανακλά και στην ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία και κοινωνία, με αποτέλεσματα, τόσο ο Τούρκος εισβολέας, όσο και ο ξένος παράγοντας να χορεύουν στην πλάτη του νησιού. Λογικό, λυπηρό αλλά αναμενόμενο κάτω από τέτοιες συνθήκες. Κόμματα χωρίς στέρεες προτάσεις, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς καν την δική τους ταυτότητα, περιπλανώνται και διασύρονται στο ψάξιμο υποψηφίων – σωσιβίων μέχρι που θα έρθει η ώρα να σβήσουν ή να δουν μονοψήφια νούμερα!

Ή θα βρεθεί ένας/μια ηγέτης, που θα καταφέρει αυτό που πρέπει να γίνει, με επίκεντρο το λαό! Γιατί ηγέτες υπάρχουν! Απλά, τα κόμματα τους “έπνιξαν” για μικροπολιτκές σκοπιμότητες, που ζημιώνουν το λαό!

*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Εγκλωβισμένοι κομματάρχες! Παρέμειναν κολλημένοι στην πεπαλαιωμένη “μονόδρομη” επικοινωνία, σε μια εποχή που η “αμφίδρομη” επικοινωνία καλπάζει!