Κύπρος, Ιράκ, Ουκρανία: Το πραγματικό κίνητρο των εισβολέων είναι ο επεκτατισμός και ο ηγεμονισμός

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αφίχθη και στη Μεγαλόνησο το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα: Ξεκίνησε η μεταφορά του από τους μοτοσικλετιστές σε όλες τις περιοχές της ελεύθερης Κύπρου

Σήμερα, επιστρέφουμε στις πηγές της πίστης μας και της παράδοσής μας, για να αντλήσουμε δύναμη (για την Κύπρο μας): Το Πασχαλινό μήνυμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας

Το Κρεμλίνο προκαλεί εμμέσως την Δύση: Ισχυρίζεται ότι η Νατοϊκή άσκηση Steadfast Defender είναι ένδειξη ότι η συμμαχία ετοιμάζεται για σύγκρουση με τη Μόσχα

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Με την επικείμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ανθρωπότητα αναμένεται να εισέλθει σε μια νέα περίοδο αστάθειας, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Αν και επιχειρείται να δοθεί η εντύπωση ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο, εντούτοις εκτιμάται ότι πρόκειται για παραπλανητική εικόνα.

Καταρχάς, πέρα από τα όσα θα αφήσει πίσω του ένας πόλεμος, με τις χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες και μία τεράστια καταστροφή, οικονομολόγοι διεθνούς κύρους υποστηρίζουν ότι οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, με την επιβολή «πρωτοφανών κυρώσεων» σε βάρος της Ρωσίας, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις εν μέσω πανδημίας.

Η κρίση ανάμεσα σε Ρωσία – Ουκρανία ξεκίνησε το 2014 με την κατάληψη και τον έλεγχο της χερσονήσου της Κριμαίας. Αυτό που επιχειρεί η Μόσχα να επιβάλει με τη δύναμη των όπλων πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών Αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου. Και μια νέα ρωσική εισβολή θα θέσει πλέον μέγα ζήτημα για την αξιοπιστία και την αναγκαιότητα του ΟΗΕ.

• Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 επικαλέστηκε τη «Συνθήκη Εγγυήσεως», με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959.

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέβαλαν στο Ιράκ το 2003 επικαλέστηκαν τους ισχυρισμούς για κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από το καθεστώς της Βαγδάτης, κάτι που διαψεύστηκε από τα ίδια τα γεγονότα.

Η Ρωσία επικαλείται σήμερα λόγους αυτοάμυνας και ζητά από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεσμευτικές εγγυήσεις για την ασφάλειά της.

Αυτές είναι μόνο τρεις από αρκετές χαρακτηριστικές περιπτώσεις μέσα στην τελευταία 50ετία που μεγάλες δυνάμεις ή κάποια λιγότερο ισχυρά κράτη χρησιμοποίησαν την στρατιωτική τους δύναμη για να κατακτήσουν ξένα εδάφη και θάλασσες. Ερμήνευσαν αυθαίρετα ή μονόπλευρα γεγονότα και συνθήκες, παραβιάζοντας την εδαφική ακεραιότητα κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών.

Η κάθε περίπτωση μπορεί να φαίνεται διαφορετική. Μερικές φορές, ίσως σε ένα βαθμό, κάποια απ’ αυτά τα επιχειρήματα να έχουν βάση. Σύμφωνα όμως με την ιστορική εμπειρία, σχεδόν σε κάθε στρατιωτική εισβολή και κατοχή, το πραγματικό κίνητρο δεν ήταν η αποκατάσταση μιας αδικίας ή η προστασία ενός λαού.

Οι συνθήκες και οι παράγοντες που διαμόρφωσαν το πλαίσιο για την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, της αμερικανικής στο Ιράκ και της ρωσικής στην Ουκρανία μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετικές, αλλά στην ουσία είχαν ένα κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο, όπως θα συμβεί και με μια πιθανή κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν.

Η Τουρκία έψαχνε από τη δεκαετία του 1960 να εισβάλλει στην Κύπρο. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και των εκπροσώπων της στο νησί αποτέλεσε την καλύτερη ευκαιρία. Στόχος της δεν ήταν και δεν είναι η προστασία των Τουρκοκυπρίων, αλλά η υλοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της. Παρόμοιες επιδιώξεις έχει για το Αιγαίο και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία εισέβαλαν στο Ιράκ εκμεταλλευόμενες τον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», παρά το γεγονός ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία σχέση με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001.

• Οι τότε νεοσυντηρητικοί της κυβέρνησης Μπους, που ήταν οι «αρχιτέκτονες» της εισβολής, ενέργησαν όχι προς όφελος της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ιρακινού λαού, αλλά στο πλαίσιο της «απόλυτης αμερικανικής ηγεμονίας» και της προώθησης συγκεκριμένων συμφερόντων (πετρέλαιο).

Η Ρωσία εισβάλλει σε ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, τα οποία κάποτε ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, επειδή εξακολουθεί να θεωρεί ότι της ανήκουν και έχει το δικαίωμα να τα ελέγχει.

Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και γενικότερα η Δύση, αλλά και οι γειτονικές αυτές χώρες της Ρωσίας, αγνόησαν εντελώς ορισμένες πραγματικότητες, καθώς και ιστορικά – συμβολικά δεδομένα, με άμεση συνέπεια να ενισχύσουν περαιτέρω τις επιδιώξεις της Μόσχας, στο πλαίσιο της ρωσικής ηγεμονίας.

Οι ιδεολογίες του σκότους, του ιμπεριαλισμού, του φασισμού και του ρατσισμού δεν έπαψαν και δεν θα σταματήσουν ποτέ να γυροφέρνουν σε εξουσίες μεγάλων και μικρών κρατών.

Πολλές φορές όμως επικίνδυνοι ηγέτες και αυταρχικά καθεστώτα βρίσκουν ανέλπιστα «δώρα» (εγκληματικά λάθη, διευκολυντικές καταστάσεις και ηλίθιες πολιτικές), με αποτέλεσμα να υλοποιούν με περισσότερη ευκολία τα σκοτεινά τους σχέδια, χωρίς να υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή και την παγκόσμια ειρήνη.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Το μήνυμα του Ολυμπισμού και η άτοπη παρουσία της “συμμαχίας του αυταρχισμού” στη “Φωλιά του Πουλιού”