Πρόταση δυσπιστίας: Το προπατορικό αμάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ, η ντροπή του Φουρθιώτη και πέντε πράγματα που δεν ακούσαμε ποτέ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η κυβέρνηση υποβαθμίζει την Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία»: Μετωπική επίθεση Φάμελλου στον πρωθυπουργό με κατηγορίες για Τέμπη, υποκλοπές και Κράτος Δικαίου

«Στις 9 Ιουνίου ανοίγει η πόρτα εξόδου της ΝΔ. Σας αξίζει μήνυμα αποδοκιμασίας»: Σφοδρή επίθεση Ανδρουλάκη στην κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής

Αίτηση αντισυνταγματικότητας στη Βουλή για την κυβερνητική τροπολογία που αφορά στη συνεργασία ιδιωτών γιατρών με νοσοκομεία του ΕΣΥ

ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Υποτίθεται ότι την πρόταση μομφής πυροδότησε το χάος που προκάλεσε μία όντως βαριά κακοκαιρία που ανέδειξε τη μόνιμη γύμνια (και του γαλάζιου) κρατικού μηχανισμού.

Το «κατηγορητήριο» της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεπλήρωνε η ακρίβεια και η διαχείριση της πανδημίας.

Το επιχείρημα για την ακρίβεια είναι αστείο. Όχι επειδή δεν υπάρχει αλλά επειδή η πληθωριστική ανάφλεξη είναι απειλή και υπαρκτή πραγματικότητα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, πραγματικότητα που μόνο οι ευφάνταστοι σύμβουλοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να χρεώσουν στην κυβέρνηση, δεδομένου ότι ο ίδιος είναι μάλλον αδαής στα οικονομικά. Όση δε γνώση απέκτησε, την απέκτησε «στου Κασίδη το κεφάλι» με τους εγκληματικούς χειρισμούς της διακυβέρνησής του που απλά παρέτειναν τη διάρκεια των μνημονίων και επέτειναν την ύφεση.

Όσον δε αφορά στη διαχείριση της πανδημίας, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει δίκιο να φωνάζει για την επιβάρυνση των δεικτών τους τελευταίους μηνών, μόνο που η ίδια βαρύνεται με ένα πολύ χειρότερο άγος. Τη συστηματική υπονόμευση του εμβολιασμού όχι μόνο δια της ανοχής στις κραυγές και τις ψεκασμένες συστάσεις Πολάκη (ινβερμκετίνες κλπ) αλλά και δια του ιδίου του αρχηγού της. Ειλικρινά: Μεγαλύτερη ζημιά από τη δήλωσή του «περί εμβολίων που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί» δεν θα μπορούσε να κάνει ποτέ αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ευρωπαϊκή χώρα. Η δήλωση εκείνη δεν πρόδιδε μόνον παντελή άγνοια και αγνόηση των δημοσιεύσεων της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και πλήρη αδιαφορία και αδυναμία πρωτογενούς πρόσβασης και κατανόησης των δημοσιευμάτων του έγκυρου διεθνούς Τύπου.

Πάμε όμως στην κακοκαιρία Ελπίδα, που ήταν και το -υποτίθεται- καυτό θέμα: Έχει δίκιο να φωνάζει η αντιπολίτευση; Απόλυτο. Ο κρατικός μηχανισμός υπεδέχθη μία βαρύτατη πλην προαναγγελθείσα χιονόπτωση με σχεδόν εγκληματική αφέλεια και αμεριμνησία. Διότι δεν ήταν μόνο η Αττική Οδός. Ήταν και οι κεντρικές οδικές αρτηρίες των Αθηνών που παρέλυσαν εν μέσω παντελούς απουσίας αστυνόμων, δημοτικών υπαλλήλων και περιφερειακών αρχόντων, και παντός άλλου στελέχους ή υποδομής του αβροδιαίαιτου ελληνικού δημοσίου.

Στη Βουλή γίναμε δε μάρτυρες δύο απελπιστικών εικόνων:

Τη μία προσέφερε ο υπουργός κ. Στυλιανίδης με τις βαρύγδουπες ιδιότητες της Κλιματικής Αλλαγής και της Πολιτικής Προστασίας καθώς επιχειρούσε να πείσει για την καταλληλόλητά του επικαλούμενος την γραφειοκρατική (από ό,τι αποδεικνύεται) προϋπηρεσία του στις Βρυξέλλες, και έχοντας μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πρωτύτερα αποδειχθεί εξαιρετικά αδρανής στο να διαχειριστεί την πρώτη σοβαρή κρίση που του έλαχε στη βάρδια του, για να θυμηθούμε και την αλήστου μνήμης Δούρου.

Τη δεύτερη την προσέφερε η όλη ιστορία περί Φουρθιώτη. Με απλά λόγια. Δεν γίνεται να είσαι καθηγητής Πανεπιστημίου και μάλιστα Συνταγματικού Δικαίου και Υπουργός Επικρατείας και να καταφέρνεις να εμπλέκεται το όνομά σου και το τηλέφωνό σου με ένα τηλεοπτικό παραπροϊόν της trash tv, του οποίου και την παρουσία ακόμη θα έπρεπε να αγνοείς. H ευθύνη είναι όλη δική σου.

Καταλήγοντας:

Η πρόταση μομφής για μια χιονόπτωση ήταν πολιτικά τόσο τριτοκοσμική όσο και το χάος που προκάλεσε η ίδια η χιονόπτωση.

Και θα περίμενε κανείς από έστω έναν από τους περίπου 200 ομιλητές που έλαβαν τον λόγο, αντί να… διαγκωνίζονται στο μίζερο τρίγωνο Μάτι, Μάνδρας, Αττικής Οδού να μας πουν έστω μία κουβέντα για μερικά πρακτικά ζητήματα:

1. Θα έχουν αλάτι στην επόμενη χιονόπτωση οι Δήμοι; Και τι κάνουν γι’ αυτό;
2. Θα μπορεί αυτό να φτάσει στην Αθήνα (Υπήρξε Δήμος των Νοτίων Προαστείων που αγόρασε αλάτι από το Μεσολόγγι αλλά η… αλατοκαραβιά δεν μπορούσε να προσεγγίσει τα σημεία)
3. Θα έχει κάθε δήμος έστω ένα μάχιμο εκχιονιστικό στην επόμενη κρίση; Ένα ακόμη παράδειγμα: Την ημέρα που η Μεσογείων ήταν παγοδρόμιο, μέσα στην ΕΡΤ υπήρχε εκχιονιστικό μηχάνημα που άνοιγε κανονικά δρόμο στο πάρκινγκ (και καλά έκανε εφόσον το πληρώνουμε).
4. Τι θα κάνουμε ώστε σε στιγμές «κρίσης» τα τηλέφωνα των Δήμων και του ΔΕΔΔΗΕ να απαντάνε και τα συνεργεία τους να μην εξαφανίζονται;
5. Θα γίνει ίσως υποχρεωτική η προμήθεια αλυσίδων και η εξοικείωση να τις «φοράς», για να περάσεις το ΚΤΕΟ;

Τι είχε να μας πει για πέντε απλά θέματα ο βαρύγδουπος υπουργός και οι βουλευτές της συμπολίτευσης που αναμασούσαν επί τρεις  μέρες το non paper της κεντρικής γραμμής, κάποιοι δύσμοιροι ακόμη και με τις ίδιες διατυπώσεις;

Ένα κατακλείδι: Για τον ΣΥΡΙΖΑ, το Μάτι αποτελεί το βαρύτατο προπατορικό αμάρτημα. Όχι μόνο σαν καταστροφή. Αυτό, έχουμε βάσιμες πλέον ενδείξεις, να πιστεύουμε ότι θα συνέβαινε με κάθε απόχρωσης κρατικό μηχανισμό. Παραμένει όμως βαριά σκιά κι αμάρτημα για τις επικοινωνιακές αθλιότητες στη διαχείρισή του.

Και ήταν αυτές οι αθλιότητες που στην τριήμερη  συζήτηση στη Βουλή διέσωσαν την τιμή της κυβέρνησης.

Το «για πόσο ακόμη», παραμένει ζητούμενο.

Η φρουρά της Βουλής χώρισε Γεωργιάδη και Πολάκη: Καβγάς μέσα στο εντευκτήριο