16 χρόνια χωρίς τον Τζορτζ Μπεστ: Ο μάγος του ποδοσφαίρου που αδίκησε τον εαυτό του [videos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ξεχασμένα έθιμα: Στην Ελλάδα, από την Πασχαλιά του ’28, τσούγκριζαν πασχαλινά αυγά στη σέντρα `

Θα λυθεί η «κατάρα»; Η κορυφαία πρόκληση και η ιστορική ευκαιρία της Ρεάλ Μαδρίτης για το νταμπλ-νταμπλ σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ

75 χρόνια από την τραγωδία στον λόφο Superga Basilica: Όταν ξεκληρίστηκε η Grande Torino, το ποδοσφαιρικό καμάρι της Ιταλίας [videos]

Ο Τζορτζ Μπεστ (George Best, 22 Μαΐου 1946 – 25 Νοεμβρίου 2005) ήταν Βορειοϊρλανδός ποδοσφαιριστής.

Αγωνιζόταν ως πλάγιος μέσος και επιθετικός μέσος, έγινε παγκόσμια γνωστός για την καριέρα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Ψηφίστηκε 16ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS. Τα σοβαρά προβλήματα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε σε όλη την ενήλικη ζωή του τελικά τον οδήγησαν στον θάνατο.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1946 στο Μπέλφαστ στη Βόρεια Ιρλανδία. Στην ηλικία των 15 ξεκίνησε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που τον έφερε ένας κυνηγός ταλέντων της λέσχης, ο οποίος τον είδε να παίζει για μια ομάδα ερασιτεχνικού της πόλης του. Είδωλό του ήταν ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο.

Το 1963, σε ηλικία 17 ετών και 4 μηνών, έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας. Ήταν λεπτός και ελαφρύς, αλλά είχε μεγάλη ταχύτητα, άριστο έλεγχο της μπάλας και δυνατότητα να αγωνίζεται σε περισσότερες από μία θέσεις με εξαιρετική ποιότητα. Ο σύλλογος εξακολουθούσε να ζει σε θλίψη από το αεροπορικό δυστύχημα του 1958.

Ορισμένα μέλη της εξαιρετικής νεανικής ομάδας που γοήτευσε το αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του 1950, τα «μωρά» του προπονητή Ματ Μπάσμπι, προσπαθούσαν να επαναφέρουν το σύλλογο με πρώτο από όλους τον Μπάσμπι που ήταν από τους επιζήσαντες.

Ο δρόμος προς τη δόξα

Στην πρώτη του αγωνιστική περίοδο, ο Μπεστ συμμετείχε στον τίτλο του Κυπέλλου Αγγλίας. Δεν θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να εκτοξευτεί το ταλέντο του: σχημάτισε ένα θρυλικό τρίο με τον Άγγλο Μπόμπι Τσάρλτον (άλλο επιζώντα) και το Σκωτσέζο Ντένις Λόου. Πρωταθλητής Αγγλίας το 1965, ο έκτος τίτλος στην ιστορία του συλλόγου στο πρωτάθλημα.

Εκεί άρχισε η πιο παραγωγική του πορεία έως το 1972 καθώς συνέχισε να σκοράρει και να θέτει στόχους για την ομάδα. Τα γκολ του Μπεστ έχουν μείνει στη μνήμη όσων τα είδαν για την ομορφιά τους και τον τολμηρό τρόπο που έπρεπε να περάσει έναν αντίπαλο (ή όσους χρειαζόταν από αυτούς) πριν σκοράρει, αλλά η ντρίμπλα του ήταν που πραγματικά ενθουσίαζε τον κόσμο.

Συμμετέχοντας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1966, η Γιουνάιτεντ πέρασε στους προημιτελικούς με την ισχυρή Μπενφίκα, ένα σωματείο που η ομάδα βάσης ήταν η δύο φορές πρωταθλήτρια της διοργάνωσης το 1961 και το 1962.

Μετά από μια νίκη 3–2 στο Ολντ Τράφορντ, στη ρεβάνς ο Μπεστ σε δώδεκα λεπτά είχε ήδη σκοράρει δύο φορές. Οι κόκκινοι διάβολοι έφτασαν στο 5–1 (μαζί με το τρίτο του γκολ). Την επόμενη μέρα, τα πρωτοσέλιδα στις αγγλικές εφημερίδες έγραφαν με τον τίτλο από την αγγλική νεολαία εκείνης της εποχής: The Fifth Beatle (το πέμπτο σκαθάρι).Το όνειρο για το ευρωπαϊκό τρόπαιο όμως αυτή τη χρονιά θα τελείωνε στα ημιτελικά.

Η ζωή του Μπεστ εκτός γηπέδου, ήταν από την τότε περίοδο άστατη, συχνά με όμορφες γυναίκες και με αυτοκίνητα τελευταίου τύπου, και προκάλεσε υστερία στους εφήβους μαζί με τα μακριά μαλλιά του και σαν παρουσία καρδιοκατακτητή. Μια τέτοια μποέμικη συμπεριφορά τον οδήγησε στον αλκοολισμό, συχνά καθυστερούσε ή δεν παρακολούθησε προπονήσεις, πρακτική που οδήγησε σε πολυάριθμα πρόστιμα και ποινές από τη διοίκηση του συλλόγου.

Παρόλα αυτά, η εξαιρετική του ικανότητα να παραβιάζει τις άμυνες και τα μεγάλα χαρίσματά του εξαντλούσαν τη φαντασία του ευρωπαϊκού τύπου, που σε κάθε νέα ευκαιρία έψαχνε ένα νέο επίθετο για να τον χαρακτηρίσει. Αφού επέστρεψε από μία από τις 28 ημέρες της τιμωρίας του, σημείωσε τα έξι γκολ της νίκης 8–2 επί της Νορθάμπντον.

Το 1967 ήρθε ένας νέος αγγλικός τίτλος. Ο τρίτος έφτασε το 1968: ο Μπεστ τερμάτισε το πρωτάθλημα ως πρώτος σκόρερ με 28 γκολ,αλλά ο τίτλος πήγε στην αντίπαλο Μάντσεστερ Σίτι με δύο βαθμούς διαφορά. Σε μια νέα ευκαιρία στην Ευρώπη, η Γιουνάιτεντ αντιμετώπισε ξανά τη Μπενφίκα, αυτή τη φορά στον τελικό, που έγινε στο Γουέμπλεϊ. Ο Μπεστ σκόραρε το τρίτο γκολ στην νίκη με 4–1 ντριμπλάροντας ολόκληρη την άμυνα, καθιστώντας την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την πρώτη Αγγλική ομάδα που κατάφερε να κερδίσει το σημαντικότερο τρόπαιο της ευρωπαϊκής ηπείρου.Κέρδισε επίσης το βραβείο ποδοσφαιριστή της χρονιάς FWA.

Στο τέλος αυτής της σεζόν, έλαβε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας ως ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς.Μέχρι σήμερα, είναι ο μόνος Ιρλανδός που έχει απονεμηθεί το βραβείο. Στο σωματείο σκοράρε 179 τέρματα σε 470 επίσημα παιχνίδια και ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε έξι διαδοχικές περιόδους.

Η φθίνουσα πορεία

Ακολουθήσε η περίοδος της φθοράς: συχνά στις κοινωνικές στήλες, και η Γιουνάιτεντ πέρασε πέντε χρόνια χωρίς τίτλο στο αγγλικό πρωτάθλημα, μέχρι που κατάφερε προσωρινά να βρεθεί στην κορυφή την περίοδο 1971–72. Η ζωή του Μπεστ συζητούνταν όλο και περισσότερο με κάθε λεπτομέρεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που τον αντιμετώπιζαν ως διασημότητα, σαν μουσικός ή πολιτικός. «Είμαι ο τύπος που πήρε το ποδόσφαιρο από τις εσωτερικές σελίδες στο εξώφυλλο των εφημερίδων», δήλωσε σύμφωνα με πληροφορίες. Περισσότερα από 40.000 γράμματα κατέφθαναν κάθε μήνα στο σπίτι του από θαυμαστές. Οι φανέλες του γινόταν ανάρπαστες και μια κερδοφόρα επιχείρηση είχε στηθεί γύρω από το όνομα του.

Γκράφιτι του «5ου σκαθαριού»

Το 1972, δήλωσε ότι αποσύρεται από το ποδόσφαιρο, αλλά επέστρεψε στην επόμενη προετοιμασία, μέχρι που έφυγε από το σύλλογο το 1973 στη μέση μιας χρονιάς που θα οδηγήσει στον υποβιβασμό.

Έπαιξε για λίγο χρόνο στην ασήμαντη Ντάνστεϊμπλ Τάουν ΦΚ (Dunstable Town FC). Την επόμενη χρονιά, πήγε στην πολύ μεγαλύτερη Στόουκπορτ Κάουντι.

Τότε, βίωσε τις απειλές από τρομοκράτες του ΙΡΑ με την ιδιότητα του προτεστάντη. Η αδερφή του πυροβολήθηκε ακόμη και στο πόδι σε μια επίθεση. Είναι ενδιαφέρον ότι από την Στόουκπορτ θα πάει σε μια καθολική ομάδα, την Κορκ Σέλτικ, από την ίδια τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Θα παίξει και σε άλλο σύλλογο των Καθολικών αργότερα, τη Χιμπέρνιαν, της Σκωτίας. Ο Μπεστ επανεμφανίστηκε στην αγγλική ελίτ όταν πέρασε μια εποχή στη Φούλαμ ΦΚ, όπου έπαιξε μαζί με τον Μπόμπι Μουρ. Αλλά αποφάσισε να φύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθώντας να κρύψει τη φθορά του. Η Φούλαμ κάλεσε την FIFA να τον τιμωρήσει, κατηγορώντας τον ότι είχε μεταγραφεί παράνομα στις ΗΠΑ.

Αν και στη Βόρεια Αμερική ήρθε να παίξει δίπλα στους Γκερντ Μίλερ και Τεόφιλο Κουμπίγιας στην Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς, έπαιξε ακόμα και για την ομάδα της Φορντ Πρίζον, όπου φυλακίστηκε για οκτώ εβδομάδες για οδήγηση ενώ ήταν μεθυσμένος και χτύπησε αστυνομικό.

Το 1979, δημοσίευσε την ανάκαμψη του ως αθλητή και ως άνθρωπου, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε οποιαδήποτε ομάδα έδειχνε ενδιαφέρον. Πήγε στη Σάουθεντ Γιουνάιτεντ, της τρίτης αγγλικής κατηγορίας, αλλά δεν τον απελευθέρωσε η Φούλαμ, η οποία ήταν ακόμα ιδιοκτήτης του δελτίου του Μπεστ. Στη συνέχεια, κατάφερε να πάει στη Χιμπέριαν αλλά τα προβλήματα με τον αλκοολισμό συνεχίστηκαν και θα τον αναγκάσουν να εκδιωχθεί από την ομάδα το 1980.

Το 1982, ενώ έπαιζε στη Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια ο σύλλογος ανέστειλε το συμβόλαιο και εισήλθε σε πρόγραμμα αποκατάστασης από το αλκοόλ.

Επιχειρηματικές δραστηριότητες που ανέπτυξε (μπουτίκ μόδας, κομμωτήρια, ταξιδιωτικό γραφείο και νυχτερινά κέντρα) απέτυχαν. Στα μέσα του 1983, ήδη πατέρας ενός παιδιού άρχισαν και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα από την πολυδάπανη ζωή του: το δικαστήριο του Λονδίνου ανακοίνωσε το οικονομικό εμπάργκο του παίκτη, λόγω χρεών σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ και μεμονωμένους πιστωτές.

Στα 38 του, το 1984, αποχώρησε οριστικά, δεν ήταν πλέον παρά η σκιά του ελπιδοφόρου αστέρα της δεκαετίας του 1960.

Διεθνής καριέρα

Ο Μπεστ χρίστηκε διεθνής το 1964 και αγωνίστηκε συνολικά 37 φορές με την ομάδα της Βόρειας Ιρλανδίας σημειώνοντας 9 γκολ. Δεν αγωνίστηκε ποτέ σε μεγάλη διοργάνωση (Παγκόσμιο Κύπελλο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα), αφού η δυναμικότητα της ομάδας ήταν περιορισμένη.

Μετά το ποδόσφαιρο

Ο Μπεστ συνέχισε την άστατη ζωή και μετά το τέλος της καριέρας του και τελικά λόγω κίρρωσης του ήπατος υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση το 2002. Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία προς το θάνατο που ήρθε το 2005. Το τελευταίο του μήνυμα ήταν: «Μη πεθαίνετε σαν κι εμένα. Η κατάστασή μου είναι μια προειδοποίηση σε όλους σας».

Τίτλοι και διακρίσεις

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

• Πρωτάθλημα Αγγλίας (2) : 1964–65 , 1966–67
• Charity Shield (2) : 1965 , 1967
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης : 1968

Ατομικές διακρίσεις

• Πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος Αγγλίας : 1967–68
• FWA παίκτης της χρονιάς : 1967–68
• Χρυσή Μπάλα (Ballon d’Or) : 1968
• τρίτη θέση 1971
• Κορυφαίος παίκτης της Βόρειας Ιρλανδίας στα 50 χρόνια της ΟΥΕΦΑ : 2003
• FIFA 100
• Golden Foot : 2005
• PFA Merit Award : 2006
• PFA Ομάδα του Αγγλικού πρωτάθληματος (1907 to 2007)
• FWA Tribute Award: 2000
• IFFHS : 16ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.
• FIFA διαδικτυακή ψηφοφορία για τον κορυφαίο του 20ού αιώνα : #20
• FIFA περιοδικό ψηφοφορία για τον κορυφαίο του 20ού αιώνα : #5
• World Soccer περιοδικό : Οι καλύτεροι παίκτες του 20ού αιώνα : #8

Με πληροφορίες από el.wikipedia.org

Ντιέγκο Μαραντόνα: Ένας χρόνος χωρίς τον «θεό» του ποδοσφαίρου