Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, με τις συζύγους τους, Μαρέβα και Μπριζίτ, εγκαινίασαν από κοινού την έκθεση Paris – Athènes, Naissance de la Grèce moderne 1675 ‐ 1919 (Παρίσι – Αθήνα, η Γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας 1675 – 1919), στο Λούβρο, τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Πολύ φοβάμαι ότι αν οι Αμερικανοί δεν ένοιωθαν τύψεις που πήραν τη…μπουκιά μέσα από το στόμα του Μακρόν στο Νότιο Ειρηνικό, θα συζητούσαμε, για κανά δυό χρόνια ακόμη, ποιες φρεγάτες θα αγοράσουμε.
Ο «sleepy Nick» του ελληνικού Πενταγώνου θα συνέχιζε να διαβουλεύεται με τον υπασπιστή του, οι φράξιες του Μαξίμου θα συνέχιζαν την μάχη χαρακωμάτων με το μυαλό στα «ωφελήματα», ο Πάιατ θα συνέχιζε τις βόλτες στα υπουργεία και ο Μητσοτάκης θα περίμενε να πάρει άδεια από τον νέο Γερμανό Καγκελάριο για να αποφασίσει.
Φάνηκε το πράγμα όλους τους προηγούμενους μήνες. Μια παρατεταμένη και δυσεξήγητη δυστοκία γύρω από μια απόφαση επιβεβλημένη και επείγουσα που έπρεπε να έχει παρθεί χθες.
Τα 3-4 δις που θα χάσουν άλλωστε, δεν είναι τίποτα μπροστά στα δεκάδες δις που έχασαν οι Γάλλοι με την ακύρωση της συμφωνίας για την πώληση ενός ολόκληρου στόλου υποβρυχίων στην Αυστραλία.
Επειτα λοιπόν από την ανεπανάληπτη ψυχρολουσία με το αγγλοσαξονικό colpo grosso της στρατηγικής σύμπραξης «AUCUS» ο Μακρόν κάτι έπρεπε να πάρει. Και κάπως έτσι κρίθηκε η τύχη της παραγγελίας για τις νέες ελληνικές φρεγάτες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που απόφαση «ανεξάρτητης» μεταπολεμικής κυβέρνησης ετεροπροσδιορίζεται από την βούληση του ξένου παράγοντα.
Ευτυχώς ο καλός Θεός της Ελλάδας, φρόντισε αυτή τη φορά η «καραμπόλα» να μας οδηγήσει στην σωστή επιλογή. Γιατί πέραν του ότι οι Belharra αποτελούν την καλύτερη λύση από πλευράς τεχνικών προδιαγραφών για τις επιχειρησιακές ανάγκες στο Αιγαίο, το συμβόλαιο αγοράς τους αποτελεί ένα ακόμη σοβαρό βήμα στρατηγικής σύγκλισης της Αθήνας με το Παρίσι.
Σε ευρωπαικό επίπεδο, οι Γάλλοι είναι χωρίς αμφιβολία οι καλύτεροι δυνατοί σύμμαχοι. Ουδέποτε βρεθήκαμε απέναντι στην νεότερη ιστορία μας και ο γαλλικός λαός αγαπά την Ελλάδα και τους Ελληνες. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους που «λατρεύουν την Ελλάδα», κατά προτίμηση, χωρίς τους… «τεμπέληδες» κατοίκους της.
Η Γαλλία των τελευταίων ετών δεν αποτελεί ασφαλώς την ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Την υποσκέλισαν με ύπουλο τρόπο οι Γερμανοί που άλωσαν το ευρωπαικό οικοδόμημα εκ των έσω, αφήνοντας τους εκάστοτε Γάλλους προέδρους να νομίζουν ότι…τους ελέγχουν.
Η Γαλλία λοιπόν δεν αποτελεί στρατιωτική ή οικονομική υπερδύναμη, αλλά έναν άκρως υπολογίσιμο στρατηγικό εταίρο με επιχειρησιακές δυνατότητες που θα προβλημάτιζαν κάθε επίδοξο αντίπαλο.
Αυτό ασφαλώς δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα σταθούν στο πλευρό μας, ιδιαίτερα αν στα αμυντικά συμβόλαια που συνάπτουμε δεν φροντίζουμε να επιβάλουμε σχετικούς όρους. Σε κάθε περίπτωση όμως η Ελλάδα δεν έχει άλλες επιλογές.
Μπορεί ο Μητσοτάκης κατάβαθα να επιθυμεί την ζεστή (για τον ίδιο…) αγκαλιά των Γερμανών, αλλά ξέρει καλά ότι δεν μπορεί να καταστήσει την προσωπική του επιθυμία επίσημη πολιτική της χώρας. Οι Γαλλικές φρεγάτες ήταν μονόδρομος, μόνο που αν δεν έδιναν το πράσινο φως οι Αμερικανοί, ακόμη θα ψάχναμε προμηθευτή…
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE