ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Μετά τον μαύρο Ιούλη του 1974, η προδομένη από άφρονες χουντικούς Κυπριακή Δημοκρατία δέχτηκε το νέο σαρωτικό τούρκικο κτύπημα τις μέρες της μεγάλης γιορτής του Δεκαπενταύγουστου.
Η κατοχή, διαίρεση, προσφυγοποίηση, ο εποικισμός και η αδικία έκτοτε αποτελούν μια διαρκή αδικία. Η Τουρκία προχωρά (τουρκανταρσία 1963, εισβολή, προέκταση κατοχής, ανακήρυξη ψευδοκράτους και τώρα η αξίωση για δύο κράτη) κατά τους σχεδιασμούς της, κατά τους οποίους το επόμενο υπό εξέλιξη βήμα είναι η διεκδίκηση διπλής και ξεχωριστής κυριαρχίας.
Ο εχθρός, χωρίς καμία διάθεση να επιτρέψει λύση βιώσιμη και λειτουργική, συνεχίζει να διατηρεί με τη λόγχη των όπλων του διαιρεμένο ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. και στερεί στους πολίτες του την πλήρη απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πλήρους καθ’ άπασαν τη νήσο εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου.
Αυτό αποτελεί διαχρονική συλλογική αποτυχία των πολιτικών ηγεσιών, που δεν κατάφεραν να μονοιάσουν, ακόμη και τώρα που ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. καταδικάζουν την Τουρκία για ό,τι αφορά τα «δύο κράτη» και την προέλασή της στην Αμμόχωστο. Όσες διαφωνίες και εάν υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων, πρέπει να υπάρξει ένας κοινός παρονομαστής για συλλογική αντίδραση κατά των σχεδιασμών και των προθέσεων της Τουρκίας.
Πρέπει άμεσα να συμφωνηθεί σε κομματικό επίπεδο, ως είναι άλλωστε και η απαίτηση του κυρίαρχου λαού, ότι όλοι θα πρέπει να συντελέσουν, συλλογικά και ξεχωριστά, στο να αναδείξουμε το σύνολο των ευθυνών της Τουρκίας -πολιτικές και νομικές- έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση έναντι της ίδιας της Ε.Ε. ως δικαίωμα για διεκδίκηση μιας λύσης σύμφωνης προς το κοινοτικό κεκτημένο. Λύση τέτοιων νομικών προδιαγραφών, που να διασφαλίζει, όπως και για κάθε άλλον πολίτη της Ε.Ε., όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία πρέπει να αντιληφθεί ότι οφείλει να καθορίσει ως κοινή στρατηγική την ανάδειξη διεθνώς και αξιοποίηση πολιτικά αυτής της οικουμενικής υπόδειξης πως δεν χωρεί τέτοια στάσης περιφρόνησης από πλευράς Τουρκίας προς το διεθνές δίκαιο.
Ας αντιληφθούν επιτέλους οι πολιτικοί ηγέτες ότι ο λαός αντιστέκεται, δεν κάμπτεται από τις τόσες καταστροφές και διεκδικεί. Δεν υποχωρεί και απαιτεί κοινή δράση, ώστε η Τουρκία να υποταχθεί στις υποχρεώσεις της κατά το διεθνές δίκαιο.
*Δικηγόρος