Με εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά κάθε χρόνο αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Εφιαλτικοί και ολέθριοι σταθμοί με παρατεταμένες συνέπειες πόνου και αγωνίας είναι για την Κύπρο η 15η και η 20η Ιουλίου.
Δύο αποφράδες ημέρες, δύο μακάβριες ημερομηνίες, που χαράκωσαν το ιστορικό πρόσωπο του νησιού μας και σημάδεψαν με τον πλέον σκληρό και αδυσώπητο τρόπο την πορεία του στο μέλλον. Η αρχή της κυπριακής τραγωδίας ξεκίνησε με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Την σκυτάλη του πραξικοπήματος της Ελληνικής Χούντας με τους ντόπιους «ενωτικούς», πήρε η Τουρκία για να τελειώσει το ανόσιο νατοϊκό σχέδιο του Κίσσιγκερ. Οι σχεδιαστές και οι εκτελεστές του πραξικοπήματος, παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στους Τούρκους. Την παρέδωσαν όχι λόγω αφροσύνης, όπως προσπαθούν κάποιοι να δώσουν ελαφρυντικά στους προδότες, αλλά λόγω του προαποφασισμένου σχεδίου.
Το έγκλημα που διέπραξαν εναντίον της Κύπρου δεν έχει ελαφρυντικό. Είναι έγκλημα βαρύ, όπως βαρύ είναι και το τίμημα που έχει να υποστεί ο Ελληνισμός της Κύπρου. Όμως, ποτέ δεν θα αποδεχτούμε τον αφελληνισμό του νησιού μας, ποτέ δεν θα συνθηκολογήσουμε με τη βία και την αρπαγή, ποτέ δεν θα υποκύψουμε στις παράλογες απαιτήσεις των Τούρκων.
Βέβαια, γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση και τα ισοζύγια, διότι είμαστε ρεαλιστές. Και ακριβώς επειδή είμαστε ρεαλιστές, αναγνωρίζουμε ότι αν θέλουμε να επανενώσουμε την πατρίδα μας και να άρουμε τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής, η λύση θα είναι πικρή και οδυνηρή. Όχι όμως λύση που θα ισοδυναμεί με κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα αποκλείει την επιστροφή των προσφύγων.
Το τελευταίο διάστημα οι απειλές κατά της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας, έχουν πάρει τη μορφή υστερίας.
Αλλά η πολεμική υπεροπλία και ισχύς δεν δημιουργεί «δίκαιο». Τουλάχιστον «δίκαιο» που μπορεί να υπερισχύσει στους κανόνες και αρχές του διεθνούς δικαίου, της θέλησης των λαών και αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων.
Η αδικία μπορεί πολλές φορές να επικρατήσει, αλλά πάντα εφήμερη και πεπερασμένη είναι η επικράτηση της. Στο τέλος το δίκαιο επιβάλλεται και κυριαρχεί. Αρκεί να παραμείνουμε ακλόνητα πιστοί στις αρχές μας, στους σκοπούς και στους στόχους μας. Και να αγωνιστούμε για την επίτευξη τους.
Αν οι λεγόμενες πραγματικότητες και τα τετελεσμένα των τυράννων γίνονταν δεκτά και επικρατούσαν μέσα στους αιώνες, δεν θα υπήρχε ιστορία και θα βρισκόμασταν πίσω στη λίθινη εποχή. Δεν επιβιώσαμε 3000 χρόνια σε αυτά τα χώματα, μακριά από το φυσικό μας προστάτη, στο σταυροδρόμι διάβασης ληστών, εμπόρων, κατακτητών και αρπάγων, επειδή είχαμε την τύχη με το μέρος μας.
Τιμούμε σήμερα τους ηρωικούς νεκρούς τους πραξικοπήματος και της εισβολής, αυτούς που χάρισαν την όμορφη νιότη τους στην δημοκρατία και την ελευθερία, το αγωνιστικό τους πνεύμα ας διαποτίζει την ψυχή μας και ας ενισχύει την αντίσταση μας στα άνομα σχέδια των εχθρών της Κύπρου. Και η μνήμη τους ας είναι μόνιμος οδηγός της εθνικής πορείας μας.
Δεν ξεχνούμε, όσο υπάρχει κατοχή είμαστε όλοι Κερυνιώτες, Βαρωσιώτες, Μορφίτες.
*Μέλος Γραμματείας Εκτελεστικού ΔΗΚΟ.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
46 χρόνια μετά: Η διαφυγή του Μακαρίου από το Προεδρικό Μέγαρο την 15ην Ιουλίου του 1974