Κοσμος
#Tags:
Ηνωμένες ΠολιτείεςΚίναΑΕΠΠως αποδομείται η ικανότητα του Πεκίνου να κυριαρχήσει στον κόσμο: Η κινεζική ηγεμονία δεν είναι κάτι που θα συμβεί αύριο…
Ο πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping, χαιρετά ασθενείς στην Χουάν μέσω τηλεδιάσκεψης, στην πόλη Γουάν. EPA, XINHUA, JU PENG MANDATORY CREDIT
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Άρθρο γνώμης των Laurent Gayard, ερευνητή και διδάσκοντα στο CERU και Waldemar Brun-Theremin γενικό διευθυντή και ιδρυτή του Turgot Asset Management, με το οποίο αποδομούν την ηγεμονική ικανότητα της Κίνας, δημοσιεύει η εφημερίδα Le Figaro.
Με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις του στρατηγού Qiao Liang στους δημοσιογράφους Wei Dongsheng και Zhuang Lei, στο τεύχος Μαΐου 2020 του περιοδικού “Bauhinia” (Ziijing), μια επίσημη κινεζική έκδοση, που δημοσιεύθηκε στο Χονγκ –Κονγκ, σημειώνεται ότι είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του “La Guerre Hors–Limits”, το 1999, το οποίο είχε προκαλέσει αναταραχή και την ανακήρυξη από τον τότε Πρόεδρο Jiang Zemin της νέας φάσης της αναπτυξιακής στρατηγικής της Κίνας, με το σύνθημα «βγείτε έξω από την Κίνα», η χώρα εισέρχεται σε μία νέα φάση αυτής της πολιτικής και η ανάλυση του Qiao Liang à Zijing ρίχνει νέο φως στις κινεζικές φιλοδοξίες.
Ο Qiao Liang πιστεύει, πρώτον, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια παρακμάζουσα κατασκευαστική δύναμη, γεγονός, που κατά την άποψη των δ/φων, όντως το επιβεβαίωσε με «σκληρό τρόπο» η πανδημία, δείχνοντας, για παράδειγμα, ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες καταθέσουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας για κατασκευή αναπνευστήρων, δεν είναι πλέον σε θέση να τους παράγουν, με τον Qiao Liang να δηλώνει, ότι «από τα 1.400 μέρη του ανεμιστήρα, περισσότερα από 1.100 πρέπει να παραχθούν στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της τελικής συναρμολόγησης.»
Για τον πρώην κινέζο στρατηγό, η αμερικανική κυβέρνηση δεν αγνοεί το πρόβλημα και το πρόγραμμα που εφάρμοσε ο Donald Trump, από τότε που ήρθε στην εξουσία το 2016, δείχνει σαφώς, την επιθυμία να ευνοήσει την επανεκβιοημηχάνηση της χώρας, σε βάρος αυτού που καλεί ο Qiao Liang «εικονική οικονομία».
Ωστόσο, για τον Qiao Liang, η «επαναβιομηχάνιση» ή «μετεγκατάσταση» δραστηριοτήτων, που ανέφεραν οι ηγέτες των δυτικών χωρών, κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού, είναι ένα δόλωμα, υπενθυμίζοντας, ότι το κόστος εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 7 φορές υψηλότερο από ό, τι στην Κίνα.
Για τον Qiao Liang, «η ανάκαμψη της μεταποιητικής βιομηχανίας θα βλάψει σοβαρά τα συμφέροντα των αμερικανικών ομίλων χρηματοοικονομικών κεφαλαίων». Υπογραμμίζει την «αναγέννηση» της Κίνας, η οποία κατάφερε «να μάθει από άλλους» και να γίνει ηγετική χώρα στην τομέα των προηγμένων τεχνολογιών, φροντίζοντας να διατηρήσει τη μεταποιητική της βιομηχανία, ωστόσο, όπως τονίζουν οι συγγραφείς του άρθρου, προς το παρόν, οι δείκτες της δυτικής «παρακμής» και της κινεζικής «αναγέννησης» παραμένουν αντιφατικοί.
Επισημαίνουν το «άσχημο μάτι», με το οποίο οι άμεσοι γείτονες της Κίνας εξακολουθούν να βλέπουν την επιθυμία της για εδαφική επέκταση, υπενθυμίζοντας τα μέτρα για περιορισμό της κινεζικής επιρροής στις εσωτερικές της υποθέσεις, που εφάρμοσε η Αυστραλία, την Άνοιξη του 2018, αλλά και τις εδαφικές διαφορές στη Θάλασσα της Κίνας, που πυροδότησε το Πεκίνο με όλους τους γείτονές του, οι οποίοι κατά συνέπεια ξεκίνησαν έναν περιφερειακό αγώνα όπλων, επίσης πολύ δαπανηρό για την Κίνα.
Όσο για τους Αμερικανούς, η κρίση του κορωνοϊού δίνει νέο πρόσχημα στην κυβέρνηση Trump να ενισχύσει τους περιορισμούς στις εξαγωγές προς την Κίνα, ενώ τα αμερικανικά ομοσπονδιακά κράτη ξεκινούν κλιμάκωση αγωγών, εναντίον της Κίνας, το ίδιο και η Νιγηρία, δικαστές της οποίας απαιτούν αποζημίωση 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την Κίνα, για ζημιές και απώλειες από την κρίση του κορωνοϊού.
Επίσης, στην πολιτική γοητείας με τους Ευρωπαίους φαίνεται να έχει επέλθει ρήξη, ακόμη και αν η Ιταλία, η οποία αισθάνθηκε εγκαταλειμμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τη διάρκεια της επιδημίας, εκτίμησε περισσότερο τη βοήθεια των Κινέζων και Ρώσων, που έκαναν επίδειξη μιας νέας μορφής «υγειονομικής ήρεμης δύναμης».
Στο εσωτερικό μέτωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη μία μερική ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας, μετά από ένα ΑΕΠ που σημείωσε μείωση κατά 6,8% το πρώτο τρίμηνο, ωστόσο, το νόμισμα είναι ακόμα συνδεδεμένο με το αμερικανικό δολάριο, προς όφελος της μηχανής εξαγωγών και εις βάρος του κινέζου καταναλωτή.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, το κλείσιμο του παραγωγικού συστήματος έχει ως αποτέλεσμα 200 εκ. άνεργους Κινέζους, με αποτέλεσμα, το Πεκίνο να πρέπει να παρακολουθεί πολύ στενά τους κινδύνους των κοινωνικών εντάσεων, ειδικά τώρα, που η συνεχιζόμενη κρίση του κορωνοϊού και η αναγκαστική παύση του διεθνούς εμπορίου στεγνώνουν τις εισροές ξένου νομίσματος. Η εγχώρια οικονομία χρήζει επομένως προνομιακής πολιτικής, πιθανώς εις βάρος εξωτερικών φιλοδοξιών, οι οποίες ωστόσο είναι τεράστιες, σημειώνουν οι δημοσιογράφοι, υπογραμμίζοντας, ότι το κόστος του έργου «Belt and Road» έχει φτάσει σχεδόν το 1 τρις δολάρια και θα μπορούσε να φτάσει τα 1,5 τρις έως το 2027, με τον οικονομολόγο Wade Shepard, να επισημαίνει, ότι το εν λόγω έργο δεν τέθηκε επ’ ουδενί υπό αμφισβήτηση από την πανδημία, καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο της κινεζικής στρατηγικής.
Κατά την άποψή τους:
Η κρίση του κορωνοϊού φαίνεται να επιταχύνει την έναρξη ενός νέου εμπορικού πολέμου, με τις ΗΠΑ να έχουν εισέλθει στο Ψυχρό Πόλεμο, τον οποίον δεν πρόκειται να βγάλουν από το μυαλό τους, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές τον επόμενο Νοέμβριο.
Ορισμένες αλυσίδες παραγωγής επαναπατρίζονται, και ό, τι και να λέει ο στρατηγός Qiao Liang, το φαινόμενο της μετεγκατάστασης σε χώρες με χαμηλότερο κόστος, συνήθως ασιατικές, είχε ήδη ξεκινήσει, καθώς οι κινεζικοί μισθοί αυξήθηκαν.
Η Κίνα κινδυνεύει κυρίως, μακροπρόθεσμα, να στεγνώσει από άμεσες ξένες επενδύσεις, ακόμα κι αν εξακολουθεί να επωφελείται από έναν θησαυρό, που συσσωρεύτηκε κατά την διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών έντονου εμπορίου. Όμως, οι ξένοι επενδυτές αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 3% της κινεζικής αγοράς κρατικών ομολόγων.
Συγκριτικά, το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας διατηρείται περίπου 10% από αλλοδαπούς, έναντι 40% στις ΗΠΑ ή περισσότερο από 60% για τη Γερμανία. Ως εκ τούτου, η Κίνα έχει μεγάλο μέρος του χρέους της, το οποίο μπορεί να φαίνεται πλεονέκτημα, εάν το συγκρίνουμε με την κατάσταση των δυτικών χρεών.
Όπως υπογραμμίζεται, το Πεκίνο έχει απεγνωσμένα ανάγκη ξένων επενδύσεων και το άνοιγμα της εγχώριας αγοράς ομολόγων σε ξένους επενδυτές είναι ζωτικής σημασίας, για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την κινεζική ανάπτυξη και να ξεπεράσει τους όλο και πιο ισχυρούς εσωτερικούς κοινωνικούς περιορισμούς και να αντιμετωπίσει ένα ολοένα και πιο εχθρικό γεωπολιτικό περιβάλλον, και επίσης, ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπο με την παγίδα της «εικονικής οικονομίας» και τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης σε βάρος της βιομηχανίας, με το αυξανόμενο κόστος εργασίας.
Ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας για την κινεζική ανάπτυξη παραμένει επίσης το πρόβλημα της γήρανσης του κινεζικού πληθυσμού, ο οποίος έχει ήδη 200 εκατομμύρια άνω των 65 ετών και αναμφίβολα θα διπλασιαστεί το 2050 και τέλος, η Κίνα εξελίσσεται σε ένα πολύ πιο απειλητικό γεωπολιτικό περιβάλλον, από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών ή ακόμη και της Ευρώπης, και οι στρατιωτικές δαπάνες βαρύνουν ανάλογα το κινεζικό ΑΕΠ.
Η ανάλυση του Qiao Liang δείχνει επιπλέον ότι ο ίδιος γνωρίζει τις απειλές που επιβαρύνουν αυτό, που αποκαλεί επιχείρηση «αναζωογόνησης» του κινεζικού έθνους. Με ιδιαίτερα ενδεικτικό τρόπο, εκτιμά, επίσης, ότι η επανένωση της Ταϊβάν στην ηπειρωτική Κίνα δεν είναι στην ημερήσια διάταξη, δηλώνοντας:
«Είναι αναμφίβολα καλό για τους Κινέζους να επιτύχουν το μεγάλο ζήτημα της επανένωσης, αλλά είναι πάντα λάθος, αν το σωστό γίνεται σε λάθος στιγμή. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη γενιά μας να διαπράξει την αμαρτία να σταματήσει την διαδικασία αναγέννησης του κινεζικού έθνους.» Κατά την άποψη των συγγραφέων του άρθρου, «η διακριτική χώρα του Deng Xiaoping ίσως χρειαστεί να φρενάρει λίγο, περιμένοντας την ώρα της».
ΠΗΓΗ: Pourquoi l’hégémonie chinoise n’est pas pour demain
Χονγκ Κονγκ: Η καραντίνα φεύγει… οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές επανέρχονται