Το πέρασμα Ερντογάν από την Ουάσιγκτον: Πως αντιμετωπίζεται η τουρκική προπαγάνδα
Ακτιβιστές του HALC στη διαδήλωση εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν έξω από τον Λευκό Οίκο. Φωτογραφία Via Hellenic Leaders
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όπως έχουμε τονίσει αρεκτές φορές από αυτή την ιστοσελίδα (Hellas Journal), το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την επιρροή οργανώσεων για την υιοθέτηση των συμφερόντων τους από το αμερικανικό κράτος.
Εν συντομία, τα ελληνικά συμφέροντα αναπόφευκτα θα περάσουν από τη μελέτη του γραφειοκρατικού μοντέλου.
Για να τύχουν καλής αντιμετώπισης, χρειάζεται μια ”συναστρία” μεταξύ (χοντρικά) State Department, Πενταγώνου αλλά και Λευκού Οίκου. Βέβαια, υπάρχει και το Κογκρέσο και η Γερουσία. Το πρώτο όργανο διαμορφώνει πολιτική όμως είναι πιο αδύναμο στα εξωτερικά θέματα από ό,τι η Γερουσία. Παρόλα αυτά, αυτό που χρειάζεται είναι η συνέχεια της υπάρχουσας στρατηγικής από την ελληνοαμερικανική πλευρά και ο εμπλουτισμός της με λίγα ακόμη στοιχεία τα οποία ευτυχώς έγιναν φανερά, λόγω της επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ.
- Ο Ελληνισμός έχει κάνει σπουδαία βήματα -προς το σωστό δρόμο- την τελευταία δεκαετία στο ισχυρότερο κέντρο αποφάσεων του κόσμου, την Ουάσινγκτον. Η Ελλάδα όπου σταθεί και όπου βρεθεί έχει μαζί τα λαμπρά της και τα σκοτεινά της. Τα σκοτεινά μας σχετίζονται με την έλλειψη υπομονής και επιμονής, που συνιστούν τη μαγιά της στρατηγικής σκέψης.
Η επίσκεψη Ερντογάν και οι διθύραμβοι ενός προέδρου που κανείς -μετά από τρία χρόνια- δεν έχει αντιληφθεί ότι έγινε πρόεδρος, οφείλει να επανεξεταστεί σε λογικά και πολιτικά πλαίσια και να μην διολισθήσει σε συναισθηματική προσλαμβάνουσα. Οργανισμοί όπως το HALC έχουν αντιληφθεί ότι η ορθή επικοινωνία, οι επαγγελματικές δημόσιες σχέσεις και τα ορθά ανοίγματα πορτών, οδηγούν σε επιτυχίες. Αν θες να φτάσεις γρήγορα, πας μόνος σου. Αν θες να πας μακριά, πας με παρέα. Το HALC στηρίζει δράσεις του εβραϊκού AJC και του αρμενικού ANCA.
- Η δύναμη των οργανισμών από ένα σημείο και μετά, ζυγίζεται με το βάρος των συμμάχων που διαθέτει. Για πρώτη φορά είδαμε ψηφίσματα υπέρ του Ελληνισμού και ταυτόχρονα κατά της Τουρκίας. Κάθετί, οφείλει να εξετάζεται συγκριτικά με το παρελθόν του. Σίγουρα η συναστρία δεν πέτυχε -λόγω Λευκού Οίκου- ωστόσο πάντα το πρώτο σωστό πείραμα, είναι αποτυχημένο και η αποτυχία είναι προϋπόθεση για κάθε επερχόμενη επιτυχία.
Που οφείλουμε να στοχεύσουμε πλέον; Τι πρέπει να συμπληρωθεί στην ορθή οδό ώστε να έχουμε αποτελέσματα;
Η επιτυχία του τουρκικού lobby εξαργυρώθηκε οριακά με την επίσκεψη του Ερντογάν.
- Η βλάβη των τουρκικών θέσεων σήμερα, είναι ανήκεστος. Ωστόσο η δουλειά που έγινε από την Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια, βγήκε. Χρειάζεται να κάνουμε ορισμένες παραδοχές που είναι το ίδιο κυνικές με την πολιτική. Η Ελλάδα και η Κύπρος χρειάζεται να δώσουν κίνητρα σε εξέχουσες προσωπικότητες των ΗΠΑ ώστε να έχουν συμφέροντα. Οι λήπτες αποφάσεων όσο ψηλότερα βρίσκονται στην κλίμακα ιεραρχίας, τόσο πιο πολύ κοιτούν τα προσωπικά τους συμφέροντα καθώς η διαφύλαξη αυτών, θα εγγυηθεί τη διατήρησή τους σε υψηλές θέσεις ή την αναρρίχησή τους σε υψηλότερες.
Όταν ολόκληρος Bolton απομακρύνεται από τον Αμερικανό πρόεδρο, τότε σίγουρα κάποιος πολύ ισχυρός δεσμός υπάρχει. Μιλάμε για άνθρωπο ”γκουρού” της αμερικανικής ασφάλειας και άμυνας, άνθρωπο που υπήρξε αρχιτέκτονας της -μεταψυχροπολεμικής- αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η διατήρηση των κεκτημένων από την πλευρά του Ελληνισμού, είναι αναγκαία καθώς υπάρχουν τέτοια. Η εξειδίκευση των στόχων είναι αυτή που δημιουργεί το όραμα και τον ξεκάθαρο στόχο. Ένας μεγάλος άνθρωπος της διοίκησης, ο Porter είπε πως η αποτυχία συνήθως είναι συνέπεια της έλλειψης κεντρικού στόχου, ενός κεντρικού ”γιατί;” για όσα κάνουμε.
- Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να εξειδικεύσουν τα ”κυρίως πιάτα” του menu τους, αναφορικά με τα αιτήματά τους στις ΗΠΑ. Μια παραδοχή η οποία διαβάζεται ως αιρετική, είναι ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται ήπια ισχύ. Στηριχθήκαμε για πολύ καιρό στην ήπια ισχύ και τα αποτελέσματα, ήταν πενιχρά. Μας αγαπούν οι Αμερικανοί. Πραγματικά μας αγαπούν και μας θαυμάζουν για το μεγαλείο πολιτισμού που παραδώσαμε στην ανθρωπότητα.
- Απλώς η ήπια ισχύς μολονότι έλκει την αγάπη, δεν κατακτά ωστόσο, τον σεβασμό. Το θέμα των Μαρμάρων, δεν είναι θέμα ήπιας ισχύος καθώς συνιστά κλοπή μέρους της κληρονομιάς μας και όσων δημιουργήθηκαν στο έδαφός μας. Οι δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ που έχουν ελληνικά ονόματα, η αρχιτεκτονική δημοσίων κτιρίων, οι χιλιάδες διατριβές πάνω σε ελληνικά γράμματα, καθιστούν την Ελλάδα όμοια με διάσημο αναψυκτικό. Δε χρειάζεται και πολύ διαφήμιση ακόμη.
Αντίθετα, υπάρχουν πράγματα που οφείλουν να βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντα των οργανώσεων που προωθούν ελληνοαμερικανικά συμφέροντα και τα οποία χρειάζεται να ακολουθούν τέσσερις άξονες.
Πρώτον, την ενέργεια και την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Η ενέργεια έχει αποδειχθεί κατάρα για πολλούς λαούς και άρα χρειάζεται τεράστια προσοχή.
Δεύτερον, την προώθηση ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων μέσα από εξέχουσες προσωπικότητες. Απτά και μετρήσιμα συμφέροντα.
Τρίτον, την συνεργασία πάνω σε υψηλή τεχνολογία η οποία να μπορεί να διαχέεται από τον εμπορικό τομέα στον αντίστοιχο αμυντικό και αντιστρόφως.
Τέταρτον, την αναβάθμιση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ στο κομμάτι της άμυνας.
Εδώ, δε χρειάζεται να πούμε πως άμυνα, δεν είναι μόνο οι αγορές οπλικών συστημάτων.
Ο Ελληνισμός οφείλει να ανοίξει συζητήσεις για πιθανά ανοίγματα εργοστασίων στη χώρα μας. Όπως αναφέραμε, ο σκοπός μας οφείλει να είναι ο σεβασμός των ΗΠΑ προς τον Ελληνισμό και όχι η συμπάθεια ή η ”αγάπη”, συναισθήματα που λίγο επηρεάζουν από τον ποταμό Potomac και μετά. Όσο αιρετικά και αν ακούγονται κάποια πράγματα, να θυμόμαστε πως κάθε αλήθεια στην αρχή ξεκίνησε ως ”αίρεση”.
- Η απομάκρυνσή μας από τον συναισθηματισμό και από κάθε προσλαμβάνουσα αυτού, είναι αναγκαία προκειμένου να συνεχιστεί ο ορθός δρόμος στον οποίον πορεύονται από άποψη εξωτερικής εξισορρόπησης (δημιουργία συμμαχιών) ο Ελληνισμός. Οι παραπάνω τέσσερις άξονες θα διαφυλάξουν τα απόλυτα πλεονεκτήματα του Ελληνισμού στις σχέσεις του με την Ουάσινγκτον και όχι τα συγκριτικά.
- Με άλλα λόγια, να μην διεκδικούμε πράγματα σε σχέση με τα όσα θα πάρει η Τουρκία.
Αναπόφευκτα, σε βάθος χρόνου, το κυνήγι του απόλυτου πλεονεκτήματος, θα φέρει και καλύτερους συσχετισμούς στο συγκριτικό πλεονέκτημα των πραγμάτων που θα παίρνουμε από τις ΗΠΑ, σε σχέση με την Τουρκία, τηρουμένων των αναλογιών.
(*) Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Και όμως… Είναι “ευτυχές” για τον Ελληνισμό το γεγονός της επίσκεψης του Ερντογάν στις ΗΠΑ