File Photo: Πλατφόρμα στην ανατολική Μεσόγειο. Φωτογραφία ΚΥΠΕ
Η υπογραφείσα συμφωνία εκμετάλλευσης του οικοπέδου 12 σε συνεργασία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ αποτελεί την πιο θετική εξέλιξη του στρατηγικού προγράμματος αξιοποίησης υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας που άρχισε από το 2003 με την υπογραφή της πρώτης συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Πολυδιάστατο το όφελος για τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτή η συμφωνία θα υλοποιηθεί).
Η ουσιαστική σημασία της συμφωνίας αυτής δεν είναι κυρίως το οικονομικό όφελος, το οποίο βέβαια δεν υποτιμάται, αλλά η γεωστρατηγική διάσταση της. Με την συμφωνία αυτή κατοχυρώνονται στην πράξη τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι την μέση γραμμή με τα απέναντι παράκτια γειτονικά κράτη. Με βάση το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα αμφισβήτησης τους από την Τουρκία ή και από οποιονδήποτε άλλο. Είμαστε στο 90% της διαδρομής μέχρι τον στόχο και μόνο με αυτοχειρία δεν θα φτάσουμε στην εξόρυξη και εξαγωγή του φυσικού αερίου.
Γνώριζε και γνωρίζει ότι εάν φτάσουμε στην εξόρυξη έστω και σε ένα οικόπεδο τότε χάνει το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο και γι΄ αυτό προσπάθησε με κάθε τρόπο να μπει στο παιχνίδι διαμοιρασμού. Όταν δεν κατάφερε να μας σταματήσει με τους εκφοβισμούς και απειλές, άλλαξε πορεία και διέθεσε εκατοντάδες εκατομμύρια για να αγοράσει πλατφόρμες και να μας εξαναγκάσει να σταματήσουμε εφαρμόζοντας την αρχή του ισοδύναμου τετελεσμένου. Πέραν αυτού εξαπέλυσε μια εκστρατεία σε 4 άξονες διασυνδέοντας τα ζητήματα ΑΟΖ – Κυπριακό – Μεταναστευτικό – Συριακό ώστε να αποδυναμώσει τις αντιδράσεις της Ε.Ε και της διεθνούς κοινότητας στις παράνομες ενέργειες τους.
Της μένουν άλλες 2 επιλογές οι οποίες δεν μας φοβίζουν γιατί γνωρίζει η Τουρκία οτι θα είναι επιλογές χωρίς αποτέλεσμα.
Η μια επιλογή της είναι η εξόρυξη σε περίπτωση που βρει ικανοποιητικές ποσότητες, ως ισοδύναμο τετελεσμένο στο πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά επειδή ήδη οι πράξεις της στην ΑΟΖ έχουν διεθνώς χαρακτηριστεί παράνομες δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει την εξόρυξη μόνη της με δικά της μέσα. Ακόμα και εάν αποκτήσει τις απαιτούμενες δυνατότητες, θα χρειαστεί τουλάχιστον 15 έτη για την εξόρυξη χωρίς να μπορέσει να νομιμοποιήσει τις πράξεις της.
Η δεύτερη επιλογή της είναι να προβεί σε δυναμική ενέργεια εναντίον των πλατφόρμων και πλοίων των εταιρειών που δραστηριοποιούνται επωφελεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η επιλογή θεωρώ ότι είναι πολύ απομακρυσμένη έως αδύνατη γιατί αυτό θα είναι κτύπημα όχι εναντίον της Κύπρου αλλά εναντίον των χωρών προέλευσης των εταιρειών εκμετάλλευσης και η Τουρκία γνωρίζει ότι τέτοια επιλογή θα ήταν καταστροφική για την ίδια. Για αυτό λοιπόν πρέπει να αντέξουμε την πίεση και να επισπεύσουμε την υπογραφή συμφωνιών εξόρυξης και στα άλλα οικόπεδα με βάση πρωτίστως το γεωστρατηγικό όφελος.
Μπορεί, στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού και των εθνικών συμφερόντων, σε κάποια φάση να ξαναχάσουμε το πλεονέκτημα, να το ξανακερδίσουμε και «πάει λέγοντας…». Το χρέος της ηγεσίας μας είναι η εξασφάλιση της εθνικής αξιοπρέπειας και της ευημερίας της επόμενης γενιάς και όχι η στιγμιαία ικανοποίηση της κοινής γνώμης μέσω εικόνων στα ΜΜΕ.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι η μοίρα μας και η επιβίωση μας εξαρτάται από την ευφυϊα , την διορατικότητα και την οξυδέρκεια της εκάστοτε ηγεσίας μας, να αντιλαμβάνεται και να ενεργεί – έξω από τα συνήθη και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας – για την διαμόρφωση θετικής κατάστασης γύρω από τα εθνικά μας συμφέροντα ΠΡΙΝ από την Τουρκία που δυστυχώς μας αποδεικνύει κάθε μέρα ότι αυτό που επιδιώκει είναι να μας αφανίσει από την πατρώα γη.
(*) Υποναύαρχος (ε.α).
Υπάρχει κανείς να σταματήσει τον Ερντογάν; Εξελίσσεται στο νέο Χίτλερ της Μεσογείο