File Photo: Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Φωτογραφία: Τουρκική Προεδρία
Στην Κύπρο το 1974 ήταν «Ειρηνευτική Επιχείρηση», στη Συρία η εισβολή είναι… Πηγή Ειρήνης. Ο Ερντογάν τις προάλλες, μιλώντας στην 7η Σύνοδο Κορυφής του Τουρκικού Συμβουλίου στο Αζερμπαϊτζάν, έδωσε το στίγμα των προθέσεων του. Η τοποθέτηση του αυτή είναι η πεμπτουσία της επεκτατικής πολιτικής της κατοχικής Τουρκίας:
Τι προκύπτει από την τοποθέτηση αυτή;
Απομυθοποιούνται τα αφηγήματα που αναπτύσσουν στην Άγκυρα, κάθε φορά που η κατοχική δύναμη προελαύνει. Στην Κύπρο επικαλέστηκαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μετά το πραξικόπημα και την προστασία των Τουρκοκυπρίων. Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι δεν κινδύνευσαν ποτέ. Ούτε τότε πριν την εισβολή, ούτε όταν είχαν αρθεί μερικώς οι περιορισμοί ένθεν κακείθεν της διαχωριστικής γραμμής τον Απρίλιο του 2013.
Και στη Συρία. Όταν δηλώνει πως έχει εισβάλει για να δημιουργήσει ζώνη ασφαλείας, να πολεμήσει δήθεν τους «τρομοκράτες» και να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες, που πραγματικά «κολλά», η δήλωση πως η τουρκική σημαία δεν θα κατέβει ποτέ; «Όπου υψώσαμε τη σημαία μας μια φορά, μετά δεν ξανα-κατέβηκε», επανέλαβε πολλές φορές στην ομιλία του θέλοντας προφανώς να εδραιωθεί η εντύπωση πλέον, ανεξάρτητα της ρητορικής που αναπτύσσει, πως ουσιαστικά έχει μετακινήσει τα σύνορα της Τουρκίας εισβάλλοντας στη Συρία και πως δεν θα φύγει ποτέ. Εκτός, βέβαια, κι εάν αναγκαστεί να πράξει τούτο.
Η Τουρκία, με διαχρονική επεκτατική πολιτική, προωθεί σχεδιασμούς και συμφέροντα δια της ισχύς. Η τακτική αυτή διαμορφώνει συνθήκες αποσταθεροποίησης και συντηρεί το κλίμα του εκφοβισμού. Ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει τα όρια. Όχι τώρα, αλλά διαχρονικά. Αυτή τη φορά, όμως, είναι ασυγκράτητος και επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα ανοίγοντας πολλά μέτωπα.
Η κατοχική Τουρκία δεν καταλαβαίνει από διπλωματικές συνεννοήσεις. Δεν έχει διάθεση για συμβιβασμό, για διάλογο. Χρησιμοποιεί τον διάλογο για άλλοθι και μόνο. Για να αλλάξει πολιτική θα πρέπει να έχει κόστος. Για να έχει κόστος πρέπει να αισθανθεί κυρώσεις και μόνο με ισχυρά, σκληρά μέτρα θα αλλάξει συμπεριφορά. Υπάρχουν ισχυροί στη γη, να ενεργήσουν προς αυτή την κατεύθυνση; Αυτό είναι το ερώτημα.
Ευτυχώς υπάρχει και η Γαλλία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να φύγει η κατοχική δύναμη