Ο υπουργός Παιδείας της Κύπρου Χαμπιαούρης με την μαθήτρια, τον πατερας της, τον Διευθυντή του σχολείου Λοΐζο Σέπο, τον Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης, Κυπριανό Λούη και τον Πρόεδρο των Οργανωμένων Γονέων Κυριάκο Νικηφόρου, Φωτογραφία via Καθημερινή Κύπρου
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη
Ο Διευθυντής ζήτησε από το παιδί να βγάλει τη μαντίλα. Το Υπουργείο έδωσε στο παιδί την επιλογή της αλλαγής σχολείου. Οι (για δυο χρόνια) συμμαθητές της αντέδρασαν και είναι έτοιμοι να κινητοποιηθούν. Και οι συμπατριώτες μας άρχισαν να πετάνε πέτρες ο ενας στον άλλο, όπως γίνεται πάντα!
Και τα παιδιά μας;
Προσπάθησα πολλές φορές να “επικοινωνήσω”, να στείλω μηνύματα αγωνίας, τόσο προσωπικά όσο και δημόσια προς το Υπουργείο Παιδείας. Μέσα από μελέτες έβλεπα και βλέπω ότι τα παιδιά μας και η Παιδεία μας αιμορραγεί και χρήζει άμεσων κινήσεων:
Πανεπιστήμιο Harvard, Μάης 2019, Παρουσίαση Μελέτης με δείγμα μαθητών Λυκείων της Κύπρου. Αποτελέσματα:
Η ποιότητα των μαθημάτων και η μεθοδολογία των εκπαιδευτικών οδηγούν τα παιδιά μας σε “χαρούμενα” μονοπάτια και τα βοηθούν να γίνουν πιο υπεύθυνοι πολίτες. Στοιχεία όπως η σχολική στολή, επίσης συμβάλλουν στο αίσθημα ισότητας. Αντίθετα, η καταπίεση μέσα στο σχολείο δρα αρνητικά στην ανάπτυξη υγιούς διαπαιδαγώγησης. (Να σημειωθεί ότι όλα αυτά έχουν αποσταλεί στο Υπουργείο Παιδείας).
Επίσης, σε παράλληλη μελέτη, διαφαίνεται η σημασία των εκπαιδευτικών και της Πολιτείας όσον αφορά στις ικανότητες τους να σπρώξουν τα παιδιά μας σε υγιή μονοπάτια (Youth Voice Journal, Αντωνιάδης, Μάρτιος 2019).
Σκεφτείτε αν το παιδί σας που σπουδάζει στην Αγγλία, ή στην Αμερική, ή όπου αλλού, αποβληθεί από το Πανεπιστήμιο επειδή έβαλε το σταυρό του. Σκεφτείτε αν του ζητήσουν να φύγει από την τάξη και να αλλάξει Σχολή επειδή φοράει κομποσχοίνι με σταυρό. Πώς θα ένιωθες ως γονιός; Πώς θα ένιωθε το παιδί σου;
Πέραν των πιο πάνω πορισμάτων, πριν τρεις μήνες είχα προχωρήσει δημόσια σε περαιτέρω εισηγήσεις. Όλες, με γνώμονα το κοινό καλό και την βελτίωση της τοπικής κοινωνίας στην Κύπρο. Με βάση τα πιο πάνω πορίσματα, και λαμβάνοντας υπόψιν το έντονο και αυξανόμενο κύμα έξαρσης του σχολικού εκφοβισμού και του ρατσισμού στην Κύπρο, παρέθεσα την πιο κάτω (επιπλέον) πρόταση προς τις αρμόδιες αρχές της χώρας μας, με στόχο να οδηγήσουμε σταδιακά τα παιδιά μας, με επιτυχία, σε πιο υγιή μονοπάτια, για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.
Ειδικό μάθημα “συνεργασίας” κάθε πρώτη ώρα, καθημερινά. Το μάθημα θα πρέπει να σχεδιαστεί στη βάση των πιο κάτω:
α. Ισότητα
β. Ομαδικότητα-Συνεργασία
γ. Αλληλοσεβασμός
δ. Σεβασμός και περηφάνια για το έθνος.
ε. Σεβασμός των άλλων εθνών
ζ. Ενθάρρυνση ανάπτυξης πρωτοβουλιών
κ.ο.κ.
Κάθε 1η σχολική μέρα του μήνα, σε κάθε τάξη, να ορίζεται ομάδα ΕΠΣΕ (Επιτροπή Προστασίας Σχολικού Εκφοβισμού). Ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών κάθε τάξης, ο υπεύθυνος του μαθήματος θα μεριμνά, έτσι ώστε όλα τα παιδιά να έχουν ισομερώς συμμετάσχει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Η κάθε ομάδα θα καλείται να συμμετάσχει σε:
α. Ιδέες δραστηριοτήτων εκτός τάξης με στόχο τον Άνθρωπο και την κοινωνία
β. Υλοποίηση ιδέας και λήψη εμπειριών κάθε τέλος της θητείας της (τέλος μήνα), π.χ. επίσκεψη (όλης της τάξης) σε ορφανοτροφείο, γηροκομείο, νοσοκομείο, κέντρα σύναξης μεταναστών συνανθρώπων μας, φυλακές, κ.λ.π.
Κάθε τέλος του σχολικού χρόνου οι μαθητές κάθε τάξης θα ψηφίζουν την καλύτερη και πιο δραστήρια ομάδα (ποια ομάδα τους άρεσε πιο πολύ). Τα μέλη της βραβευθείσας ομάδας θα λαμβάνουν έναν επιπλέον βαθμό ψηλότερα στον γενικό τους βαθμό.
Αυτά μπορούν να δοκιμαστούν ως πιλοτικό πρόγραμμα σε μια τάξη κάθε χρονιάς (1η Γυμνασίου-3η Λυκείου). Κατόπιν, και αφού καταγραφούν και διορθωθούν οι διαδικασίες, να υιοθετηθεί ως μόνιμο μάθημα.
Η Πολιτεία οφείλει να επιλέξει την ποιότητα μάθησης (όχι την ποσότητα). Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν (και θα αναγκαστούν) να προσαρμοστούν και εκπαιδευτούν – αυτο-εκπαιδευτούν, σε μεθόδους ενθάρρυνσης των μαθητών (και όχι απλά σε διδασκαλία μαθημάτων). Παράλληλα, τέτοιο εγχειρήματα μπορούν να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά όλου του εκπαιδευτικού συστήματος της Κύπρου.
Και πάνω από όλα, να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι. Τα παιδιά μας φαίνεται ότι τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς, χωρίς εμάς!
Υ.Γ. 1: Τα πιο πάνω δημοσιεύτηκαν επανειλημμένα. Μετά το περιστατικό με το διευθυντή, διερωτώμαι αν οι καθηγητές πρέπει να διδάσκουν πλέον τα παιδιά, ή, οι μαθητές τους καθηγητές. Κάτι τέτοιο το λέω συχνά και μέσα στις τάξεις του Πανεπιστημίου:
Ήρθα να με διδάξετε!
Υ.Γ. 2: Επίσης, οι βουλευτές στην Κύπρο πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οφείλουν να θεσπίσουν νόμους με τους οποίους η κοινωνία θα μάθει να σέβεται το λόγο και όχι να τον “βιάζει” εις βάρος συνανθρώπων μας. Νόμοι προστασίας από τα κοινωνικά δίκτυα. Σχετικές δημοσιεύσεις έχουν επίσης γίνει επανειλημμένα και από τη στήλη ΕΔΩ
*Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Επίκουρος Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
Προς Καθηγητές και Υπουργό Παιδείας: Η στέρηση του κινητού σπρώχνει τα παιδιά σε λάθος μονοπάτια!