Άγνοια κινδύνου ή κάτι άλλο, πολύ χειρότερο; Οι κατοχικές δυνάμεις σε επιθετική διάταξη…
FILE PHOTO: Κατοχικά στρατεύματα παρελαύνουν μπροστά από τον …”φιλειρηνιστή” πρώην κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί …εορτάζοντας την μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής. EPA, ANDREAS MANOLI
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
Αν κατά τύχη βρεθείς σε μια παρέα στην Κύπρο κάθε ηλικίας και αρχίσεις να μιλάς για το Κυπριακό και τα άλλα εθνικά προβλήματα και τα όσα ζούμε μετά την τουρκική εισβολή τους 1974, κινδυνεύεις να θεωρηθείς περιθωριακός, παρανοϊκός, «κολλημένος», γραφικός, μην σας πω ακόμα και εξωγήινος (όχι πως στην Ελλάδα είναι καλύτερα τα πράγματα).
Το έζησα αυτό πολλές φορές, το βλέπω να συμβαίνει και τώρα.
- Αποτελεί, δίχως άλλο, παγκόσμια πρωτοτυπία, ένας τόπος να στενάζει κάτω από τη μπότα ενός άρπαγα και απολίτιστου εισβολέα (τώρα κάτι σας είπα), και οι πολίτες του να μη αντιλαμβάνονται το δράμα της πατρίδας τους. Εισβολέας και κατακτητής της γης μας ασφαλώς είναι η Τουρκία και όχι (εκτός λιγοστών εξαιρέσεων φυσικά), οι Τούρκοι Κύπριοι (εξισλαμιισθέντες Έλληνες για να μην ξεχνιόμαστε), οι πλείστοι των οποίων εγκατέλειψαν τα κατεχόμενα μετά την τουρκική εισβολή του 1974 και αντικαταστάθηκαν από κουβαλητούς εξ Ανατολίας. Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι ο πληθυσμός των κατεχομένων αποτελείται κατά 70 %, τουλάχιστον, από εποίκους!
Σε μια κρίσιμη περίοδο, όπου η Άγκυρα απειλεί καθημερινά με μια νέα εισβολή (κατ΄ ακρίβεια διενεργείται ήδη), αφού το νησί βρίσκεται περικυκλωμένο από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό και από κάθε είδους πλωτά σκάφη που εκτελούν εργασίες διερεύνησης και γεωτρήσεις προκειμένου να διαπιστωθεί η ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.) της Κυπριακής Δημοκρατίας, η λογική λέει πως η σκέψη μας θα έπρεπε να είναι στραμμένη στην επόμενη μέρα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί, τίποτε δεν έχει καμιά απολύτως αξία, αν στον τόπο σου δεν υπάρχει ασφάλεια. Και με την Τουρκία να απειλεί καθημερινά δεν μπορεί κανείς να αισθάνεται ασφαλής. Είναι σαν να κτίζεις πύργους και παλάτια σε σεισμογενές έδαφος χωρίς αντισεισμική προστασία…
Στη μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού: Οι ήρωες που τους είπαν “τρελούς”…
- Ο καθημερινός πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θέλει να ξέρει ποια είναι η κατάσταση σχετικά με τις ενέργειες της Τουρκίας που ήδη διενεργεί νέα εισβολή! Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε πραγματικά έχασαν οι λέξεις το πραγματικό τους νόημα. Η Τουρκία προχωρεί σε νέα τετελεσμένα και απειλεί με νέα στρατιωτική επίθεση (το τίμημα θα είναι βαρύ σε όποιον τολμήσει να δοκιμάσει την ισχύ της Τουρκίας διαμηνύει η Άγκυρα) και οι πολίτες της χώρας που δέχεται τις ιταμές απειλές, ζουν στην κοσμάρα τους… Λες κι όλα αυτά δεν τους αφορούν! Μήτε ο πύραυλος που έπεσε τυχαίως (;) στον Πενταδάκτυλο δεν τους αφύπνισε!
Πλήρης άγνοια κινδύνου ή κάτι άλλο να συμβαίνει άραγε; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα! Ούτε και η επιστήμη μπορεί να δώσει απάντηση….
Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάποιοι σίγουρα ανησυχούν και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου. Είναι τόσοι λίγοι όμως! Θλιβερή μειοψηφία δυστυχώς!
Υπάρχει ελπίδα…
Ρώτησα ένα νιόπαντρο ζευγάρι με καταγωγή από το κατεχόμενο χωριό Χάρτζια (είναι κοινότητα της επαρχίας Κερύνειας) που βρεθήκαμε τυχαίως, και την Στέλλα που συνάντησα στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών στην Λεμεσό, επίσης με καταγωγή από την κατεχόμενη κοινότητα Γιαλούσα της Καρπασίας, αν επεσκέφθησαν τα κατεχόμενα χωριά τους. ΟΧΙ μου απάντησαν. Διότι δεν μπορούν να δείξουν ταξιδιωτικά έγγραφα στους κατακτητές της γής μας! Δεν είμαστε μόνοι τελικά. Υπάρχουν κι άλλοι, πόσοι δεν ξέρω, μα υπάρχουν. Είναι η μαγιά για το αύριο του τόπου μας…
- Έκπληξη μου προκάλεσε η μόλις δεκατριών χρόνων Μικαέλλα, για τις εύλογες απορίες και ανησυχίες της. Αν αυτά που κάποιοι υποστηρίζουν για τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου περί πολέμου και καταστροφών είναι αληθινά! Νομίζω πως καλά κάνουμε να ηρεμήσουμε και να αφήσουμε τον Άγιο στην ησυχία του!
Υστερόγραφο: Άλλο και πάλιν τούτο:. Ξέρετε, τα παιδιά στην Κύπρο δεν ενηλικιώνονται ποτέ! Πάνε στρατιώτες (όσοι πάνε γιατί η φυγοστρατία με τα τρελόχαρτα έχει γίνει μάστιγα), γίνονται εργαζόμενοι, κάνουν οικογένειες και οι γονείς τους τα αποκαλούν ακόμα μωρά! Εννοείται, πως και στην περίπτωση αυτή, ο κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του.
(*) Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής
Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
[email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Πικρές αλήθειες που πονάνε: Θυμόμαστε και θυμίζουμε, δεν ξεχνούμε τους αδικοχαμένους…