File Photo: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (Κ) συνομιλεί με τον υπουργό Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη (Α), κατά τη διάρκεια της αναμνηστικής φωτογραφίας, έξω από την Βουλή, Αθήνα. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ
Η Ιαπωνία είναι µακριά, πλην όµως προσφέρεται ως… σηµείο αναφοράς. Το συντηρητικό Φιλελεύθερο ∆ηµοκρατικό Κόµµα (LDP) του πρωθυπουργού Σίνζο Αµπε ξεχωρίζει ως µία από τις πιο επιτυχηµένες παρατάξεις όχι µόνο στην Ιαπωνία, αλλά και διεθνώς.
Υπάρχει εδώ και 63 χρόνια. Από αυτά έχει κυβερνήσει τα… 59, µε τη συνταγή της διαχρονικής επιτυχίας του να έγκειται κυρίως στην ικανότητα που έχει επιδείξει ως παράταξη να αποκαθιστά την ισορροπία µεταξύ των διαφορετικών τάσεων εσωκοµµατικά.
Το «εξισορροπείν» θα µπορούσε, όµως, να αποδειχθεί πολύτιµο, εάν όχι απαραίτητο, και στα καθ’ ηµάς.
Οι πόλοι είναι πλέον δύο και ευδιάκριτοι, µε την αυτοδυναµία της Ν∆ να αποστερεί από το Κίνηµα Αλλαγής τον ενισχυµένο ρυθµιστικό ρόλο που εκείνο θα µπορούσε να έχει.
Όλα είναι πια πιθανά στη χώρα όπου ο Αλ. Τσίπρας συγκυβέρνησε µε τον Π. Καµµένο. Είναι στην ίδια χώρα, άλλωστε, όπου ένας Μητσοτάκης κυβερνά πλέον εκ νέου µαζί µε έναν Σαµαρά.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το ζητούµενο θα είναι να διατηρήσει τη συνοχή (εκείνη την «αρµονία» ή «Wa» που θα έλεγαν και στην Ιαπωνία) που κατάφερε να εκτοξεύσει τη Ν∆ κοντά στο 40% την περασµένη Κυριακή. ∆εν θα εύκολο. Μετά την αποµάκρυνση από την κάλπη, άλλωστε, τα όποια λάθη αρχίζουν σταδιακά και πάλι να αναγνωρίζονται.
Για τον Αλέξη Τσίπρα από την άλλη, το ζητούµενο θα είναι να οικοδοµήσει ενότητα πάνω σε νέες, περισσότερο στέρεες και ευρείες βάσεις, όχι πια µε όρους τύπου «όλοι χωράνε, αρκεί να φέρνουν ψήφους», αλλά µε όρους πολιτικού περιεχοµένου και ουσιαστικής προγραµµατικής προοπτικής.
Ο δικτατορικός Ερντογάν παίζει με τον αφελή Τραμπ: Και στη μέση Ελλάδα και Κύπρος…