Αποκαλυπτικός μετεκλογικός, καζαμίας: Τα σχέδια Μητσοτάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μητσοτάκης για την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: Νέα ώθηση για να επιμείνουμε στη δύσκολη μάχη της φορολογικής δικαιοσύνης

«Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε»: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνάντησε στο Μαξίμου τον Εύζωνα που δάκρυσε στην τελευταία του σκοπιά

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Ο Τσίπρας έχει καεί δεν θα βγει μπροστά εκτιμά ο πρώην στενός συνεργάτης του για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ [video]

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΖΑΓΟΡΙΑΝΙΤΗ, HELLAS JOURNAL

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου θα είναι από κάθε άποψη κρίσιμες και καθοριστικές όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας που μετά από μια δεκαετία ψηφίζει την πρώτη καθαρά μεταμνημονιακή κυβέρνηση αλλά και για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στα δύο κυρίαρχα κόμματα. Συσχετισμών που θα καθορίσουν την πορεία τους τα επόμενα χρόνια.

Ας δούμε λοιπόν, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε και όσα σφόδρα πιθανολογούμε, μελετώντας τους πρωταγωνιστές, τι θα συμβεί στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας τους προσεχείς μήνες.

Η βεβαιότητα

Η πρώτη βεβαιότητα αφορά στο νικητή των εκλογών. Θα είναι η Νέα Δημοκρατία, όχι μόνο γιατί αυτή είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλά κυρίως γιατί γνωρίζουμε ότι ο πολίτης δεν αλλάζει γνώμη μέσα σε 30 ημέρες.

Άρα, το ζητούμενο -σε αυτή την περίπτωση- για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η αυτοδυναμία. Το πιθανολογούν όλες οι δημοσκοπήσεις καθώς ακόμη και με επτά κόμματα στη Βουλή, ο εκλογικός νόμος εξασφαλίζει αυτοδυναμία εφόσον το εύρος της διαφοράς ξεπερνά τις 6-7 μονάδες.

Τα τρία σενάρια της μη αυτοδυναμίας

Αν πάλι δεν υπάρξει η αυτοδυναμία τα ενδεχόμενα είναι τρία:

•  Κυβέρνηση συνεργασίας,
• Κυβέρνηση με ψήφο ανοχής,
• Νέες εκλογές.

Ο μοναδικός κυβερνητικός εταίρος που θέλει να έχει ο κ. Μητσοτάκης είναι το ΚΙΝΑΛ. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ενδεχομένως η Ελληνική Λύση ή η ΜεΡΑ25 (εφόσον πετύχουν την είσοδό τους στη Βουλή) δεν αποτελούν –για διαφορετικούς λόγους το καθένα- επιλογές του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος επίσης δεν συζητά και το ενδεχόμενο Οικουμενικής.

Οριακά και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποδεχθεί και το σενάριο της κυβέρνησης μειοψηφίας. Κι αυτό γιατί αν η χώρα προχωρήσει σε επαναληπτικές εκλογές τότε θα ισχύσει το σύστημα της απλής αναλογικής. Αυτό σημαίνει ότι αν για παράδειγμα έχει 149 έδρες με το Bonus των 50 εδρών του πρώτου κόμματος, σε εκλογές με απλή αναλογική θα έχει –με τα ίδια ποσοστά- 119 έδρες και θα αναζητεί ακόμη 32 προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι θα ανεβάσει, λόγω της πόλωσης, το ποσοστό του πάλι θα του λείπουν αρκετές έδρες και τότε πάλι οι επιλογές συνεργασιών θα είναι κατά βάση οι ίδιες, αλλά πιθανόν δεν θα του φτάνει μόνο ένας εταίρος.

Αυτοδυναμία και κυβέρνηση Μητσοτάκη

Για την πρόοδο του Καζαμία δεχόμαστε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα πετύχει την αυτοδυναμία και θα κληθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να παραλάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Τι ερώτημα λοιπόν είναι τι κυβέρνηση θα φτιάξει.

Έχουμε και λέμε. Μια κυβέρνηση σημαντικά μικρότερη των 50 ατόμων που είναι ο μέσος όρος στην Ελλάδα καθώς συνήθως όλοι πρέπει να χωρέσουν και να βολευτούν. Δηλαδή μια κυβέρνηση μεταξύ 30 και 40 ατόμων. Η αρχική του επιθυμία είναι προς το 30. Ταυτόχρονα αναμένεται να αλλάξει σε ένα βαθμό, μικρότερο ή μεγαλύτερο και η δομή του υπουργικού Συμβουλίου με συγχωνεύσεις υπουργείων αλλά και ίδρυση ενός ή δύο νέων.

-mΣε αυτήν θα συμμετέχουν ένας πυρήνας παλαιότερων στελεχών του κόμματος που έχουν θητεύσει σε υπουργεία στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά. Πρόσωπα για παράδειγμα όπως ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Νίκος Δένδιας.

Παράλληλα, νεότερα στελέχη που προέρχονται από το Μητρώο ή αποτελούν προσωπικές επιλογές του κ. Μητσοτάκη στα ψηφοδέλτια αλλά και ορισμένοι –λίγοι εξωκοινοβουλευτικοί. Θα είναι κυρίως υφυπουργοί, αλλά ορισμένοι εξ αυτών θα καταλάβουν και σημαντικές υπουργικές θέσεις.

Και τέλος μια σημαντική ομάδα κεντροαριστερών καταβολών, ορισμένοι εκ των οποίων θα έχουν θητεύσει σε υπουργικά συμβούλια του Κώστα Σημίτη αλλά και του Γιώργου Παπανδρέου, είτε βρίσκονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα είτε εκτός αυτών.

Το… κολασμένο καλοκαίρι

Το σύνολο του υπουργικού Συμβουλίου θα δοκιμαστεί, σε πρώτη φάση, μέσα στο καλοκαίρι καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί να περάσει Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο -μήνες που παραδοσιακά λειτουργούν τα θερινά τμήματα – όλα τα βασικά νομοσχέδια της διακυβέρνησής του με σύνθεση Ολομέλειας.

Από την αλλαγή του πανεπιστημιακού ασύλου, από την αλλαγή του εκλογικού νόμου, από την Ολοκλήρωση της αναθεώρησης του Συντάγματος (κυρίως λόγω της αλλαγής των διατάξεων για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας), έως το νέο φορολογικό πλαίσιο, τις παρεμβάσεις στη δημόσια διοίκηση, και πρώτες βασικές αλλαγές στην Υγεία.

Ο πρόεδρος της ΝΔ γνωρίζει ότι ως πρωθυπουργός δεν θα έχει περίοδο χάριτος και έτσι επιθυμεί να έχει περάσει αβρόχοις ποσί τις βασικές του αλλαγές πριν συνέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ από την ήττα.

Το μακρύ καλοκαίρι του ΣΥΡΙΖΑ

Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει να διαχειριστεί αρχικά μια σημαντική ήττα και το γεγονός ότι περισσότεροι από τους μισούς βουλευτές της απερχόμενης Βουλής θα πρέπει να ξαναγυρίσουν εκεί όπου ανήκαν.

Το αποτέλεσμα και κυρίως η διαφορά θα είναι καταλυτικές για τις εξελίξεις. Επίσης, εξαιρετικά σημαντική θα είναι και η σύνθεση της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Πόσα δηλαδή από τα πρόσωπα της κεντροαριστεροπασοκικής διεύρυνσης θα καταφέρουν να εκλεγούν και ποιών τις θέσεις θα καταλάβουν.

Το επόμενο βήμα του κ. Τσίπρα θα είναι η σύγκλιση ενός καταστατικού και οργανωτικού συνεδρίου. Το τι τελικά θα αποφασίσει για τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής μένει να καταδειχθεί. Είναι σίγουρο ότι ο ίδιος θέλει ένα άλλο κόμμα, πιο κοντά στη σύνθεση του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ και της νέας κοινοβουλευτικής του ομάδας, όπως τουλάχιστον ελπίζει σήμερα ότι θα διαμορφωθεί.

Από την άλλη πλευρά θα υπάρχει η όποια εσωκομματική αντιπολίτευση που μένει να φανεί πόση δύναμη θα έχει στη Βουλή. Στο κόμμα, όπως είναι σίγουρα, αναμφιβόλως η δύναμή της παραμένει αρκετά μεγάλη.

Τέλος υπάρχει η ομάδα των «σοφών» που αποτελούν και τη φωνή της συνείδησης της παράταξής του.

Όλα αυτά προφανώς δεν είναι μονοδιάστατα και σε μια παρτίδα πολιτικής πόκας, παιζόμενα. Όμως οι συσχετισμοί θα καθορίσουν το αποτέλεσμα και οι μπλόφες δεν θα περνάνε πια.

Plan c και διάσπαση

Το χειρότερο σενάριο -που συζητείται και προετοιμάζεται ως plan c στον ΣΥΡΙΖΑ- ίσως όχι για όλους πάντως, είναι η διάσπαση σε δύο κόμματα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Φυσικά το μεγάλο κομμάτι θα έχει αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα και το άλλο θα πρέπει να επιλέξει τον δικό του.

Δύσκολα πράγματα, ειδικά αν έχει πετύχει την είσοδό του στη Βουλή και ο Γιάνης Βαρουφάκης, που περιμένει τους πρώην συντρόφους του με διαθέσεις ρεβάνς.

Όλα όμως θα γίνουν με τη σειρά τους και αφού ο ελληνικός λαός μιλήσει με την ψήφο του.

Μετά, ας είμαστε έτοιμοι όλοι για το μεγάλο πανηγύρι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Ποιοι υπουργοί θα μείνουν έξω από την επόμενη Βουλή: Μια ακτινογραφία των ψηφοδελτίων