Αγάπη θέλει ο άνθρωπος για να μεγαλώσει… για να ανοίξει τις φτερούγες του και να πετάξει μέχρι εκεί που ίσως κάποιος θεωρεί πως δεν μπορεί να φθάσει…
Η Αικετερίνη Φροσύνη, αφηγείται σήμερα στην ιστοσελίδα μας, όλη την ιστορία του Ιωακείμ και πως το παιδί της, κατάφερε με αγάπη κι επιμονή να μιλάει μέχρι και τέσσερις ξένες γλώσσες.
Και συνεχίζει:
«Κάναμε δύο επεμβάσεις, στην Αγγλία, είχε καρδιοπάθεια και μετά το παιδί αποκαταστάθηκε πλήρως στην υγεία του. Κι αφού έγινε καλά στην υγεία του, προχωρήσαμε στην εκπαίδευση του.
Μέχρι τα τέσσερα του χρόνια, ο Ιωακείμ, ούτε μιλούσε, ούτε περπατούσε. Κι έτσι αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε, ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, στην Αμερική, όπου στους έξι μήνες, άρχισε να περπατάει και να λέει τις πρώτες του λέξεις. Το πρόγραμμα, αυτό το εφαρμόζαμε στο σπίτι. Παρακολουθούσαμε σεμινάρια, λαμβάναμε τις οδηγίες και όλη η δουλειά, αν θέλετε γινότανε στο σπίτι μας, στη Θεσσαλονίκη. Κάθε έξι μήνες, πηγαίναμε πάλι στην Αμερική, εκεί παρακολουθούσαν την πρόοδο του παιδιού, όπου και μας έδιναν το επόμενο στάδιο του προγράμματος.
Τον Ιωακείμ, δε θα τον άλλαζα με κανένα άλλο παιδί στον κόσμο. Είναι ό,τι καλύτερο μας έτυχε στη ζωή μας. Μας δίδαξε την αγάπη, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Είναι ένα δώρο Θεού, για την οικογένεια. Είναι η χαρά μας, το στολίδι μας. Μπορώ να σας πω κιόλας ότι μέσα από τον Ιωακείμ, ενώθηκε και περισσότερο η οικογένεια. Θεωρώ πως αποδείξαμε, ότι οι γονείς δεν είναι το πρόβλημα αλλά οι γονείς μπορούν να αποτελέσουν, τη λύση στο πρόβλημα».
Προσθέτει:
Το κάθε παιδί έχει την αξία του. Κι ο κάθε γονιός, προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του. Το σημαντικό είναι η αποδοχή. Πόσα παιδιά που έχουν γεννηθεί υγιή, έχουν πάθει ατυχήματα κι έχουν καθηλωθεί σε καροτσάκια; Θέλει λίγο υπομονή, κυρίως τα πρώτα χρόνια, υπομονή όμως θες για το κάθε παιδί στην οικογένεια. Αγάπη κι υπομονή, θέλει ένα παιδί, είτε είναι με σύνδρομο ντάουν, είτε είναι απόλυτα υγιή. Η συμπεριφορά, δεν είναι διαφορετική. Κι ένα «φυσιολογικό παιδί, το πας στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο, κλπ… Ένα παιδί με σύνδρομο ντάουν δε θέλει διαφορετική συμπεριφορά.
Τα παιδιά με σύνδρομο ντάουν δίνουν τόση αγάπη, που αυτή θα είναι κι η ανταμοιβή ενός γονιού. Αγαπάνε πραγματικά. Μια αγκαλιά να σου κάνει, αυτό το παιδί και δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο…. Που να το δείτε κιόλας, όταν προοδεύει, να διαβάζει… αρκεί μόνο να του δώσεις ένα κίνητρο για να μπορεί για παράδειγμα, ν’ αρχίσει να διαβάζει. Αυτό είναι πολύ βασικό. Να ασχολείται το παιδί και να μαθαίνει.
Όταν μαθαίνει το παιδί πολλά πράγματα, τότε όλα είναι διαφορετικά. Η μόρφωση και οι τρόποι καλής συμπεριφοράς, φαίνονται σε έναν άνθρωπο. Τα πάντα μαθαίνονται. Ποτέ δεν ένοιωσα ντροπή για το παιδί μου. Ντροπή, να νοιώσουν οι «γονείς», που τα παιδιά τους τα βάζουν σε ιδρύματα. Τα παιδιά με σύνδρομο ντάουν, είναι τα παιδιά του παραδείσου».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η μητέρα του Ιωακείμ, έχει γράψει το βιβλίο, «Είμαι ο Ιωακείμ», όπου είναι όλο το πρόγραμμα, εκπαίδευσης και εκμάθησης που έχει ακολουθήσει για τον γιο της Ιωακείμ.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας ελαττώνεται και ο Ελληνισμός απειλείται: «Πολιτιστική εισβολή»…