“Μην αφήνετε κανέναν να καθορίζει τη ζωή σας!” Συνέντευξη με την ηθοποιό Ολυμπία Δουκάκη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ένα βήμα και νιώθεις το βάρος της ποιότητας τους να σείει όλη τη γη. Πόσο μάλλον, όταν ένας τέτοιος άνθρωπος κουβαλά ένα Όσκαρ στην διαδρομή του.
Πόσο μάλλον, όταν ένας τέτοιος άνθρωπος κουβαλά ελληνικές ρίζες στο αίμα του. Πόσο μάλλον όταν λες Ολυμπία! Η κυρία Δουκάκη, με την τρέλα της, την καλοσύνη της, το μεράκι της, τον επαγγελματισμό της, και όχι μόνον, μας τιμά σήμερα αποδεχόμενη την πρόσκληση για αυτή την συνέντευξη.
Μέχρι την μέρα της πρεμιέριας του ντοκιμαντέρ για την ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη, ήξερα μόνο ότι μιλάμε για μια κορυφαία ηθοποιό, της οποίας το Όσκαρ έκανε περήφανο όλο τον Ελληνισμό. Και, όσο εύκολα αποστηθίζει τις λέξεις, άλλο τόσο δύσκολα τις αφήνει να πέσουν κάτω στην προσωπική της ζωή.
Σκεφτείτε, ο συμπατριώτης μας Χάρης Μαυρομιχάλης, ο σκηνοθέτης του εξαίρετου αυτού ντοκιμαντέρ πήγε, ξαναπήγε και ξαναπήγε για να πείσει την Ολυμπία “να περάσουν λίγο χρόνο μαζί” και να χτίσουν κάτι ισάξιο της “πατημασιάς” της κυρίας Δουκάκη. Γι’ αυτό και ευχαριστώ θερμά, τόσο τον φίλο Χάρη Μαυρομιχάλη για τον χρόνο του, για τα όσα έχει πετύχει και την Ολυμπία Δουκάκη για την μεγάλη τιμή να μοιραστεί μαζί μου, μαζί μας, κάποιες ανθρώπινες πτυχές της ζωής της.
Να σημειωθεί ότι, το ντοκιμαντέρ ήδη άρχισε να οργώνει τον κόσμο μέσα από διάφορα φεστιβάλ, κάνοντας παγκόσμια πρεμιέρα στο DOC NYC, τον Νοέμβριο του 2018, στην Νέα Υόρκη, και με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να ακολουθεί στις 2 Μαρτίου. Έχει ήδη έχει λάβει σημαντικό αριθμό εξαίρετων κριτικών (συμπ. κι από Χόλιγουντ).
- Χάρη, πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Ολυμπία Δουκάκη;
Η Ολυμπία κλήθηκε να διδάξει στο Πανεπιστήμιο NYU όταν έκανα το Masters μου στο Film Directing αλλά η τάξη της ακυρώθηκε μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει. Την εποχή εκείνη είχα μια εταιρεία παραγωγής στην Κύπρο, όπου προσκαλούσα εταιρείες χορού και θεάτρου από όλο τον κόσμο για να έρθουν στο νησί μας για παραστάσεις. Επιπλέον, διοργάνωνα εργαστήρια κινηματογράφου με Filmakers (δημιουργούς ταινιών) από τη Νέα Υόρκη. Μετά την ακύρωση της τάξης στο NYU, προσκάλεσα την Ολυμπία να έρθει στην Κύπρο για να διδάξει ένα εργαστήριο εκεί. Συμφώνησε και 6 μήνες αργότερα ήμασταν στην Κύπρο μαζί. Μετά από αυτό το ταξίδι ξεκίνησε μια φιλία και όταν επιστρέψαμε στη Νέα Υόρκη συνεχίσαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον.
Περίπου ενάμισι χρόνο αργότερα, μου ήρθε η ιδέα να δημιουργήσω ένα ντοκιμαντέρ για την Ολυμπία κι έτσι πήγα στο διαμέρισμά της και της είπα ότι επιθυμία μου ήταν να το κάνει. Το απόρριπτε, για τρεις μήνες τη ρωτούσα συνεχώς, προσπαθώντας να βρω διαφορετικά επιχειρήματα που θα την πείσουν να το κάνει. Τελικά, αυτό που την έπεισε ήταν όταν της ανέφερα ότι ο κύριος λόγος που ήθελα να κάνω το ντοκιμαντέρ ήταν επειδή ήθελα να περνώ περισσότερο χρόνο μαζί της και με το γύρισμα ενός ντοκιμαντέρ, κάτι τέτοιο θα μου το επέτρεπε. Είναι τόσο συναρπαστικό άτομο, θέλησα να απολαύσω όλα όσα είχε να προσφέρει.
- Να μας μιλήσεις λίγο για το έργο και όλη αυτή την διαδρομή;
Γνωρίζαμε ότι δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα τυπικό bio-doc (βιο-ντοκουμέντο) απλά για να προβάλουμε τις καλύτερες στιγμές της καριέρας της Ολυμπίας. Όλες αυτές οι πληροφορίες βρίσκονται σε ζωντανή, διαδικτυακή σύνδεση, και όποιος έχει λίγο χρόνο μπορεί να ψάξει και να τα βρει όλα. Καθώς αρχίσαμε την επεξεργασία, το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να βρούμε το θέμα μας. Η Ολυμπία είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ. Διαρκώς διαβάζει, μαθαίνει, αμφισβητεί και πάντα προσπαθεί για το τέλειο. Γράφει ποίηση και πάντα προσπαθεί να καταλάβει και να συνδέσει ιδέες με αυτό που συμβαίνει στον κόσμο. Απλά, συνέχισα να θέτω ερωτήσεις σχετικά με τα πράγματα που την νοιάζουν και προσπάθησα να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον όπου θα μπορούσε να είναι ειλικρινής και ευάλωτη μαζί μας. Όλοι γνωρίζουμε ότι κέρδισε ένα Όσκαρ και πολλές φορές εξιδανικεύουμε αυτό το είδος επιτυχίας. Ήθελα να δείξω ότι οι καλλιτέχνες δουλεύουν σκληρά για να κάνουν μια επιτυχία και ότι υπάρχει πολύς πόνος στη διαδρομή. Αν το καλοσκεφτείς, η ζωή είναι ποίηση, κατ’ επέκταση, και η ταινία θα ακολουθούσε αυτή την πορεία.
- Πόσο χρόνο χρειάστηκε να ολοκληρωθεί η ταινία;
Χρειάστηκαν 7 χρόνια για να ολοκληρωθεί η ταινία. Δεν ήταν εύκολος ο δρόμος αλλά ήταν γεμάτος εκπληκτικές εμπειρίες και παρόλο που μερικές φορές σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να παραιτηθώ, εντούτοις, δεν θα άλλαζα τίποτα αν έπρεπε να το κάνω ξανά.
Ευτυχώς που ο Χάρης δεν τα παράτησε. Γιατί σίγουρα αποτελεί τιμή για την μικρή μας πατρίδα, όταν έργα τέτοιας εμβέλειας αλωνίζουν τον κόσμο και μας θυμίζουν πώς μπορεί μεν η Κύπρος και η Ελλάδα να είναι μικρές σε έκταση, αλλά η ψυχή τους μπορεί να “πνίξει” όλη την έκταση της γης. Με τον ίδιο τρόπο, που η ερμηνεία της Ολυμπίας Δουκάκη, στην ρομαντική κωμωδία “Moonstruck”, της χάρισε το βραβείο Όσκαρ, το 1988. Η κυρία Δουκάκη, η οποία, σήμερα, μας κάνει την μεγάλη τιμή να μοιραστεί μαζί μας στιγμές “εκτός Όσκαρ”.
- Κυρία Δουκάκη, ζήσατε μια πλήρη ζωή και εργαστήκατε σκληρά για να φτάσετε εκεί που βρίσκεστε. Τι θεωρείτε ως το πιο σημαντικό στοιχείο σε αυτή τη διαδρομή; Οι αμερικανικές αξίες ή οι αξίες που σας έδωσαν οι μετανάστες γονείς σας;
Νομίζω ότι είναι και τα δύο μέσα μου. Ποτέ δεν έριξα τις αξίες των γονιών μου. Απλώς αντιτίθεμαι στον τρόπο με τον οποίο θα ζήσω τη ζωή μου. Έπρεπε να βρω τον τρόπο μου και αυτό ήταν δύσκολο. Όλοι παλεύουν γι’ αυτό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στα 20 τους. Τις αξίες που πήρα από τους γονείς μου, τις πήρα. Είναι μέσα μου και θα είναι μέσα μου μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω. Δεν τις διάλεξα, ήταν εκεί. Και τότε, καθώς κοίταξα τον κόσμο και συνειδητοποίησα ότι ήθελα αυτό, εκείνο ή το άλλο, αγωνίστηκα για να μάθω τι πραγματικά ήμουν, ποια ήμουν και πώς θα πορευτώ στον κόσμο.
- Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που νιώσατε την “ολοκλήρωση”; Αν ναι, αυτό προέκυψε από κάποιο γεγονός ή μια σειρά γεγονότων;
Δεν νομίζω ότι είχα ποτέ την πολυτέλεια να το κάνω αυτό. Για μένα ήταν το θέμα της δουλειάς και το ενδιαφέρον ήταν οι ρόλοι αυτής. Κάθε χαρακτήρας που έπαιξα με βοήθησε να καταλάβω ένα άλλο μικρό μέρος του εαυτού μου. Τις περισσότερες φορές μάθαινα τις γραμμές μιας παράστασης ενώ θα εκτελούσα μια άλλη παράσταση. Και αυτό έκανα από τη στιγμή που έγινα ηθοποιός, μέχρι και τώρα. Φυσικά, υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή που φέρνουν την ολοκλήρωση. Έχω παιδιά, παντρεύτηκα με έναν από τους πιο καταπληκτικούς ανθρώπους στον κόσμο, παίζω ρόλους που πάντα ήθελα να παίξω (Chekhov, Mother Courage και πολλούς άλλους), το βραβείο της Ακαδημίας και το να πάω με την οικογένειά μου να επισκεφτώ το χωριό των γονιών μου, στην Ελλάδα. Υπάρχουν τόσα πολλά που θα μπορούσα να ονομάσω.
- Έχουν περάσει 30 χρόνια από το βραβείο της Ακαδημίας. Πώς νιώθετε κάθε φορά που σκέφτεστε εκείνη τη στιγμή;
Η νύχτα των Όσκαρ ήταν ένα πολύ ξεχωριστό γεγονός στη ζωή μου, με τη δουλειά μου να κερδίζει τον σεβασμό και να αναγνωρίζεται. Μου έφερε ακόμη πιο υπέροχους ρόλους, για να μην αναφέρω την οικονομική σταθερότητα, η οποία ήταν πολύ σημαντική για την οικογένειά μου.
- Η διαδρομή σας αποτελεί ένα εξαίρετο παράδειγμα για πολλούς νέους άνδρες και γυναίκες. Γνωρίζουμε πόσο αγαπάτε και στηρίζετε τους νέους. Ποιο θα ήταν το μήνυμά σας προς αυτούς, σε αυτή την καταθλιπτική κοινωνία που ζούμε αυτή τη στιγμή;
Σε όλη μου τη ζωή άκουγα ότι η κοινωνία είναι κακή. Πάντα παραπονιόμαστε για αυτό, το ένα ή το άλλο, αλλά νομίζω ειλικρινά ότι είμαστε καλύτερα τώρα από ό, τι ήμασταν πριν από 60 χρόνια. Επομένως, η συμβουλή μου προς τους νέους, άνδρες και γυναίκες, είναι ότι “μην αφήνετε κανέναν άλλο να καθορίζει τη ζωή σας ή να σας παίρνει κάτω, συνεχίστε να ζείτε τα όνειρά σας και συνεχίστε να προχωράτε. Όλοι μας έχουμε αμφιβολίες και μερικές φορές περνούμε από κατάθλιψη αλλά να έχετε πίστη στον εαυτό σας και σε όσα πράγματα θέλετε να κάνετε στη ζωή”.
Κυρία Δουκάκη, Ολυμπία μας, σε ευχαριστούμε. Respect!
Xάρη μας, η μικρή Κύπρος, μεγάλωσε!
Ο Ερντογάν ως “υπηρέτρια” του Πούτιν και το τελεσίγραφο των ΗΠΑ: Θα γίνει αυτό που θέλουμε