Πως η Κρήτη πέταξε έξω από το νησί τη ναζιστική οργάνωση “Χρυσή Αυγή”: “Δεν είχαν θέση εδώ”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Οι ιδέες τους δεν είχαν θέση εδώ: πώς η Κρήτη πέταξε έξω τη Χρυσή Αυγή», είναι ο τίτλος ανταπόκρισης της δημοσιογράφουυ Jessica Bateman στη βρετανική εφημερίδα Guardian. Τίτλος: Their ideas had no place here’: how Crete kicked out Golden Dawn.
Δάσκαλοι και ακτιβιστές στο Ηράκλειο εξηγούν πώς έδιωξαν το υπερ-εθνικιστικό, ακροδεξιό κόμμα από το νησί. Οι δάσκαλοι που μίλησαν στη δημοσιογράφο εξηγούν πώς άρχισε η Χρυσή Αυγή να αυξάνει την επιρροή της στην Κρήτη.
«Δύο από τους 13χρονους μαθητές μου είχαν οικογενειακά προβλήματα», θυμάται η Μαρία Οικονομάκη, 50 ετών. «Η Χρυσή Αυγή τους πλησίαζε σε καφετέριες και γυμναστήρια, παρουσιαζόμενη ως οικογένεια και προστάτης. Τους πήγαιναν για καφέ και τους έδιναν μαθήματα για την ελληνική ιστορία».
Στη συνέχεια ήρθε η βία, συμπεριλαμβανομένου του μαχαιρώματος δύο πακιστανών εργαζομένων. Παρά τις επιθέσεις, η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να έχει κρατήσει την επιρροή της στο Ηράκλειο αν οι κάτοικοι της πόλης δεν αποφάσισαν να πολεμήσουν.
«Επειδή η Χρυσή Αυγή είναι ένα κίνημα της βάσης, η τοπική υποστήριξη είναι θεμελιώδης για την επιτυχία της», λέει η Δάφνη Χαλικιοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Reading και ειδική στο θέμα αυτό. «Στόχευσε περιοχές όπου ήξερε ότι θα μπορούσε να οικοδομήσει μια καλή παρουσία και επέκτεινε σημαντικά την οργάνωσή της».
Το αντιφασιστικό κίνημα της Κρήτης αγωνίστηκε ενάντια στην παρουσία της . «Η φιλοσοφία μας είναι ότι ποτέ δεν αφήνουμε την άκρα δεξιά να καταλαμβάνει τον δημόσιο χώρο», λέει ο Κωνσταντίνος (όχι το πραγματικό του όνομα), ένας μαχητικός αντιφασίστας. «Σε θερμότερες χώρες όπως η Ελλάδα, ο δημόσιος χώρος είναι εκεί όπου η εργατική τάξη περνάει τον περισσότερο χρόνο της . Οπουδήποτε είναι παρόντες οι φασίστες, πρέπει να είμαστε παρόντες και εμείς».
Οι ακτιβιστές ξεκίνησαν μια νέα στρατηγική: να βγουν στους δρόμους και να συζητήσουν πρόσωπο με πρόσωπο για το φασισμό και γιατί έπρεπε να αντιμετωπιστεί.
Εν τω μεταξύ, σε ολόκληρη την Κρήτη, οι δάσκαλοι συσπειρώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση που συμβαίνει στα σχολεία. Οι δάσκαλοι εργάστηκαν μαζί για να προετοιμάσουν σχέδια μαθήματος που διδάσκουν την ιστορία με έναν λιγότερο εθνικιστικό τρόπο και εξηγούσαν πώς αντιμετωπίζονται οι φασιστικές ιδεολογίες. Την επόμενη άνοιξη 56 σχολεία συνεργάστηκαν σε ένα αντιφασιστικό φεστιβάλ.
«Γιορτάζουμε τον πολιτισμό όλων των μεταναστών στο νησί, τη μουσική τους, τις παραδόσεις τους, τις ιστορίες για το πώς ήρθαν στην Ελλάδα», διηγείται ο Μπιχάκης του ετήσιου φεστιβάλ. «Πήραμε την απόφαση να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους – γονείς, καθηγητές, μαθητές, φοιτητές. Προσπαθήσαμε να κάνουμε την Χρυσή Αυγή να καταλάβει ότι οι ιδέες της δεν είχαν θέση στην περιοχή μας. Και έτσι κερδίσαμε».
Αλλού στην Ελλάδα, η άκρη δεξιά φαίνεται να είναι και πάλι ανοδική. Η διαμάχη της χώρας με τη «Μακεδονία» (sic) για το όνομά της έχει οδηγήσει σε άνοδο του εθνικισμού και υπήρξαν βίαιες επιθέσεις εναντίον πολιτικών και αιτούντων άσυλο. Η Χαλικιοπούλου πιστεύει ότι ο αντιφασιστικός ακτιβισμός του τύπου που χρησιμοποιείται στην Κρήτη μπορεί να λειτουργήσει σε τοπικό επίπεδο. Αλλά η αντιπολίτευση δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην αντιφασιστική αριστερά. Χρειαζόμαστε κάτι σε ένα πιο οργανωμένο, κυρίαρχο επίπεδο.
Όταν υιοθετεί κάποιος ατζέντα ακροδεξιάς υπογράφει πολιτική καταδίκη, λέει ο Παππάς για την ΝΔ