Συνήλθε και το Συμβούλιο Αρχηγών υπό την Προεδρία του Νίκου Αναστασιάδη, το οποίο ανεξήγητα προβάλλεται ως Εθνικό Συμβούλιο, και άρχισε αμέσως και πάλιν ένας ποταμός αμετροέπειας και σύγχυσης.
Συνήλθε χωρίς να συζητήσει στα σοβαρά τι εννοεί ένας έκαστος πως κατανοεί το πλαίσιο Γκουτέρες, πως αντιλαμβάνεται τη διαδικασία, τι συμπεριλαμβάνει κάτω από την πρόνοια «όροι αναφοράς», τι υπονοείται με το «νέες ιδέες», και πως ερμηνεύεται το «μη ανοικτού τέλους» διαδικασία, ποιες είναι οι συμφωνημένες συγκλίσεις κ.ο.κ.
Βγαίνουν λοιπόν στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων, ή πιο ορθά η συντριπτική τους πλειοψηφία και μέσα σ΄ ένα ποτάμι αμετροέπειας και σύγχυσης αποφεύγουν να απαντήσουν τα καθοριστικά ερωτήματα που αποτελούν την ουσία του κυπριακού και τα οποία βασανίζουν όλους μας.
Για παράδειγμα, ποια είναι η απάντηση ενός εκάστου στο ερώτημα:
Είναι ώρα όμως επιτέλους να συζητηθούν. Όπως έχω κατ΄ επανάληψη γράψει εδώ και μήνες το τέλος πλησιάζει. Δεν μπορεί για παράδειγμα να τίθενται τώρα ένα νέο ζήτημα και να μένει αιωρούμενο.
Ποιο είναι το νέο ζήτημα; Η θέση του ΔΗ.ΣΥ και της κυβέρνησης ότι οι συνομιλίες δεν μπορεί να είναι ανοικτού τέλους. Δηλαδή; Ως τώρα η θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι όχι στα χρονοδιαγράμματα. Μήπως άλλαξε; Και πάλιν οι εκφραστές της θέσης αρνούνται να απαντήσουν. Επιπρόσθετα, ειδικά οι του ΔΗ.ΣΥ, πανηγυρίζουν για ακόμα ένα θέμα. Ότι πρώτοι αυτοί μεταξύ των ευρωπαίων ομοϊδεατών τους, πρότειναν τον κ. Βέμπερ, ως τον υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης.
Γιατί πίστευε ότι η προοπτική αυτή θα οδηγούσε σε εκλογίκευση της θέσης της Τουρκίας στο κυπριακό. Συνεχίζει να το πιστεύει; Και αν ναι, τότε πως θα ωφελήσει την Κύπρο, η ενδεχόμενη εκλογή Βέμπερ στην Προεδρία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος; Προς τι ο πανηγυρισμός;
Συνεπώς ας προβληματιστούν και ας τοποθετηθούν επί του σημείου και ας ενημερώσουν στην συνέχεια και τον λαό. Ακούμε να λένε τώρα ότι «όροι αναφοράς» είναι πέραν από το πλαίσιο Γκουτέρες και οι μέχρι τώρα συμφωνημένες συγκλίσεις. Ότι επίσης στους όρους περιλαμβάνεται και η διαδικασία. Ακόμα και σοβαρότερο ότι συμπεριλαμβάνονται και οι «νέες ιδέες», οι οποίες υιοθετήθηκαν και από τον Αντόνιο Γκουντέρες στην τελευταία του Έκθεση.
Όταν όμως επιτρέπεται ο εμπλουτισμός του πλαισίου με νέες ιδέες, ποιος θα την εμποδίσει; Όταν αναφέρεται ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλουμε, που πάμε και τι ζητούμε, δεν είναι ουσιαστικά εξ΄ υπαρχής συζήτηση του στρατηγικού στόχου; Και μιας που τίθενται θέματα στρατηγικής γιατί και πάλιν η συζήτηση επικεντρώνεται στα θέματα της εσωτερικής πτυχής και μόνο;
Η εικόνα συμπληρώνεται με το κατά πόσον διαδικαστικά θα υπάρξει ή όχι ενδιάμεση συμφωνία ή μια νέα συμφωνία. Υψηλού Επιπέδου ή ένα νέο Κοινό Ανακοινωθέν. Αυτά όλα οφείλει να τα συζητήσει και ξεκαθαρίσει η πολιτική ηγεσία και να εμπλέξει μετά στη συζήτηση και τον λαό. Αλλιώς θα συνεχίσουμε σε μια πορεία χωρίς κοινές συνισταμένες και στόχους, σε μια πορεία η οποία θα είναι ατελέσφορη και επικίνδυνη.
Ο “Φάκελος της Κύπρου” …άνοιξε! Η Ελληνική Πολιτεία αποφάσισε να μην διωχθεί κανείς…