Εκλογές κερδίζεις όταν δεσμεύεσαι για διάσωση κεκτημένων και υπόσχεσαι εστω και λίγα σε πολλούς. Ακομη κι αν αυτοί εχουν στην άκρη του μυαλού τους ότι μπορεί να τους κοροϊδεύεις.
Κερδίζεις όχι μονο υποσχόμενος αλλά και με το αρνητικό μήνυμα: ο αντίπαλος σου δεν έχει σκοπό να δώσει αυτά που ο ίδιος υπόσχεσαι και θα επικαλείσαι μάλιστα την κριτική που δέχεσαι τωρα ως κυβέρνηση που κοπιάζεις και αγωνίζεσαι για το «καλο των πολλών» και σε κατηγορεί ο αντίπαλος για «λαϊκισμό και παροχολογία».
Οσα περισσότερα υπόσχεσαι τόσο το καλύτερο. Αν εκλεγείς δεν θα το έχεις δύσκολο να κάνεις μια σταδιακή κολοτουμπα, ενώ εάν χάσεις θα εχεις υπονομεύσει αυτομάτως τον αντίπαλο σου. Από την επομένη των εκλογών θα του χρεώνεις όχι το ότι υλοποιεί ή δεν υλοποιεί το πρόγραμμα του αλλά επειδή στερεί τον λαό από εκείνα που εσύ πλουσιοπάροχα υποσχέθηκες προεκλογικά.
Σίγουρα δεν κερδίζεις εύκολα εκλογές εάν απλώς χαλάς το όνειρο και την ψευδαίσθηση των πολλών. Με το επιχείρημα οτι ο άλλος υπόσχεται, λεει ψέματα και κοροϊδεύει και ότι εσύ απευθύνεσαι στους λίγους λέγοντας ότι δεν θα δώσεις στους πολλους.
Οσο για τον αντίπαλο, δυσκολεύεται ακόμη να βρει άκρη και να φτιάξει ομάδα, να βρει αφήγημα. Ταλενταρες τα παιδιά αλλά αν νομιζουν ότι οι εκλογές κερδίζονται με έξυπνα τιτιβίσματα στο Twitter και ποσταρισματα στο Facebook και στο Instagram, είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι προβλέψιμος. Ηδη άρχισε να μοιράζει την διατήρηση των συντάξεων, την μειωση των οποίων ο ίδιος ειχε υπογράψει. Υπόσχεται προσλήψεις και το επόμενο διάστημα θα δώσει και «προκαταβολές» επιδομάτων ζεσταίνοντας λιγάκι την τσέπη των αναξιοπαθούντων και μη, πολιτών και αφήνοντας την εξόφληση για μετά τις εκλογές…
Είναι ένα παιγνιδι που το ξέρει καλά: η δημιουργία προσδοκιών, εστω και αν μερικές είναι αυταπάτες. Αλλα ο ετοιμοθάνατος έχει ανάγκη την ελπίδα και εστω μισή ασπιρίνη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δειχνει να μην μπορεί να αρπάξει το μομεντουμ. Η δυναμική, που ειχε αρχικα οσο πελαγοδρομούσε η κυβέρνηση, εξασθενίζει. Δυσκολεύεται να προβάλει προεκλογική ατζέντα που να απευθύνεται στους πολλούς…
Καταγγέλλει τις παροχές που υπόσχεται ο Τσίπρας, καταγγέλλει τους διορισμούς που υπόσχεται ο σημερινός Πρωθυπουργός, και υπόσχεται μεταρρυθμίσεις. Ομιλεί για ωραία πράγματα, το πως τα κρατικά πανεπιστήμια δεν θα είναι πια το άσυλο των μπαχαλακηδων και θα ανταγωνίζονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πρεπει να ιδρυθούν, υπόσχεται νόμο και τάξη, αξιολόγηση προσωπικού και μικρότερο Δημόσιο.
Ακομη και αν ο τελευταίος Έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις και χωρις το πρόγραμμα που μπορεί να έχει στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να προχωρήσει η χώρα, ειναι προφανες ότι ο πολίτης δεν θα ψηφίσει εύκολα εναντίον αυτού που θεωρεί προσωπικό συμφέρον του…
Και όπως παντα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και σίγουρα μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, οπου πλεον ουδεν λάθος αναγνωρίζεται…
Ένας διεθνής ταραξίας απειλεί με παγκόσμια σύρραξη: Είναι απίθανο να μην κάνει προβοκάτσια