Με χαρά έγραφα προχθές το βράδυ πως η χώρα μας είναι έτοιμη να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα εθνικής ενότητας καθώς θα συνεδρίαζε την επομένη το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής ΅Πολιτικής με μόνο θέμα συζήτησης τη δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας.
Ένα όργανο που πράγματι εάν στηθεί σωστά και μακριά από γνωριμίες, ρουσφέτια και άλλα τέτοια ελληνικά γνωρίσματα θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για κάθε Έλληνα πρωθυπουργό τα επόμενα χρόνια, ειδικά τώρα που όλη η περιοχή γύρω μας έχει αρπάξει φωτιά και ό,τι δεν φλέγεται ακόμα δείχνει να είναι σπαρμένο με μπαρούτι.
Κι όμως μερικές ώρες μετά το μεσημέρι της Τετάρτης η εθνική μου ελπίδα έγινε ξανά εθνική απογοήτευση. Αποχωρήσεις, κατηγορίες, τσακωμοί! Με μια λέξη ΔΙΧΟΝΟΙΑ!
Διχόνοια σε ποια περίοδο όμως; Σε μια περίοδο που ο Ερντογάν μας δείχνει τα δόντια και τα νύχια του που στάζουν αίμα, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανατολική Μεσόγειο. Ονειρεύεται οθωμανική αυτοκρατορία, κομμάτια της Συρίας, νησιά της Ελλάδας και φυσικά την οριστική διχοτόμηση της μαρτυρικής Κύπρου.
Νομίζω πως σε κάθε πολίτη είναι αδιάφορο το ποιος έχει το δίκιο. Τον πολίτη τον ενδιαφέρει να τους δει κάποτε να μιλούν την ίδια γλώσσα και να το εννοούν. Να στέλνουν το ίδιο σκληρό και αυστηρό μήνυμα, χωρίς αστερίσκους ανάλογα τη συμμαχία.
Ελπίζω ειλικρινά οι χθεσινές αποχωρήσεις να ήταν μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση και στο υπουργείο Εξωτερικών να ελήφθησαν σοβαρές σωστές και εθνικά ωφέλιμες αποφάσεις.
Τι εννοεί ο Ταγίπ Ερντογάν όταν ομιλεί για τα “παιγνίδια” των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ισραήλ;