Όσοι εναντιώνονται στην προτεινόμενη λύση φοβούνται την διατήρηση του παλιού…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι με το να αντιτίθεται κάποιος στην προτεινόμενη λύση του Κυπριακού, (με τον τρόπο που προτείνεται), στην πραγματικότητα υποδηλώνει την φοβία του στο “καινούργιο”. Είναι όμως πράγματι έτσι; Στην πραγματικότητα είναι στο “παλιό” που εναντιώνεται.
- Ποιό είναι λοιπόν το “παλιό”;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, χρειάζεται να δειερωτηθούμε τί μας έφερε μέχρι εδώ.
Μήπως ένα δοτό σύνταγμα (το 60) στηριζόμενο στην άποψη ότι το κράτος πρέπει να είναι δικοινοτικό και άρα οι πολίτες αποκτούν διαφορετικά δικαιώματα ( υπό περιστάσεις ) ανάλογα με την καταγωγή τους. Και άρα αναλόγως των περιστάσεων οι απαιτήσεις τους αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα ανάλογα με το ποιος τις υπερασπίζεται, στη προκειμένη περίπτωση ” ξένη” χώρα , εγγυήτρια(ες) δύναμη (εις); Που ενώ το σύνταγμα θα έπρεπε να κατοχυρώνει όχι την διαφορετικότητα αλλά την ισότητα! Που έπρεπε να κατοχυρώνει όχι τις κοινότητες αλλά τους πολίτες της κοινωνίας όπως η ηθική, νομική και η πολιτιστική υπόσταση του ανθρώπου ορίζει.
Εάν είναι λοιπόν αυτό που φταίει, (πέραν άλλων λαθών, εξωτερικών παρεμβολών που όμως το πολιτικό σύστημα έθρεψε) τότε γιατί να το ανταλλάξουμε με ένα εξίσου ρατσιστικό γεμάτο ασάφειες και επίσης δοτό σύνταγμα, μιας και υπάρχει προσπάθεια επιβολής του λόγω ύπαρξης στρατιωτικής υπεροχής η οποία δύσκολα ανατρέπεται; Είναι πλέον αποδεδειγμένο ανά το παγκόσμιο ότι η αστάθεια είναι προϊόν ασάφειας σε περιοχές του κόσμου όπου υπάρχουν εθνικές διαφορές. Η ασάφεια με την σειρά της προωθεί τον εθνικισμό που με την σειρά του εσωτερικές έριδες και διαμάχες.
- Είναι φανερό ότι το παλιό είναι που θα ανακυκλώνεται, και δεν θα είναι το καινούργιο που θα εμπεδώνει τη έννοια του ότι ένας πολίτης που έστω και εάν είναι μέλος της ” κοινότητας ” του είναι πολίτης ενός κράτους που το πολίτευμα του (όπως θες ονόμαστο) του αναγνωρίζει το δικαίωμα να μην είναι διαφορετικός ως προς άλλον πολίτη αλλά ίσος και να τον απαλλάσσει από τα “βαρίδια” του παρελθόντος, του διαχωρισμού, και του μίσους που αναπαράγεται .
Η πολιτική, και τα πολιτικά επιχειρήματα που μας υποχρεώνουν στην λογική αυτού που αποκαλούν κάποιοι έντιμο συμβιβασμό, δεν είναι άλλα από την αποδοχή του ότι μόνο εθνικά διαχωρισμένοι μπορούμε να ζήσουμε. (Αλλά τεχνικά “ενωμένοι”). Αυτό δεν εναπόκειται, φυσικά, στο “καινούργιο”, αλλά στη ξεπερασμένη λογική και μόνιμη επιδίωξη “ξένης” προς τα συμφέροντα του τόπου δύναμης ( της Τουρκίας) .
Είναι επίσης λογικό να αναγνωρίσει κάποιος ότι στην Κύπρο δεν υπάρχουν μόνο δύο κοινότητες. Άρα εάν στόχος μας είναι η βελτίωση ενός συντάγματος με αρνητικά χαρακτηριστικά, τότε είναι η αποφυγή του κράτους κοινοτήτων. Επιδίωξη, θα πρέπει να είναι ο εκσυγχρονισμός και όχι η διαιώνιση του φυλετικού διαχωρισμού
Αρα συμπερασματικά δέν είναι ο φόβος προς το καινούργιο που κυριαρχεί αλλά η ωμή πραγματικότητα της ιστορίας (που δυνητικά ελλείψει πραγματικών και λειτουργικών συνθηκών αλλά και πολιτκής οριμότητας) τείνει να εξελιχθεί σε μία επανάληψη.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ