Αναμφίβολα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ αποτελεί ρήξη στον τρόπο άσκησης πολιτικής από τους προκατόχους του. Ίσως στη μόνh περίπτωση που προσομοιάζει σε ορισμένα σημεία είναι με τον Πρόεδρο Ρήγκαν.
Δεν αποκλείω να υπάρχει ομοιότητα και στους τελικούς στόχους. Είναι και εντελώς ανορθόδοξη η πρακτική που ακολουθεί και χωρίς προηγούμενο οι μεθόδοι του. Πάντως ανεξάρτητα της ιδιορυθμίας του σίγουρα δεν είναι τρελλός, όπως οι εσωτερικοί αντίπαλοι του διαδίδιουν. Έχει και σκοπό έχει και σχέδιο.
Πέραν τούτου δεν είναι ο μοναδικός ηγέτης στη σύγχρονη ιστορία του κόσμου, ούτε και στη σημερινή πραγματικότητα που διαθέτει εξαιρετικές ιδιορυθμίες ως άτομο και ως δρών πολιτικός. Πέραν τούτων επίσης αναντίλεκτα συνιστά κίνδυνο για την ανθρωπότητα δεδομένης της μέχρι στιγμής επίμονής του να εφαρμόζει σχεδόν όλα όσα διακηρύσσει, πολλά από τα οποία είναι ζημιογόνα για τον πλανήτη και τους ανθρώπους. Αυτό αποτελεί από την άλλη ένα είδος συνέπειας το οποίο εξαργυρώνει εντός των ΗΠΑ. Διεθνώς όμως, με δοδομένο , ότι σήμερα δεν είναι ο μοναδικός κρατικός ηγέτης με παρόμοια προσόντα, αναμένεται επίκίνδυνο τέντωμα του σχοινιού με όσους έχει χαρακτηρίσει εχθρούς. Και αυτοί δεν είναι λίγοι.
Έχει προχωρήσει μάλιστα και σε προειδοποιήσεις προς τους πιο στενούς και πιστούς συμμάχους διαχρονικά της χώρας του, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς. Αυτή η προσέγγιση του είναι επικίνδυνη γιατί κατά την κρίση μου είναι αδιέξοδη.
Το κυριότερο όμως είναι ότι ουδείς μπορεί να γνωρίζει το αποτέλεσμα αυτής της παγκόσμιας ανατάραξης, την οποία φαίνεται να επιδιώκει προσχεδιασμένα ο Πρόεδρος Τράμπ και οι όποιοι επιτελείς του. Γιατί στον σημερινό παγκόσμιοποιημένο κόσμο η κατάρρευση μιας οικομίας π.χ. μεσαίας τάξης και άνω, ή όπως ενός υπερεθνικού κολσσού (βλέπε π.χ. Λήμαν Μπράδερς στην πρόσφατη οικονομική κρίση) θα επηρεάσει σχεδόν όλη την παγκόσμια οικονομία.
Αν αναλογιστούμε ένα και μοναδικό στατιστικό στοιχείο που αφορά την παγκόσμια οικονομία τότε θα γίνει αντιληπτό ότι το φαινόμενο του ντόμινο στον κόσμο της οικονομίας μπορεί να προκύψει πιο εύκολα από ότι νομίζουμε και να σκάσει η φούσκα κατά τρόπο χειρότερο από ότι στην επταετία (2016-2013).
Οι διεθνείς πιστώσεις ανέρχονται στο εξωφρενικό ποσό των 325 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων και το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν στα 100 τρισεκατομμύρια δολλάρια. Εξώφθαλμα υπάρχει μια παγκόσμια εν δυνάμει φούσκα η οποία μπορεί με ένα φύσημα του αέρα να τρακουνηθεί φοβερά ή ακόμα χειρότερα με ένα μπάμ να σκάσει.
Θα μπορούσε άραγε το μπάμ να γίνει με την περίπτωση της Τουρκίας; Γιατί ποιές θα είναι οι οικονομικές συνέπειες μιας πλήρους ρήξης μετραξύ ΗΠΑ και Τουρκίας και κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας;
Θα αφορούν μόνο την Τουρκία; Και φυσικά όχι. Θα αφορούν και τους μεγάλους οικονομικούς εταίρους της. Μεταξύ αυτών η Ε.Ε., η Ρωσία, το Κατάρ, το Αζερμπαϊτζάν και αρκετοί άλλοι και δεν είναι μόνο εθνικές οικονομίες που θα επηρεαστούν αρκετά αλλά τα συμφέροντα υπερεθνικών εταιρειών κολοσσών.
Πλήρους ρήξης δηλαδή Ουάσιγκτον και Άγκυρας και κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας. Το σύνολο των επιτώσεων δεν θα είναι αμελητέο, ούτε για τις ΗΠΑ . Ούτε αυτών η οικονομία είναι αντίστοιχα δυνατή του πλανητικού ηγεμονικού ρόλου που θέλουν να διαδραματίζουν. Ας ευγνωμονούν την επιτυχή έκδοση νομίσματος όποτε έχουν πραγματικό πρόβλημα και την στρατιωτική ισχύ τους η οποία τους επιτρέπει να συνεπικουρούν και να επιβάλλους την όποιαν έκνομη και αστήρικτη σε πραγματικές αξίες οικονομική τους δραστηριότητα. Σε αυτήν την παγκόσμια εύθραυστη κατάσταση, σε ένα κόσμο που σε εθνικό επίπεδο καμμιά χώρα δεν είναι διασφαλισμένη, το ερώτημα δεν είναι κατά πόσον είναι τρελός ο Πρόεδρος, που δεν είναι. Το ερώτημα είναι πόσο τρελλός είναι ο Πρόεδρος;
Πόσον μπορεί να επιμένει να επιβάλει διά πυρός και οικονομίας το σύνθημα που τον έφερε στην εξουσία και που λέει «πρώτα η Αμερική» και που μπορεί να οδηγηθούμε ως πλανήτης και ως ανθρωπότητα αν επέμενουν Ρωσία και Κίνα και αυτές στη δική τους πολιτική που ουσιαστικά έχει ως άξονα το ίδιο σύνθημα με τον Τράμπ.
«Πρώτα η Ρωσία» για την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της χώρας και «Πρώτα η Κίνα» για την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της χώρας. Και τι θα γίνει όταν όλοι οι άλλοι θα εξαντληθούμε ή θα καταρρεύσουμε σ΄ αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο, υποτασσόμενοι ή κτυπημένοι από τις δικές τους πρωτιές; ΄Οταν θα έχουν μείνει ουσιαστικά μόνοι τους στην αρρένα τότε το τοπίο θα είναι φοβιτσιάρικο.
Φοβούνται μην κάψουν το φαγητό στη Λευκωσία: Περιμένοντας το… θαύμα που θα τους σώσει